Het blijft me verbazen… de verschillende type buitensporters en het gedrag, de karakters, de manier van met elkaar omgaan en soms de, voor mijn gevoel ‘wat negatieve’ houding. Ook als iemand niet in jouw straatje past kan je toch gewoon iemand groeten? Ik maak er voor mezelf een sport van om alle mensen die ik onderweg wandelend of lopend tegen kom te groeten, gewoon omdat het leuk is!
Mijn mede (hard)lopers en ik!
Nadat ik ontdekte dat ik behalve lopen en ademen ook nog kon praten bedacht ik me dat het gewoon leuk is als iemand je gedag zegt of zijn of haar hand op steekt. De meeste hardlopers lopen, net als ik alleen en ik merkte dat ik het leuk vond als iemand me het gevoel gaf me ‘gezien’ te hebben.
Direct geef ik toe, dat heb ik in het begin echt niet gedaan… waarom niet? Ik had al moeite met het combineren van hardlopen en normaal ademhalen. En nog is het soms lastig, maar mijn hand opsteken kan ook en dat wordt ook gewaardeerd!
Hoe dan en ja, het kan ook teveel zijn
Afgelopen zondag was het erg mooi weer en ik had een leuke duurloop op de planning. Ik begon in Wageningen bij de Wageningse berg en ik liep vanaf de berg, vanaf Renkum langs de Rijn en uiterwaarden over de Dijk naar de Grebbeberg een behoorlijk eindje en het was super druk.
Het was prachtig weer en veel mensen waren aan het wandelen, snelwandelen, hardlopen en fietsen. Daarnaast nog alle mensen met scooters, brommers en auto’s. Door de drukte was ik drukker met gedag zeggen als met hardlopen, tenminste dat was mijn gevoel! Toch probeerde ik vol te houden, gedag zeggen of mijn hand opsteken. Vooral mensen wat op leeftijd die aan het wandelen zijn vinden het leuk heb ik de indruk.
Voor mij is het trouwens een uitdaging om mensen van mijn eigen leeftijd, maar vooral nog wat jongere mee te laten doen! Niet dat het altijd lukt… veelal hebben ze helemaal geen oog voor de omgeving tijdens het hardlopen.
Verbazing!
Wat ik leuk vind is dat ik op bepaalde dagen, maar ook op bepaalde routes die ik loop regelmatig dezelfde mensen tegenkom. Sommige mensen zeiden een jaar geleden niets en liepen maar door. Veel van deze mensen zeggen nu wel gedag, ik vind dat leuk! Sommige zijn hun hand gaan opsteken in plaats van wat zeggen, ook dat is prima.
Alleen sporten betekent niet dat je in helemaal in je eigen wereldje hoeft te zitten, je mag ook dan best om je heen kijken. Nu zal dit ongetwijfeld ook aan je persoonlijkheid liggen… ik ben echt een nieuwsgierig type dus kijk graag en veel om me heen. Ik loop graag buiten de woonwijk met wat meer natuur, telkens iets anders om me heen waar ik naar kan kijken.
Helaas… “the fitgils”
Helaas zijn er ook wat type mensen waarbij ik denk… okay, waarom? Het is me nu twee keer overkomen dat ik het soort “Fitbabes of Fitgirls” tegen ben gekomen, in een (te)kort broekje met sport top en als je ze dan gedag zegt ze gewoon hun hoofd wegdraaien.
Kijk ik weet dat ik geen aantrekkelijke, fitte, minimaal 180cm lange, slanke dame ben met een blokjes buik. Maar hé ze kunnen toch gewoon gedag zeggen, niets zeggen is ook prima trouwens, maar de andere kant opkijken wat vervolgens als ‘afwijzend’ voelt daar heb ik dan weer wat moeite mee… dat zet me aan het denken. Net als deze “fitgirls” werk ik aan mijn fitheid en gezondheid.
