Al een poosje zit ik tegen deze 2011 vs 2021 blog op te kijken, het is zo leuk als het af is… maar lastig om te schrijven. Het leven is zo anders op het moment. Iets met corona, het rustige en stille leven dat vervolgens weer opgestart kan worden en daarna weer tot stilstand moet worden gebracht. Toch heb ik een poging gedaan zo richting het einde van het jaar, blijft toch leuk om dingen weer op een rijtje te hebben staan. Nu en tien jaar geleden, de tijden zijn zo anders en hetzelfde tegelijk.
Wij in 2011!
Ons gezin bestond toen al uit ons vieren, Peter en ik met de meiden. Diesel was toen ook nog altijd in ons leven, onze kruising Franse Bulletje.
De oudste ging in 2011 naar de reguliere basisschool, naar de kleuterklas al ging dat wat anders als gebruikelijk. Zij stapte over van een voorschools traject bij Kentalis (Sint Marie) naar een reguliere peuterspeelzaal en later de gewone basisschool met wat hulpmiddelen. Later zou blijken dat dit de juiste keuze was… maar wat was het spannend destijds!
Onze jongste werd dit jaar één, een pittige en sterke dame die ondanks vroeggeboorte het heel goed deed. Ze werd gevolgd door Universiteit Utrecht voor een onderzoek omtrent premature en randpremature kinderen.
Ik
In 2011 had ik weer het gevoel de wereld aan te kunnen, na een wat lastiger jaar in 2010. De zwangerschap was me duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. In dit jaar startte ik ook weer met werken, dat kon me niet snel genoeg gaan. Ik wilde echt weer graag aan het werk, weer de normale dingen doen.
In werkelijkheid was het leven soms lastig, de situatie met mijn gezondheid, die van de oudste en een lekker bijdehand kleintje kon me soms tot wanhoop drijven. En toch hé, toch ging het goed. Goed genoeg voor toen!
Werk
Toen ik weer aan het werk ging pakte ik mijn “oude” werk op. Ik startte weer als administratief medewerker in loondienst, bij dezelfde werkgever. Mijn dagen vulde zicht met debiteuren, crediteuren, bank en afhandeling van inkomende mail en verzoeken tot betalingen. Reisadministratie en verder… ach wat er maar nodig was.
Peter werkte en werkt nog altijd voltijds en ik plande al mijn werk en andere activiteiten om onze dochters heen. Oma, mijn moeder was destijds gastouder en daar gingen de meiden heen als ik werkte en de oudste niet naar school ging.
Hobby’s
Echt ik was niet sportief meer in de tijd… elke dag was overleven in de chaos van mijn leven. Tenminste zo voelde het! Hooguit was ik wat aan het haken of puzzelen.
Wel startte we Speelgoedbank Wageningen op, die werd in 2011 officieel geregistreerd en gestart. Daar hadden we ook onze handen vol aan met elkaar.
Peter speelde zo nu en dan volleybal en fietste af en toe. Echt fanatiek sporter is en was hij ook niet… spelletjes spelen op de playstation won het vaker van de andere activiteiten.
Wij in 2021!
In 2021 verwelkomde we een nieuw gezinslid! In november dit jaar kwam Jet bij ons wonen, onze bruine Labrador. Enigszins onverwacht, de planning was ergens in de loop van de tijd… we verwachten ergens in 2022. Toch liep het anders!
Verder zijn de meiden inmiddels heerlijke tieners, de jongste in de laatste klas van de basisschool en de oudste in de derde. Beide zich oriënterend op wat ze willen in de toekomst, de ene voor het voortgezet onderwijs en de ander voor het middelbaar onderwijs.
Ik
Mijn persoonlijke pad dit jaar was best hobbelig! Op de eerste plaats was het voor mijn gevoel eindeloos uitstellen van mijn operatie. Een jaar ook waarin duidelijk werd dat ik best wel wat artrose in mijn rug heb waardoor veel van mijn hobby’s zoals dansen en hardlopen afgeraden worden.
Uiteindelijk werd ik in september geopereerd de operatie is op zich goed verlopen, de nasleep duurde wat langer ik herstelde langzaam wat ook mijn rug niet ten goede kwam. Tot slot kwam ik weer terug op mijn werk en verliep het daar ook niet soepel, mijn werk zal nooit meer het oude worden vrees ik, dit werkt niet mee in het welbevinden van mij als mens.
Werk
Tot mijn verlof en operatie heb ik gewoon het werk gedaan wat ik al jaren doe als administrateur, debiteuren, controle crediteuren, bank, grootboeken en ga zo maar door… ik voerde dat werk uit voor meerdere administraties. Na mijn terugkomst lijkt het terug krijgen van mijn werk een issue en verloopt alles dus wat anders als gedacht, gepland en mij beloofd is. Dit is lastig en moeizaam, het is de vraag wat de toekomst mij gaat brengen.
Hobby’s
Door Corona en mijn persoonlijke gekkigheid kwam mijn vrijwilligerswerk op een heel laag pitje te staan en ergens beviel dat wel! Ik pakte het lezen weer op, keek films en series en ook dit jaar wandelde ik veel! Tot aan mijn operatie in september was ik veel in het binnenveld en het bos te vinden.
Aan het eind van het jaar mocht ik weer de sportschool bezoeken onder supervisie van mijn fysio, tenminste tot er weer een lockdown kwam.
Voor de man is hardlopen ook zichtbaar minder geworden, wat dan wel? Spelletjes spelen en bezig zijn met de honden… net als eigenlijk het hele gezin.
Op naar 2022!
We gaan op naar 2022, hopelijk meer ons jaar. Ik hoop met de kans om weer meer te sporten, meer te wandelen en rust te vinden als het om werk gaat. Duidelijkheid qua werk en rust in ons gezin zouden fijn zijn.
Voor iedereen een goed 2022!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord