Vorig jaar schreven zowel Maureen als ik een 2008 vs 2018, waarom we dat deden? Omdat het een veel voorkomend ‘ding’ was op instagram. Het leek ons leuk omdat op de blog ook op te pakken en zo gingen we aan het werk! Toen schreef ik een hele blog vol met vergelijkingen! Dit jaar ga ik dat niet doen, althans niet zo uitgebreid, maar dus wel een 2009 vs 2019 blog. Het blijft leuk om te vergelijken en te zien en lezen hoe het leven kan veranderen in al die tijd!
Wij in 2009
Ons gezin bestond in 2009 uit Peter, onze oudste dochter en mijzelf. Daarnaast was er een hond, Diesel en hadden we twee konijnen (Sam en Nina, zij woonde op ons balkon).
Het eerste wat direct in mij opkomt als het gaat over 2009 is de zorgen met en voor onze dochter! Onze dochter werd twee in 2009, we hadden nog altijd veel gebroken nachten en onze dochter sprak niet. Het was het jaar waarin we de medische molen in gingen voor verschillende zaken met betrekking tot haar gezondheid.
Vanaf september 2009 ging ons twee jarige meisje, vier dagen per week naar een zorginstelling voor extra zorg. Elke dag heen en weer met de taxi, wat een stap! Dit heeft zoveel indruk gemaakt, zoveel voeten in de aarde en zoveel impact gehad. Een heftig jaar, waarvan er nog veel zouden volgen. Echt mensen hebben geen idee hoeveel impact dat heeft (gehad) op ons en op onze dochter. Natuurlijk heeft het ons ook onwijs veel gebracht, we hebben veel geleerd en we zijn heel ver gekomen mede door de hulp die we toen hebben ontvangen.
In gevecht met mezelf
Honderden keren, misschien wel duizenden keren heb ik mezelf afgevraagd wat ik met mezelf aan moest. Ik voelde me niet fit, wilde nog zoveel doen, liep mezelf voorbij en alles draaide om ‘thuis’ het was pittig, maar we hebben het gered! Onze dochter ontwikkelde zich beter, wij waren beide aan het werk en ondertussen kwam alles tot op zekere hoogte goed.
Ook de 100ste poging om af te vallen lukte destijds ook deels… ik verloor in 2009 en 2010 in totaal 14 kg maar nog was ik niet tevreden. Ik was immers gewoon nog altijd te zwaar! Sonja Bakker was mijn held, samen met een collega stoeide we met het vinden van een goede balans met het eten op kantoor en we wisselde tips uit!
Gezinsuitbreiding!
Eind 2009 raakte ik opnieuw zwanger, ik voelde me al snel beroerd en zat al voor kerst weer aan de insuline om de zwangerschapssuiker in toom te houden! Een pittige zwangerschap, maar hé we zouden opnieuw papa en mama worden en onze dochter grote zus. Heel bijzonder gezien het feit dat de eerste zwangerschap zo lang op zich had laten wachten destijds!
Werk
Net als ik 2008 werkte ik in 2009, als administratief medewerker voor 24 uur per week. Destijds hield ik me vooral bezig met de crediteuren administratie en de afhandeling van de bank. Zo nu en dan wat werk voor reisverzekeringen en daar vulde ik mijn dagen mee. Peter werkte voltijds en ik plande mijn werkdagen vooral in de tijd dat onze dochter naar de zorginstelling was en de resterende tijd ging ze naar mijn moeder, zij was destijds gastouder.
Nu, in 2019!
Nu, vandaag in 2019 zijn onze dochters al weer 9 en 12 jaar oud, de tijd lijkt voorbij te vliegen! De meiden groeien als kool, worden lekker zelfstandig en groeien in alle opzichten! De oudste zit op de middelbare school en ja, ik vind het heerlijk dat ze nu zichzelf kunnen redden tot op zekere hoogte.
Helaas is ons hondje van toen er niet meer, Diesel overleed in 2008 maar Bono die in 2012 bij ons kwam wonen is er nog wel! Daarnaast hebben we een gekke kat Cooper, die kreeg onze oudste dochter van een vriendinnetje en haar moeder.
Strijd met mezelf…
Die strijd die ik in 2009 voerde heb ik de afgelopen jaren ook gevoerd, maar niet in 2019! Ik hoefde van mezelf niet meer af te vallen, wel wilde ik mijn gewicht stabiel houden. En om mijn conditie beter te krijgen, sportiever en fitter te worden. Maar vooral het accepteren van wie ik ben en hoe ik eruit zie is een strijd die niet stopt. Dit is deels onzekerheid maar ook deels omdat ik nog niet zo goed kan zien wie ik nu ben en hoe ik eruit zie.
Ik koop nog steeds te grote kleding bijvoorbeeld en denk nog steeds dat mensen me aangapen omdat ik echt te dik ben. Het zit in mijn hoofd, maar dat gaat ook stapje voor stapje beter! Er is dus nog altijd strijd maar op een andere manier.
Een andere strijd is dat dat ik meer bij mezelf moet (leren) blijven, moet doen waar ik me goed bij voel en me niet laten leiden door anderen. Maar goed, daar wordt ook aan gewerkt!
Werk
Ik werk nog altijd voor dezelfde werkgever als in 2009, dit is ongewijzigd! Inmiddels heb ik wel al wat verschillende kamers gehad en zijn mijn werkzaamheden verschoven in de loop van de jaren. Ik ben wat doorgegroeid en nu administrateur. Daarnaast doe ik wat werkgroepjes en kijk ik mee met andere administraties.
Daarnaast ben ik ook voor mezelf aan het werk gegaan, als blogger, schrijver, content creator, maar ook help ik mee om websites aan te passen, maak ik wel eens flyers en visitekaartjes. Kortom, ik pak ‘privé’ gewoon aan wat ik leuk vind om te doen. Laten we het houden op een uit de hand gelopen hobby.
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord