Wat is het toch gek geweest de afgelopen dagen! Wel hebben we herdacht en thuis vierden we onze vrijheid in de huidige wat gekke wereld met alle maatregelen en beperkingen. Maar geen taken, geen vrijwilligerswerk zoals we dat de afgelopen dik twintig jaar hebben gedaan. Hopelijk ziet alles er binnenkort weer anders uit en herdenken en vieren we in 2021 weer als vanouds!
Normaal is het zeker niet
Normaal gesproken zijn wij met een groep mensen al dagen van te voren bezig met het stuk herdenken. In de afgelopen jaren is de vorm waarin ik heb geholpen veranderd, de taken de dagen en de verantwoordelijkheden veranderen nogal eens… maar nooit was het zo stil als deze keer.
Mijn 4 mei 2020
Op 4 mei wandelde ik door Wageningen, eerst een rondje door het arboretum even mijn hoofd wat tot rust brengen. Daarna liep ik via de General Foulkesweg naar beneden, richting het centrum.
Helaas bleek ik niet via het 5 Mei plein en daarmee het Nationaal Bevrijdingsmonument ,naar beneden te kunnen lopen. Hoge hekken, bekleed met zwart zeil een gek beeld. Niet passend bij herdenken en vieren, ik voelde me er vervelend van worden… ontaard, het klopt niet.
Ik kies ervoor om dan maar langs de Joodse begraafplaats te lopen, via het Bowlespark over de Markt naar het Joodse monument op de Walstraat. Als ik daar ben geweest en mijn steentje er heb neergelegd besluit ik toch nog even naar het Monument voor de gevallenen op de Costerweg. Daarbij kwam ik ook langs het Indië-monument, eveneens een mooi monument.
Herdenken…
Rond 19.00 uur ging de televisie aan, we zappen wat tussen de verschillende zenders en bekijken stukjes van elke zender. We blijven even hangen bij de lokale omroep, het is immers toch in ons stadje hier. Jammer dat de twee minuten stilte te vroeg gaan, dat voelt vreemd!
We schakelen over naar Nederland één, die kloppen beter en we verbazen ons over wat we zien en horen. De rust, de vredigheid, de duiven en het wapperen van de vlag. Indrukwekkend!
De Dam vol met mensen is indrukwekkend, maar dit… misschien nog wel indrukwekkender. Een grote, lege plek, met een kleine groep mensen. Misschien maakt het feit dat we momenteel toch niet volledig vrij (kunnen) leven wel dat het nog net iets indrukwekkender is.
Rond 21.00 uur steken we onze kaarsjes aan, deze staan op het balkon. De kleine hartenkaarsjes regelde mijn vader voor al zijn buren en ons. Ook zette we nog kaarsen op het balkon die een lange dag branden… gewoon omdat het kan.
Verder hebben we de hele avond wat documentaires, verhalen en natuurlijk de reportages vanuit Wageningen zitten kijken. Zo krijgen we er in ieder geval nog iets van mee.
En dan vieren… op 5 mei
Tja hoe vier je nu echt de vrijheid in deze situatie? We wisten het niet zo goed… we hebben het gehouden bij een soort van ‘luie zondag’ met gebak. De (oude) stad der bevrijdingsvlag in de de mast.
Ik liep nog een rondje die ik voor de vorm 7,5 km maakte, toch nog iets in het thema van 75 jaar bevrijding.
We hopen dat we volgend jaar het feestje echt weer kunnen vieren! Met een mooie ceremonie aan de start van 5 mei bij Hotel de Wereld, een feestje met veteranen en hun mooie verhalen.
Hoe het dit jaar voelde?
Gek dus… heel gek, op 4 mei nergens echt bij kunnen…
De dagen ervoor helemaal niets doen, niets voorbereiden geen (intensief) contact met andere vrijwilligers.
Natuurlijk op onze eigen manier herdenken, voor mij betekende dat dus in mijn eentje een rondje wandelen…. langs plekjes in Wageningen die voor mij waardevol zijn.
s’Avonds de ontsteking van het vuur bekijken op televisie in plaats van in het echt blijft gek en raar, maar het is wat het is.
Verder voelt het toch wel als een ‘shit situatie’, Corona gooit nogal wat dingen in de war… voor iedereen! En ja, ik snap dat we er alles aan moeten doen om Corona de kop in te drukken en daar doen wij zelf ook alles aan. Maar het voelt een beetje “beperkt” al met al!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord