Eerst dacht ik, ik ga het negeren… maar toch maar niet! Ik heb er namelijk een mening over! Wat is het punt? In het nieuws, in praat en achter het nieuws programma’s en op de radio, overal werd er over gesproken! Die vrouwen in Nederland die allemaal maar parttime werken, zelfs als er geen kinderen zijn. Al die ‘zeur’ mensen die er een mening over hebben, ik werd er wat boos van. Wat dat betreft is het toch fijn dat we allemaal een keuze hebben? Dat we kunnen kiezen voor dat wat we zelf willen en nodig is?
Mijn werkende leventje!
Zelf werk ik parttime en dat is al wel een poosje! En met een goed gevoel, veertig uur per week voor een baas werken is gewoon geen hobby van me. Toen ik, inmiddels twintig jaar geleden begon met werken was het vanzelfsprekend dat je fulltime aan het werk ging. De eerste acht jaar van mijn werkend leven heb ik dan ook 40+ uur per week gewerkt. Dat meer als fulltime werken was ‘gewoon’ in het wereldje waarin ik werkte.
Ambitie
Misschien komt het door mijn perfectionisme en drang om iets echt goed te doen. Daarnaast kwam ik van het mbo en dan de richting activiteitenbegeleiding. Niet dat ik ooit van plan was daarin te gaan werken, maar het leek me leuk. Helaas dus, het was niets voor mij… letterlijk een weggegooide opleiding die niet voldoende bij me bleek te passen.
Ik stapte het wereldje van de ICT in, niet als specialist in die richting maar wel als logistiek en administratief medewerker. Mijn wil om te werken en mijn ambitie bracht me in de jaren daarop steeds iets verder, van logistiek medewerker, naar planner, crediteuren, debiteuren beheer en projectadministrateur. Ook maakte ik bij een aantal klanten deel uit van een implementatie team waardoor ik bij klanten op locatie zat.
Het bleek het allemaal wel te kunnen en groeide door van functie naar functie en overleefde reorganisatie op reorganisatie. Uiteindelijk beëindigde ik mijn (meer als) fulltime werkende leven in een combi van een combi job als financieel medewerker/assistent management informatie.
Ondanks parttime werken is er aan ambitie nog altijd geen gebrek, alleen heb ik er wel voor gekozen mijn ambitie anders in te zetten.
Minder werken…
In 2006 besloot ik minder te gaan werken, niet passend in het wereldje waarin ik op dat moment werkte. Je werkte als vrouw zonder kinderen voltijds, heb je kinderen? Dan hoor je niet te werken en voor de kinderen te zorgen (hoezo ouderwets…).
Destijds ging ik van 40+ naar 36 uur, nog genoeg uren! In de praktijk bleek het ook niet te werken en kwam ik altijd weer aan voldoende overuren. Achteraf gezien had ik beter direct naar 32 uur kunnen gaan zodat ik echt maar vier dagen aanwezig zou zijn geweest.
De reden dat ik minder ging werken was dat wij al een aantal jaren het ziekenhuis bezochten in verband met onze kinderwens en het hele traject begon me op te breken. Uiteindelijk bleek ik in de tweede helft van 2006 zwanger te zijn, eindelijk! Helaas moest ik vervroegd met verlof vanwege complicaties en zorgen om het kindje. In februari 2007 werd ik ontslagen, juist ja tijdens mijn zwangerschap.
Nieuwe baan en nog minder werken
Februari 2007 kreeg ik te horen dat ik samen met nog een heel aantal collega’s niet meer terug hoefde te komen bij mijn toenmalige werkgever. Aangezien ontslag niet mocht in verband met mijn zwangerschap werd het een heel issue, met advocaten en alle ellende van dien. Uiteindelijk ging mijn ontslag pas maanden later in, ver na mijn bevalling en verlof.
Ik had de tijd om een andere baan te zoeken, tijdens de zwangerschap kon ik niet op zoek naar een andere baan en dat stelde ik dus uit. In maart werd ik voor het eerst moeder en ik besefte me dat opnieuw zoveel uren werken niet meer iets was dat ik wilde. Ik wilde zelf zoveel mogelijk voor onze dochter zorgen, in mijn zoektocht naar een nieuwe baan schreef ik me in bij uitzendbureaus. Niet lang na de inschrijving en het schrijven van wat sollicitatiebrieven had ik in één week maar liefst drie uitnodigingen, dat was nogal wat!
In augustus 2007 mocht ik al starten in mijn nieuwe baan, voor 24 uur. Een heel verschil met die minimaal 40 uur voorheen! Ik vroeg me vooral af of we het financieel wel zouden trekken, beide verdiende we geen vetpot, maar het was het waard. Drie dagen per week werkte ik en was onze dochter bij mijn moeder die gastouder was destijds, beter kon het niet!
Lekker leven!
Ik wilde lekker leven, ik wilde zelf mijn kind(eren) zien opgroeien en genieten. Dan liever minder geld dat minder tijd, al moet ik zeggen het was soms best even pittig, maar we waren er snel genoeg aan gewend. De dagen thuis met onze dochter waren heerlijk, gewoon rustig aan opstarten en genieten van de mogelijkheden die het gaf om thuis alles op orde te houden en zelf zoveel mogelijk onze dochter te kunnen opvoeden.
Het leven bestaat niet alleen uit werken, hoe het er ook bij hoort… er is meer als werken alleen! Het echte leven is voor mij toch wat ik graag doe, met op de eerste plaats het gezin, samen herinneringen maken en de wereld verkennen. Daarnaast hecht ik veel waarde aan mijn hobby’s, vrienden, familie en vrijwilligerswerk. Zeg nu zelf, wat is echt belangrijk?
In mijn geval koos ik voor een werkweek van 24 uur omdat ik inmiddels was bevallen van onze dochter, maar als ik heel eerlijk ben. Als er geen kinderen waren gekomen was ik ook minder gaan werken zodat ik andere dingen zou kunnen gaan doen. Parttime werken hoeft nu eenmaal geen reden te hebben!
Parttime werken zegt niet zoveel…
Als je het mij vraagt zegt parttime werken niet zoveel! Waar ik wat boos van werd is dat het vorige week op mij overkwam alsof vrouwen die parttime werken verder niets doen.
Maar hé! Wie staan er luizen te pluizen op school? Helpen met thema’s en feestjes op school? Wie helpt er op de club van het kind? Wie brengen en halen de kinderen van en naar clubjes, verenigingen, vriendjes en sport? Juist… de ouder die parttime werkt, in veel gevallen de moeder.
Allemaal onbetaalde taken, die parttimers er wel ‘gewoon’ even bijdoen. Wat mij persoonlijk opvalt is dat er een stuk minder mannen als vrouwen te zien zijn. Als ik dan even hardop verder denk, denk ik… we zouden beter wat kunnen doen aan het feit dat het in de zogenaamde ‘mannenwereld’ nogal lastig lijkt te zijn om als man minder te gaan werken. Deels ligt het aan de mannen zelf, deels aan de cultuur maar ook aan werkgevers.
In het kort!
Persoonlijk ben ik van mening dat het prima is als iemand parttime gaat werken, dat ze dat analyseren is ook prima. Maar waarom moet er een (voor mijn gevoel) ondertoontje in dat er niet begrepen wordt dat mensen zonder kinderen en zelfs soms zonder relatie parttime werken?
Als iemand toch andere leuke dingen doet in het leven, die tijd kosten… je leeft maar één keer en elk uurtje is er één. Er zitten nu eenmaal niet meer als 24 uur in een dag en zeven dagen in een week, dat is de tijd die je hebt! Al parttime werken ervoor zorgt dat je, je hobby’s kan uitvoeren of meer tijd met vrienden en familie kan doorbrengen, wie zijn wij dan om daar iets van te vinden?
Wil iemand fulltime werken? Prima, lekker doen als dat goed voelt!
Werk je liever parttime? Ook goed! Ongeacht de thuis situatie!
Wat vindt jij als het gaat om parttime werken? En werk jij parttime?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ik ben het zo met je eens. Is toch eigenlijk van de gekke dat je je moet verdedigen omdat je niet fulltime werkt.
Nou inderdaad… het is nog altijd een keuze
Mooie post! Ik word er ook een beetje moe van dat er zo laatdunkend wordt gedaan over de keuze om parttime buitenshuis te werken of, nog erger, fulltime te moederen!
nicole orriens onlangs geplaatst…Mijn favoriete shampoo
Dank je
Op de één of andere manier moet er altijd wat over geroepen worden, maar het is gewoon een optie en mogelijkheid en daarmee een keuze
helemaal mee eens! laat iedereen lekker zelf kiezen wat bij hem of haar past!
ik werk nu fulltime, vanaf volgende week weer wisselend fulltime/parttime als gastouder (allemaal flex kindjes dus geen vaste dagen of uren.. slechts 1 van de 5 komt vaste dagen, nu 4 soms 5, vanaf volgende week heeft ze er een gastouder bij (zo kunnen we elkaars ziekte en vakantie opvangen erg handig voor een alleenstaande ouder) dus dan komt dat meisje nog maar 3 dagen en ben ik regelmatig weer eens vrij op dinsdag of woensdag als er geen andere kids komen die dag. ik werk thuis, dus doe ook al t halen en brengen er “gewoon even bij” (maar schakel ook mn man in, als t gaat om de bestelde boodschappen halen, zwemles (ivm geen auto en kan niet op 2 plekken tegelijk zijn.. ) ophalen bij speelafspraakjes omdat we vroeg moeten eten kan ik idd weer niet op 2 plekken tegelijk zijn :p maar veel komt op mij neer, en alles met de bakfiets 😉 druk soms en soms ook heerlijk relaxed.
geen oordeel over anderen idd. doe wat bij je past of wat nodig is en oordeel niet over anderen
Wow ook stevig! Respect!
Herkenbaar haha: bij ons op werk zijn er ook heel veel parttime werkende vrouwen. Maar ook wel wat mannelijke parttimers. Is Nederland trouwens niet hét land van de parttimers? Ik vind het alleen maar mooi. Het betekent dat we niet meer leven om te werken, maar andersom.
Precies! Nu moet ik zeggen… helaas werk ik nog altijd voor een werkgever om een vast inkomen te hebben