In eerdere blogjes vertelde ik al over hoe het is gegaan met de spraak / taalontwikkeling van onze dochter vanaf geboorte of eigenlijk peuter tot op dit moment. Over hoe het is verlopen in de kleuterklassen tot nu in groep vijf. En nu? Hoe nu verder?
We doen veel, we hopen haar hier vooral mee te helpen en meer als dat kunnen we niet doen nu…
Taalontwikkeling ~ hoe is het nu?
We weten inmiddels dat het IQ van onze dochter prima is, gewoon netjes een gemiddeld meisje dat met het gemiddelde van de klas mee zou moeten kunnen. Dit is wel mits er rekening wordt gehouden met een aantal punten die van belang zijn zoals het beperkte auditief geheugen, (faal)angst en dat zij alleen kan ‘presteren’ als ze zich ‘veilig en vertrouwd’ voelt, anders blokkeert ze.
Daarnaast speelt haar moeheid natuurlijk ook mee, als ze (te) moe is loopt alles minder lekker. Daarvoor wordt ze nog altijd gezien in het ziekenhuis in de hoop dat we daar wat meer duidelijkheid over krijgen.
Wat gaan we samen met school doen?
Een aantal weken geleden heb ik een gesprek gehad op school, zij gaan de expertise vragen van iemand die meer ervaring heeft met dergelijke begeleiding en mogelijkheden op school. Wie weet heeft zij nog goede ideeën. Helaas duurde het wat langer voor we wat hoorde en het duurt nog langer voor er tijd is, om precies te zijn pas eind mei. Echt veel meerwaarde voor dit schooljaar heeft het niet meer ben ik bang.
Ze gaan ook andere testen afnemen, minder talige testen om aan de hand van die testen vast te stellen waar ze nu ‘echt’ uitval laat zien. Hoe en wat daaromtrent is afwachten, het heeft allemaal wat tijd nodig.
De kinderpsycholoog die het IQ onderzoek heeft gedaan heeft aangegeven dat als school meer informatie wil over het onderzoek dat ze contact met haar op mogen nemen. Al verwacht zij dat de logopedist school meer kan vertellen, dus even afwachten maar weer wanneer de logopedist een afspraak heeft op school.
Wat doen we verder?
Afgelopen november is onze dochter gestart met groepslogopedie, allemaal kinderen met één gemeenschappelijke deler… ze hebben een spraak/taal probleem. Dit lijkt echt al wat te werken, ze durft te praten in de groep. Durft een grapje te vertellen en neemt vaker zelf het voortouw, kennelijk groeit haar zelfvertrouwen en beseft ze wat haar mogelijkheden zijn in deze. Of haar spraak en taalontwikkeling nu echt veel vooruit gaat weet ik niet zo goed, maar het durven en doen wel!
De stap van onze vertrouwde logopediepraktijk naar de voor ons nieuwe praktijk was voor ons maar zeker voor onze dochter spannend! Tot op heden hebben we nog geen minuut spijt gehad van deze stap!
Voor nu is het verder afwachten en doen wat we kunnen, we proberen nu van bergen hobbeltjes te maken en als er iets is neem ik contact op met school.
Heb je ook een zoon/dochter met een ‘probleem’ op regulier onderwijs? En hoe pakt dat uit? Gaat het goed?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
2 comments
Ja ik herken dit wel. Mijn oudste zoon kreeg een diagnose PDD-Nos naar aanleiding van school. Thuis ging het prima, maar op school drongen ze steeds op onderzoek aan.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Zo gaan je kleren langer mee!
Hier ging het in het verleden op alle plekken niet lekker, momenteel is het met name school waar het niet helemaal soepel loopt en we daar thuis last van hebben.