Baarmoederverwijdering

Mijn laatste blog over menstruatie, teveel bloedverlies, de opties en rot voelen stamt al weer uit augustus 2019. Toen schreef ik dat het een spiraaltje zou worden en dat werd het ook, echter helaas werkte het niet. Na een eerste plaatsing bleek die niet goed te zitten, na de tweede plaatsing bleek het geen optie. En wat dan? Het werd een baarmoederverwijdering.

Wat was er mis met een spiraaltje?

Een veel gestelde vraag is wat was er dan mis met een spiraaltje? De meeste reacties waren onbegrepen, zelfs tot mensen toe die aangaven dat het onzin was dat een spiraaltje (of pil) niet zou werken. Echter niets bleek minder waar.

Ten tijden van het schrijven van de laatste blog ik augustus 2019 leek het erop alsof de huisarts het spiraaltje verkeerd zou hebben geplaatst. Op een later moment in 2020 bleek dat ook het door de gynaecoloog geplaatste spiraaltje niet op de juiste plek is blijven zitten en zijn werk dus niet kon doen.

Net als toen hangt het spiraaltje zichtbaar in de baarmoederhals, het uiteinde is voel- en zichtbaar het zit vast in het littekenweefsel van de keizersnede. Dit littekenweefsel is behoorlijk veel aanwezig en deze vormt dan ook direct het probleem.

Door de hoeveelheid littekenweefsel blijft het spiraaltje niet op de plek zitten waar het invloed heeft dus helaas, naast de pil en hormoonbehandeling heeft dus ook het spiraaltje geen invloed op mijn lijf.

De opties die overbleven

Van de pil, tot een NovaSure behandeling of in het uiterste geval de baarmoeder weghalen, ik zette eerder al eens alle opties op een rijtje…

• Pijnbestrijding met bloedstollingsmedicatie
• Aan de pil
• Spiraaltje
• NovaSure behandeling
• Overgangsmedicatie
• Baarmoeder verwijderen

De bloedstollingsmedicatie zijn door het fenomeen van Raynaud geen optie, bovendien zou de kans gering zijn dat er klachten echt zouden verminderen. Gezien de hoeveelheid bloedverlies en de lage bloedwaarden schatten ze de kans klein in.

De pil en het spiraaltje werkte niet en de overgangsmedicatie werd van besloten door de specialist dat het onverstandig zou zijn. Dus dan zouden de NovaSure en Baarmoederverwijdering overblijven. Verschillende mensen hebben zich er over gebogen en zij kwamen tot de conclusie dat de hoeveelheid weefsel in mijn baarmoeder een volledige NovaSure behandeling onmogelijk zou maken. De kans dat het echt zou helpen was veel kleiner als gebruikelijk.

Hierdoor kwam dan eigenlijk ook direct het verwijderen van de baarmoeder op tafel, en dat tien jaar nadat de ellende begon. Het voelde vooral als heftig, om de één of andere reden had ik het niet echt verwacht en aan zien komen.

Begin 2020, beste oplossing… baarmoederverwijdering

Begin vorig jaar werd bepaald dat een baarmoederverwijdering de beste optie zou zijn. Toch volgde er nog allerlei onderzoeken om zaken uit te sluiten en een duidelijk beeld te krijgen van hoe het er in mijn buik uit zag.

Er was veel weefsel waarvan vastgesteld werd dat het beter was als het eruit zou gaan, in werd op een wachtlijst geplaatst en toen… toen kwam er corona. De wachtlijst werd langer en er waren geen operatie kamers beschikbaar, al stond ik redelijk ver bovenaan de lijst, het ging langzaam. In augustus 2021 kreeg ik een oproep, 3 september zou ik geopereerd worden.

Baarmoederverwijdering

Dan is het september 2021, ik ging onder het mes. Het was ruim 11 jaar geleden dat ik voor het laatst was geopereerd en de angst (een trauma door een eerdere ervaring) hakte er behoorlijk in. De specialisten waren er goed op voorbereid, ze hebben me oprecht goed hier doorheen geholpen.

Vooraf was onduidelijk wat ze precies zouden aantreffen en wat ze weg zouden moeten halen. Uiteindelijk hebben ze de baarmoeder, baarmoedermond en de eileiders weggehaald zoals verwacht. Daarnaast hebben ze opschoonwerk verricht in mijn buik en zat de baarmoeder vast aan andere organen. Maar alles is gelukt!

De voorbereiding, operatie en recovery

De voorbereiding van de operatie is altijd wel een dingetje, dat maakt me zenuwachtig maar er waren lieve mensen en het ging goed. Dan kom je op de OK ga je op de tafel liggen en dan gaat het beginnen… dan in slaap gaan jezelf overgeven aan dat wat er te wachten staat.

En dan lig je op de recovery, langzaam wakker worden en weer in het hier en nu komen. Een poosje geen besef van wat dan ook, eigenlijk nog altijd een soort van roes waar je in verkeerd.

Hoe ging het?

De operatie is goed verlopen, het duurde langer als gepland maar er was domweg meer te doen als verwacht. Al vroeg op de ochtend mocht ik naar de OK, ik was als eerste aan de beurt. Vervolgens was ik pas om 14.00 uur weer op zaal, dit duurde lang.

De reden dat dit lang duurde was dat ik wat lastig weer terug kwam in het hier en nu, mijn onderdruk bleef laag, net als mijn hartslag. Het was ook een wat rare ervaring, je komt bij… je hoort in de verte weer belletjes rinkelen en ik sliep weer en zo bleef dat een poosje gaan. Het voelde vooral als heel moe zijn en niet echt wakker kunnen worden, steeds wegdoezelen zeg maar.

Op de kamer terug kreeg ik eten en drinken, ‘krachtvoer’ in de hoop dat alles snel nog wat beter zou worden en dat deed het ook! Einde van de middag was alles weer normaal, ik voelde me ook prima.

Dit goede gevoel, het al terugbrengen van de pijnmedicatie, zelf naar het toilet gaan en de goede resultaten zorgde er voor dat ik de volgende dag al naar huis mocht! Okay, er was wel een voorwaarden dat er de eerste week iemand thuis zou zijn, ook dat was geregeld!

Hoe het thuis met het herstel gaat zal ik later schrijven, er zijn nog wat dingen die ik wil navragen, opschrijven en overdenken voor ik er hier op mijn blog wat over op ga schrijven. Als je me volgt op insta (zie hier rechts mijn instafeed en link naar Instagram) zie je wel hoe het gaat mocht je dat leuk vinden om te volgen.