Als vrijwilliger ben ik over al en nergens actief, het is dan handig om een EHBO diploma te hebben en reanimeren is iets wat daarbij hoort. Nu heb ik als twaalf jarige op school mijn EHBO diploma gehaald bij het Rode Kruis, de afgelopen jaren hebben we bij diverse organisaties cursussen gevolgd met allemaal andere namen. Dit keer had de cursus EHBO, Reanimatie en AED de naam levensreddend handelen. Dit keer krijgen we ons certificaat van het Oranje Kruis.
Geen uitstel maar vervroegen van levensreddend handelen
Zware twijfel had ik, ga ik hem doen of niet! Wij stonden met alle vrijwilligers ingepland voor 4 september, maar ik kon daar door een operatie niet bij aanwezig zijn. Het was de keuze de training en theorie naar voren halen of doorschuiven, het werd het eerste.
Theorie van Levensreddend handelen, EHBO, Reanimatie en AED
Het moest toen in eens wel snel, binnen een weekje alle theorie doen en de praktijk dag! En dat leverde mij stress op, want het moet natuurlijk wel goed… mijn eerste deeltoets heb ik dan ook opnieuw gedaan, want een zesje doen we het niet voor.
Al met al lukte het theoretisch gedeelte nog prima, waarbij ik met de eindtoets een 8,4 haalde! Nu is theorie wel mijn ding, zelfstandig leren en onthouden dat gaat me prima af. Ik sla pas dicht als ik in een groep mensen moet laten zien wat ik kan of laten horen wat ik weet.
De praktijk…
En dan is daar de dag, op naar Nijmegen voor het praktijk gedeelte van de cursus. We startte de dag met een praatje, wie je bent, waarom je de cursus doet en wat voor een ervaring je hebt. Hiervan slaat mijn hart al op hol, verschrikkelijk!
Maar “stoer” als ik ben (niet dus), vertel ik dat ik Nathalie heet en vrijwilliger ben bij Speelgoedbank Wageningen en dat we ook bij evenementen aanwezig zijn en mensen veiligheid en hulp willen kunnen bieden als het nodig is. Ook vertel ik dat ik al een aantal keer een reanimatie heb gedaan.
In de loop van de cursus komt regelmatig ter sprake wat voor een impact het kan hebben en als we daar zitten en praten besef ik me dat ook wel… inderdaad, als we het er zo over hebben voel ik dat wel.
De beurt krijgen of nemen
Het reanimatie en AED gedeelte gaat prima, we werken in tweetallen waarbij ik met Peter moet werken.. want Corona dus iedereen van één en het zelfde huishouden moet samenwerken. Stabiele zijligging, controle bewustzijn en ademhaling, reanimatie en de AED gebruiken en wat als iemand gaat overgeven enzovoort. Dat gaat allemaal prima.
We zitten in de kring, de instructeur gaat aan de slag, geeft je een casus en je moet zeggen wat je moet doen. Ook komen er rollenspellen aan te pas, iets dat ik dus echt verschrikkelijk vind. Als er zicht een noodsituatie voordoet handel ik wel, maar in deze setting waarbij er beoordeling speelt en mensen meekijken is dat erg lastig voor mij. Ik help twee keer, een soort van spontaan.
Als de instructeur me aankijkt verstijf ik, ik kom niet van de stoel af… shit. Gelukkig ben ik niet alleen, er is nog iemand die een soort van faalangst ervaart.
Geslaagd!
De beste man deelt aan het einde van de dag mee dat we allemaal geslaagd zijn, gelukkig zijn mensen zoals ik… mensen met (faal)angst niet iets vreemds voor hem. Hij heeft gezien dat ik kan handelen en dat ook goed doe, gelukkig!
Het mooiste? We zijn er voor twee jaar vanaf, pas in 2023 moeten we weer… ik kan weer even rustig ademhalen!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord