Op het moment dat dingen weer terug moeten in het ‘normale’ ritme, er iets moet veranderen of er spannende dingen staan te gebeuren… dan heb ik echt last van slechte nachten en buikpijn, of eigenlijk pijn in mijn lijf. Nu is het bijna het einde van de schoolvakantie en er zijn dingen veranderd in ons leven de afgelopen weken, nu maak ik me zorgen.
Als ons gezin nou eens ‘gewoon’ zou zijn denk ik wel eens, als het nu eens allemaal gewoon zo zou zijn als bij vrienden van ons of bij één van de gezinnen in onze straat of wijk. Gewoon normaal, geen gekke dingen waar je altijd maar rekening mee moet houden, geen dingen die je continu moet uitleggen. Zou het zo graag een poosje ‘gewoon’ willen hebben, dat alles zou gaan als je wil of zoals het gemiddeld gezien normaal is.
Ik weet normaal en gewoon is maar relatief, maar toch! Maandag moeten de kindjes weer naar school, in de vakantie zijn er wat zaken duidelijk geworden omtrent onze dochter. Eerst moeten de leerkrachten ingelicht worden voor onze dochter naar school gaat… vorige week wel een mail gestuurd naar de nieuwe leerkrachten, maar geen idee wanneer ze dat lezen of wanneer ik even naar ze toe kan om wat dingen uit te leggen, medicijnen en een ‘stress schema’ achter te laten.
Sinds we weten dat er problemen met de bijnieren zijn is altijd één van ons bij onze dochter, dit hebben we afgesproken met de arts. Maar aan die tijd komt nu een eind, en ik? Ik maak me zorgen, niemand kent haar beter als wij en toch zijn er meer als genoeg mensen die haar goed genoeg kennen, maar toch zou ik het liefste zelf bij haar zijn. Ik weet, het is onmogelijk… en moet het accepteren.
De afgelopen weken hadden verre van een ritme, we moeten het weer terug vinden. Het was zo lekker, als we moe waren gingen we naar bed, als de meiden tussendoor wilde luieren op bed, ook goed! We gingen een paar dagen weg, kwamen weer terug, zijn regelmatig op pad geweest en hebben veel gezellige uren buiten doorgebracht met buurtjes.
Nu komt het strakke school ritme er weer aan, helaas is het niet alleen school, maar starten ook alle andere zaken weer als normale uren en tijden werken, zwemles, sporten, logopedie en nog wat andere dingen.
En ik weet het duurt nog een paar dagen….. maar ik maak me er al weer druk om!
Hebben jullie er last van? Dat je wat onrustig wordt of het voelt in je lijf als het weer anders ‘moet’ of er iets staat te gebeuren?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
2 comments
Poeh spannend zeg. Kan me voorstellen dat je hiermee zit. Veel succes de komende tijd!
Bedankt!