De onsportieve lopers…
Onlangs liep ik achter een groepje lopers en we haalde een vrouw ik van, ik denk mijn leeftijd misschien iets ouder. Ze was opgewekt en was gericht bezig, haar sporthorloge had ze in haar vizier en checkte hem regelmatig. In het voorbij gaan groette ik haar en moedigde haar nog even aan met de woorden “Goed bezig, fijne dag!”.
Het groepje voor mij had na een paar honderd meter commentaar op deze vrouw, waar ik dacht hé lekker bezig hadden zij daar kennelijk een heel ander idee over. De lopers voor mij waren ik denk half twintig zo’n beetje. Echt snel liepen ze niet (anders had ik niet bij ze in de buurt kunnen blijven lopen), hadden praatjes voor tien en op veel mensen commentaar (stiekem hoop ik dat ze mijn blogje lezen).
Ze noemde de vrouw was dik, liep niet snel en wat dacht ze nu eigenlijk over zichzelf? Dit zijn wat flarden van wat ik hoorde… daarna gingen deze ‘sportieve’ gasten een andere route als dat ik ging, en dat was maar goed ook. Dit soort dingen maken me verdrietig, waarom denk ik dan? Die vrouw doet net als andere sporters haar best en misschien nog wel iets harder omdat ze wellicht graag die kilo’s kwijt wil!
Goed tot hier het ‘negatieve’ stukje 😉
Beetje hulp of aanmoediging!
Tijdens mijn eerste wedstrijdje, de Heiderun in Ede zat ik er op een gegeven moment een beetje doorheen. Kramp en moe, ik moest gewoon even op adem komen… ik werd precies op dat moment aangemoedigd door een groepje mede hardlopers, dat deed wat met me en ik kon gewoon de draad weer oppakken en liep sneller als ik ooit had gedaan. Ik besefte dat een beetje hulp en/of aanmoediging veel kan doen!
Ook ik kan helpen en aanmoedigen…
Zoals ik van de week al schreef, ik ben geen motivator… maar als ik zie dat iemand er helemaal doorheen zit of het niet meer trekt dan kan ik niet zomaar iemand voorbij lopen. Het overkwam me tijdens de Singelloop in Utrecht en twee keer tijdens een training hier in de omgeving.
De eerste keer dat ik besloot mijn eigen loopje ‘op te geven’ om iemand te helpen was tijdens de Singelloop. Een mevrouw die ‘zwalkt’ en ik denk even na, ga ik voor een snellere tijd of blijf ik bij haar voor het geval het niet goed gaat? Toch besluit ik in de buurt te blijven, na nog een paar honderd meter gaat ze tegen een geparkeerde auto aan en ik besluit haar te helpen. Ik kon het niet alleen en er kwamen nog een man en vrouw om te helpen… ik ben erbij gebleven en de laatste paar honderd meter doorgelopen om de EHBO te halen.
Afgelopen winter liep ik een rondje in de sneeuw, mijn rondje was toch al voorzichtig omdat ik zelf wat bang was te gaan glijden toen ik opnieuw me bij iemand aansloot. Ik denk dat deze meneer tegen de zestig was, hij was uitgegleden en liep wat lastig. Tot we het bos uit zijn blijf ik bij hem, hij is bijna thuis en vanaf hier is de weg gestrooid.
Een week of twee geleden loop ik tijdens de laatste kilometers een wat forser meisje voorbij en hoor haar (ondanks mijn oortjes met muziek) huilen. Ze is aan het hardlopen, het doet me iets en ik besluit langzamer te gaan lopen en me even bij haar aan te sluiten. Ze is verdrietig, wil sporten, afvallen maar mensen kijken raar… ik herken haar gevoel en frustratie van ruim twee jaar geleden. Ik steek haar een hart onder de riem, we gaan even wandelen, ze droogt haar tranen en we gaan weer wat harder lopen. Samen lopen we een kilometertje en daarna zeggen we elkaar gedag.
Het is soms zo makkelijk om iemand te helpen, ik ben geen motivator en iemand die je alles kan vertellen over hoe je moet lopen en gezonder moet leven. Maar als ik iemand tegen kom die haar best doet, maar zo’n verdriet heeft… dan kan ik niet anders als daar iets mee doen. Ik zou me rot hebben gevoeld als ik zomaar langs dit meisje was gelopen zonder iets gedaan te hebben.
Ben jij iemand die andere gedag zegt? Met het sporten, maar ook gewoon als je ergens aan het wandelen bent? Of heb je oogkleppen op?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ik zeg meestal wel vriendelijk gedag, maar krijg niet zo vaak antwoord waardoor ik het nu soms toch ook mijd… Maar ik vind het wel heel vriendelijk. Verder kom ik hier niet zo heel veel mensen tegen, hoogstens scholieren.
Ligt ook een beetje aan het gebied en de regio waar je loopt natuurlijk.
In mijn geval is het vrij dicht bevolkt en kom je eigenlijk altijd genoeg mensen tegen 🙂
Toch leuk om elkaar gedag te zeggen!
Mooi verhaal. Ik groet altijd, als ik de adem heb zeg ik hoi, of ik steek even mijn hand uit. Soms alleen maar even gedag met de lippen zeggen, of iemand bemoedigend aankijken is ook prima. Ik heb dezelfde ervaring wat betreft de ‘jeugd’. Ze gunnen je geen blik waardig, negeren je, of zijn er totaal niet mee bezig. Ik bedacht me afgelopen week nog waarom ze dat doen. Wat zal de reden zijn dat ze anderen negeren? En inderdaad, dan wordt hardlopen wel een eenzame sport, zonde.
Goed van je dat je anderen helpt! Dat is toch veel waardevoller dan dat PR! Bedenk je eens wat je voor die ander betekent hebt, daar doe je het toch voor? Top.
En iemand bekritiseren die hardloopt? Dat vind ik wel een erg minne actie! Juist omdat iemand hardloopt kun je niets dan lof geven toch? Dik of dun, jong of oud, snel of langzaam, het maakt niet uit! Met een gezonde mindset is iedereen een kampioen. Iemand die anderen afkraakt kan ik geen kampioen noemen.
Hé Raynold,
Helemaal met je eens! De ‘jeugd’ of ‘jongeren’, ik kan er niet zoveel mee ook. Hardlopen is vaak al een ‘eenzame’ bezigheid en iets zeggen of gewoon vriendelijk zijn is al super leuk!
Helpen is niet meer als logisch, toch? Een PR, ach ja jammer maar helaas daar gaat het me ook niet persé om als ik aan het lopen ben.
Hardlopen met welk postuur of welk doel ook, je bent in beweging en dat is positief. Het afkraken ik wordt er zo boos van.
We maken er samen wat leuks van!
Erg leuk stukje! Ik groet alle hardlopers die ik tegenkom en verder alleen de mensen die mij recht aankijken. Sommige wandelaars of hondenuitlaaters lopen me voorbij zonder me ook maar aan te kijken die groet ik nu niet meer.
Niet aardig inderdaad om kritiek te hebben op een hardloopster, ik snap dat je daar verdrietig om werd.
Ze kunnen beter waardering hebben voor die mevrouw. Want hardlopen als je wat dikker bent schijnt niet mee te vallen.
groetjes Trudy
Hoi Trudy,
Ik heb zelf hardgelopen met overgewicht (en nog overigens) en dat valt zeker niet mee. Behalve dat je zelf wel weet dat je dikker bent als gemiddeld is het gewoon zwaar en de wetenschap dat mensen kijken en oordelen is gewoon rot.
Als mensen me echt niet aankijken of ik wordt niet gezien zeg ik juist wat (okay, mits ik genoeg adem heb en genoeg geluid kan maken ;)) even wakker schudden die bende
Bedankt voor je reactie! Super leuk!