Zoals jullie al eerder hebben gelezen heeft Nathalie een blog geschreven 2008 vs 2018. Toen ze vroeg of dat ook niet iets voor mij was, was mijn eerste gedachte maar ik heb helemaal niets mee gemaakt in 2008. Tot we gingen zoeken op de harde schijf en de foto’s, die ik toen zag brachten al mijn herinneringen weer terug. 2008 was een hilarisch spannend wonderlijk en enerverend jaar, wel bizar hoor. In 2008 zat ik geregeld in de kroeg, zwom ik al wel 3 keer per week baantjes, hadden we een konijn genaamd Gijs, was ik nog niet ziek, maar had wel een gat in de hand (al zou Martin roepen dat ik dat nog steeds heb) maar het grootste verschil is wel dat we nog geen kinderen hadden.
Toen, in 2008!
De grote stap
Als eerste nam ik eind 2007 afscheid van mijn werk bij Kleine Beer. Een klein kinderdagverblijf waar ik de kneepjes van het vak geleerd heb en waar mooie vriendschappen tot stand zijn gekomen. Hier heb ik mijn eigen groep gestart. Eerst met 4 baby’s en wat was het spannend maar fantastisch om te doen. De groep groeide uit tot een volwaardige groep en mijn zelfvertrouwen groeide. Ik me kon ontwikkelen tot een passionele, betrokken en liefdevolle pedagogisch medewerkster. De keus was moeilijk om te vertrekken, er zijn tijden geweest dat ik kruipend terug zou willen. Toch is de overstap naar een grote organisatie begin 2008 de beste stap geweest die ik heb kunnen maken om mijn professionaliteit en ontwikkeling te bevorderen.
Ik mocht aan een opleiding beginnen tot vve (vroeg voorschoolse educatie)leidster. Ook werd startblokken (methode in de kinderopvang) geïmplementeerd. Ik vind het echt de meest fantastische manier om met kinderen te werken. Ondanks dat ik niet altijd even happy op mijn nieuwe werkplek was en ik erg moest wennen was dit de methode waarvan mijn hart sneller ging kloppen. Al mijn energie en creativiteit kon ik hier in kwijt. Uiteindelijk werden ook hier nieuwe vriendschappen geboren.
Daar komt de bruid
2008 was ook het jaar van de huwelijksvoorbereidingen. Martin had mij in Parijs ten huwelijk gevraagd en 1 mei 2009 was de grote dag, 2008 stond in het teken van de perfecte trouwjurk. Het grappigste was dat bij de eerste bruidszaak ik in de etalage keek en ik was verliefd, ik heb nog wat jurken gepast voor de vorm maar dat was eigenlijk onbegonnen werk. De eerste jurk is het dan natuurlijk ook geworden, we hebben locaties bekeken en een trouwkaart uitgekozen.
Als fan van Blond Amsterdam moest het uiteraard een kleurrijk Blond kaartje worden. En natuurlijk hebben we uren gediscussieerd over liedjes, Martin is dol op poprock en ik ben meer van het Nederlandse lied. Uiteindelijk is het een mooie mix van prachtige liedjes geworden, die voor ons betekenis hebben en waar we heel erg blij mee waren.
Zomer in zeeland euuu mallorca
Maar het hoogtepunt of eigenlijk diepte punt van 2008 was wel onze vakantie naar zeeland. De week voor onze vakantie hebben we een aanrijding gehad, er reed een auto achter op mijn kleine gebakje. En hij reed door. Ik bedacht me niet en heb de achtervolging ingezet, dit tot grote ontzetting en frustratie van de politie die Martin ondertussen aan de lijn had. Jos Verstappen was helaas toch een betere coureur dan dat ik ben, dus zijn we doorgereden naar het ziekenhuis en een uur later lagen we samen met een nek kraag hand in hand in het ziekenhuis. Gelukkig was alles goed, maar met zoveel spierpijn kamperen was geen succes. Uberhaupt was het kamperen geen succes, met of zonder ongeluk.
De week na het ongeluk waren we op weg naar zeeland. Ik had als kind wel eens in een stacaravan gekampeerd en met een vriendinnetje en haar familie in het zonnige Frankrijk. Echt rekening hadden we niet gehouden met hagel, regen windstoten en… een uitgestorven camping. Vrienden die op vakantie waren hebben zich verkneukeld, Maureen op de camping in een tent.
In een paar dagen tijd was ik veranderd van een luxe prinsesje in ma Flodder. Wat heb ik gehuild! Ik heb me dagelijks afgevraagd waarom ik dit wilde, tot Martin het welletjes vond. Maandags zijn we vertrokken van de camping en we zijn rechtstreeks doorgereden naar het reisbureau. Woensdag zaten we met onze billen in het vliegtuig op weg naar Mallorca, zo kreeg onze vakantie toch nog een positieve wending.
Tien jaar later
Tja en dan 2018, er is zoveel veranderd. Onze tweeling is ondertussen 7 jaar en ik geniet intens van het moederschap. Mijn grote liefde de kinderopvang heb ik de rug moeten keren tot mijn groot verdriet, toch probeer ik dat open raam te zien in het bloggen en taarten maken. In het moeder zijn en sporten.
In mei ga ik een heel groot ding van mijn bucketlist afstrepen, we gaan naar een concert van Marco Borsato. De luxe vakanties in een all inclusieve resort zijn in deze 10 jaar verruild voor burgerlijke Landal greenpark vakanties. Inclusief Bollo de beer en een grote speeltuin. Ook hopen we dat 2018 het jaar wordt van een verhuizing. Een verhuizing die nu ik ziek ben mijn leven hopelijk een stuk onafhankelijker en makkelijker gaat maken. maar bovenal hoop ik dat 2018 mij een prachtige scan gaat geven en heel veel tijd met mijn gezin. Want eigenlijk draait daar alles om, liefde, tijd, herinneringen en verbondenheid met de mensen waar je van houdt.
Wat brengt 2018 jou, hoop je?
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een antwoord