Corona(tijd) en ik…

Nee, ik heb geen corona, gelukkig niet en dat hoop ik ook zo te houden. Ik bedacht me dat ik wel vaker wat schrijf over deze toch wel gekke periode maar dat ik eigenlijk niet schrijf wat er echt door me heen gaat zo nu en dan. Door al de maatregelen en de daaruit vloeiende zaken hebben best wel invloed op mij als persoon en mijn functioneren.

Laat ik vooropstellen dat…

Ik ben niet ziek, we redden het allemaal… dus ik behoef geen medelijden zeg maar. En toch ga ik vertellen hoe ik het ervaar en wat er zo nu en dan door mijn hoofd spookt, wat ik hoor en zie!

Met enige regelmaat hoor ik zo om me heen hetzelfde gevoel en dezelfde ervaringen als dat ik heb en het leek me goed om even over te schrijven. Wat lastig blijkt is de beperking en daarnaast het onbekende, wat mag nu wel en wat juist niet? En waarom mogen andere dingen weer wel en iets wat er op lijkt weer niet?

Dat ‘ongrijpbare’

Wat ik persoonlijk lastig vind is het ongrijpbare van Corona en alles wat er omheen zit. Het virus is uiteraard ongrijpbaar… maar dat bedoel ik niet.

Het is het gevoel dat ik heb erbij, het is niet goed te begrijpen wat het precies doet en wanneer je nu echt vatbaarder bent. De klachten zijn best algemeen dus wanneer heb je het, hoe herken je het als je ook hooikoorts of luchtwegproblemen hebt.

Welke maatregelen hebben nu eigenlijk zin? Gaan sommige regeltjes niet te ver? Of gaan sommige er niet juist te soepel mee om? Maar ook hoe gaan andere ermee om?

Waarom mogen we wel allemaal in een winkel met relatief veel mensen en mocht er niet samen gesport worden? Meer van dit soort vragen hebben mij en meerdere mensen bezig gehouden de afgelopen tijd… vooral op social media zag ik heel wat discussies hierover voorbij komen.

Beperkingen

De beperkingen hebben wel impact op de mens, daar ben ik meer dan ooit van overtuigd. Wij mensen laten ons niet zomaar temmen…

En dat snap ik, zelf heb ik behoorlijk moeite gehad met alle beperkingen. Zeker omdat we van alles naar niets gingen, alles stopte of werd anders! School, werk, dansen, zwemmen, de Speelgoedbank en dus ook al het vrijwilligerswerk.

Best gek toen we nauwelijks meer iets mochten! Dat zijn we niet gewend en we laten het ons ook niet zo makkelijk opleggen, toch hebben veel mensen zich aangepast… ook wij.

Het feit dat je zoveel mogelijk thuis blijft en als je iets moet doen vind ik een ‘dingetje’. Een poosje geleden kwamen we ergens vandaan en dacht ik ‘even snel’ een boodschap te doen, maar dan moet ik de meiden dus in de auto laten… dat voelt op de één of andere manier nogal onnatuurlijk.

Frustratie… dat ook!

Er zit bij mij ook wel een stukje frustratie bij deze beperkingen. Vooral als mensen zich er dus niet aan houden of mij daarmee in de weg zitten.

Neem ons bezoekje aan de Decathlon, wij moesten even wat spullen voor het sporten halen, maar ik mocht niet met beide dochters naar binnen want dat is voor hen de regel. Echter, toen ik met de ene dochter binnen was kwamen we het ene naar het andere gezin tegen… hoe dan?

Die ouders zijn kennelijk apart van elkaar met elk een kind naar binnen gegaan en hebben elkaar daarna opgezocht, iets anders kan niet! Maar voor mij enorm frustrerend, ik ga namelijk momenteel al niet voor mijn plezier naar degelijke winkels en als ik dan hier tegenaan loop is dat een dingetje.

Wat voor mij ook een issue is zijn sportverenigingen en organisaties die zich maar niet aan de regels hielden die opgesteld zijn door het RIVM, gemeente en dergelijk. Omdat ik actief bezig ben geweest met verschillende organisaties, procedures en protocollen stoorde ik me daar enorm aan.

Gelukkig is er nu meer lucht en ruimte, maar toch… het was (en stiekem is het nog) wel “een dingetje”!

Het levert ook iets op!

Al dit gedoe levert ook wel wat op! In mijn geval heeft het ervoor gezorgd dat ik me meer dan voorheen besef dat ik me niet voor alles en iedereen in hoef te blijven zetten en klaar hoef te staan.

En ja, dat wist ik altijd al, maar ik ging maar door en deed dat toch! Zowel voor mijn klanten als zzp-er als voor de organisaties waarvoor ik (semi)vrijwilligerswerk doe en deed.

Inmiddels heb ik stappen genomen en heb ik heel wat dingen aan de kant geschoven, afscheid genomen van een aantal verplichtingen. Dat lucht op!

Ook onze meiden beseffen dat dingen anders kunnen, ze sporten best veel en daar gaan ze in minderen! Ze gaan meer ruimte en energie krijgen voor andere zaken, huiswerk, school maar ook het afspreken met vriendinnetjes en straks meer tijd voor onze pup.

Wat doet deze corona tijd met jou? Ben jij anders tegen zaken aan gaan kijken?