En dan is het in eens zover, naar de middelbare school! Met een dyslexie verklaring en een school die op de hoogte is van alle issues gaan we weer verder. We zijn benieuwd hoe het er allemaal uit gaat zien en hoe het zal zijn voor onze dochter, het is spannend en fijn tegelijk. Opnieuw beginnen en zien waar het haar zal gaan brengen! Ik praat jullie maar weer eens bij, zo’n anderhalf jaar na de vorige “Als praten niet vanzelfsprekend is…”
Taalontwikkeling, hoe is het nu?
Door de intensieve hulp in groep zeven en een deel van groep acht scoorde onze dochter op de testen veelal gemiddeld, met hier en daar een ander resultaat. Het is nog nooit zo goed geweest als tijdens de laatste onderzoeken! Dus wat dat betreft is het heel goed gegaan, nu is het een kwestie van afwachten.
Zien hoe de behandeling die nu al enkele maanden is afgerond nog ‘doorwerkt’ en of ze de verkregen informatie en stof tot verbetering kan (blijven) inzetten. Spannend, tegelijkertijd moeten we ook accepteren dat ze gewoon geen grote prater is, een (beeld)denker en niet te vergeten door het probleem met haar auditief geheugen wat trager reageert als een gemiddeld mens.
Gelukkig is dat alles acceptabel en niet onoverkomelijk als je het mij vraagt… lastig zal het toch wel blijven.
De school van basis naar middelbare school
De keuze is gevallen op een middelbare school vlak bij huis, we hebben er al gesprekken gehad en ook onze dochter is mee geweest. Daar hebben we besproken waar mogelijk de ‘issues’ zitten. Voor nu ziet het er heel hoopvol uit, ze gaat het vmbo doen.
Ze heeft een mentor die docent Nederlands is, haar klas is niet al te groot en zit bij bekende in de klas. Er is structuur, elke leerling werkt met een laptop en op die van de kids met dyslexie komt ook software om het allemaal iets makkelijker te maken voor ze.
Daarnaast is er een OK lokaal, lukt het niet, is het even te druk of is er iets aan de hand? Dan is er een escape. Ik moet zeggen, wij hebben er vertrouwen in, net als onze dochter en dat is heel wat waard!
Verder nog hulp?
Ja! Maar niet speciaal op taal, spraak en dyslexie gebied. Die hulp is nu even ‘gestaakt’ om al het andere even voorrang te geven.
Vlak voor de vakantie hebben we kennis gemaakt met de coach voor onze dochter, een wat oudere man met veel ervaring in het onderwijs die haar op pad gaat helpen. Maar ook gewoon samen met haar kan kijken naar de planning, huiswerk of lesmateriaal wat ze lastig vindt.
Ook als ze vragen heeft of niet precies weet waar ze met haar probleem naar toe kan kan ze hem om hulp vragen, naast ons heeft ze dus iemand die meer ervaring heeft in het onderwijs om haar vragen te stellen.
Helaas is de hulpvraag bij Kentalis afgekeurd, de reden daarvoor is net als waar ik het de vorige keer over had ‘het tussen wal en schip’ verhaal. Ze is te goed en sterk geworden door alle hulp die we hebben geboden. We hopen dat ze het zonder deze hulp gaat redden, stiekem gaan we daar wel vanuit als we zien hoe goed ze bezig is en hoe mooi ze zich ontwikkeld!
Wensen… en hoop
We hopen dat het zorgteam samen met de docenten ervoor kan zorgen dat het goed zal gaan. Ik weet zeker dat onze dochter zich 200% zal inzetten, daar zal het niet aan liggen. We hopen dat de wet Passend Onderwijs zal laten zien dat het kan en het lukt.
Dat passend onderwijs echt passend onderwijs zal zijn, dat ze niet naar elkaar zullen gaan wijzen en dat iedereen zijn of haar verantwoordelijkheid zal nemen. Helaas hebben we van meerdere kanten vernomen dat het allemaal niet zo goed en soepel loopt als dat er gezegd word, maar we zijn benieuwd en houden hoop!
We hopen dat onze dochter zich 100% veilig en prettig voelt! Dat ze zichzelf kan zijn, dat ze zich kan ontwikkelen tot ze daar is waar ze graag wil zijn en kan worden wat ze graag wil.
Voor het geval je deel één, twee, drie en vier gemist hebt… klik op het deel wat je wil lezen!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord