De buurman maakte wonen tot een hel ~ Persoonlijk

We hebben nog net geen feestje gegeven, maar wat waren de afgelopen jaren shit! Onze (boven) buurman zat al vanaf de geboorte van de tweede te zeuren, niets kon en mocht en hij had overal last van. Ook als wij niet eens thuis waren maakte wij, volgens hem herrie!

Hij heeft op bepaalde momenten echt voor een ‘hel’ gezorgd, op een gegeven moment ging het te ver!

Zeur buurman

We wonen nu ruim elf jaar in dit appartement en ja het is een gehorig complex, dat weten alle bewoners. Eén van die bewoners was onze bovenbuurman, hij had last van alles… dusdanig dat hij zelfs klachten had als wij er niet waren. Best knap!

Een paar jaar geleden waren wij een weekje op vakantie, ons huis stond leeg. Op een gegeven moment kregen we rond 23.00 uur een app van de buurman of we onze (hak)schoenen uit wilde doen, euh pardon… we zitten 150 kilometer bij je vandaag, wat wil je nu?

Volgens hem hadden we dan iemand in huis want het kwam echt bij ons vandaan! Ondertussen schakelde we één van de andere buren in om even bij ons thuis te gaan kijken, want stel dat er wel iemand is… een ongenodigde gast? Gelukkig bleek er helemaal niemand te zijn en hoorde die buurman dingen die er helemaal niet zijn!

Wat dan?

Kennelijk vooral dingen die wij niet hoorde of soms wel hoorde maar we geen idee hadden waar het vandaan kwam. We hebben wel eens gehad dat de kinderen op bed lagen en wij op de bank zaten met alleen de televisie aan en dan ging hij stampen, zo van doe stil.

Dat stampen was zijn manier om ons dus te laten weten dat hij ergens last van had, daar dankt hij overigens de bijnaam “stampertje” aan!

Meerdere keren is het zo gegaan dat hij klaagde over momenten dat we niet thuis waren of gewoon niets geks deden. Natuurlijk waren we ook wel eens wel meer geluid als normaal aan het maken. Denk aan alles aan de kant schuiven om schoon te maken, een (verjaardags)feestje, vriendjes of vriendinnetjes om te spelen of als we weer eens een klusje in huis moesten doen.

Al dit geluid maakte we dan overdag of begin van de avond, tot de kinderen naar bed gingen. Aangezien de meiden om 19.00 uur naar bed gaan hier was het dus nooit tot laat!

We hebben ook vaak genoeg gehad dat ook wij (harde) geluiden horen, maar niet wisten waar het dan vandaan kwam. Hij stampte dan, hij geloofde er heilig in dat wij dat altijd moesten zijn.

Hier wonen was een hel….

Continu op je tenen moeten lopen en niet alleen in maar ons hele gezin, als mijn moeder s’morgens de kinderen kwam doen dan was ik bang dat ze de kinderen niet op de bank zou laten zitten maar spelen, waardoor er ‘geluid’ was in huis.

Maar ook viltjes op de muren zodat de deuren niet hard tegen de muur zouden komen, extra kleden in huis, bedden strak tussen de muren zodat het niet kan bonken op de één of andere manier. De oude klok het huis uit, geen deurbel en de kinderen hebben geen speelgoed met geluid.

Op een gegeven moment stond hij elke keer voor de deur of net om de hoek op de trap, we schrokken telkens flink. Op een gegeven moment voelde ik me echt bedreigd, als ik met de meisjes naar buiten ging dan stond hij er weer… soms zelfs in badjas!

Ik was zover dat er een mes bij de voordeur lag, niets voor mij maar ik vertrouwde hem niet!

Wat als het te ver gaat?

Het ging dus veel te ver, wij voelde ons niet meer veilig in ons eigen huis. Ons hele gezin liep op eieren, dit kon gewoon niet. Eerst werd het bestuur van de VVE betrokken, dit was echt onzinnig het werkte niet. Op een gegeven moment hebben we de politie ingelicht en via hen hebben we toen buurtbemiddeling gevraagd was zei konden betekenen.

Tijdens dat traject was de grote afwezige, de bewuste buurman… na een gesprek en afspraken haakte hij met zijn ‘achterban’ af. Helaas ging het op geen gegeven moment weer verder en hebben we opnieuw de politie benaderd, er is toen een agent bij ons komen praten en samen kwamen we tot de conclusie dat het niet langer kon. Hij is aangesproken en tegen hem is gezegd dat als hij wat had hij contact kon opnemen met de wijkagent die het dan met ons zou bespreken. Dit is nooit zover gekomen, hij ging alleen door met het spelen van “stampertje”.

En nu?

Nu is het opnieuw eng en spannend! De buurman heeft zijn huis verkocht en ondanks dat we bij andere bewoners nooit gedoe hebben gehad hebben we het gevoel alsnog op onze tenen te moeten lopen, want stel je voor dat het net zo’n kerel is als die vorige bovenbuurman? Wat dan?

Dit gevoel gaat maar niet weg! We hebben al aan veel buren gevraagd of ze last van ons hebben of ons horen. Ze zeggen dan dat ze overdag de kinderen wel eens horen spelen of de wasmachine horen overdag, maar niet alleen bij ons. Dit hoort iedereen van elkaar hier, we wonen in een appartementencomplex. Dat is uiteraard fijn om te horen en bevestigd te krijgen dat we geen rare dingen doen.

Ik denk dat het iets is wat moet slijten, om gewoon weer normaal te kunnen leven in ons appartement en geen aanpassingen meer te doen omdat de buurman er mogelijk last van zou kunnen hebben…

Heb jij wel eens gedoe gehad met (één van) de buren? Of je onveilig en onprettig gevoeld in je eigen huis?

Nathalie

Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.

Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!