En dan was daar van de week het verlossende mailtje van de neuroloog. We kregen na een gesprek met school en de GGD groen licht, de kinderen mogen vanaf maandag weer naar school. Hoewel ik het voor de kinderen heel erg fijn vind, weet ik persoonlijk nog niet zo goed wat ik er van vind. Of toch wel?
Intelligente lockdown
Toen in maart minister president Rutte de intelligente lockdown afkondigde en de scholen dichtgingen kwamen wij met ons viertjes terecht in onze eigen bubbel thuis. De kinderen kregen les via teams, Martin werkte vanuit huis en onze vrienden en familie zagen we op ons beruchte bankje voor het huis. De boodschappen werden bezorgd door de AH en onze lieve buurtjes namen de rest mee. Ondertussen fietsten wij elke dag een rondje om de boer of we wandelden een rondje door de wijk.
En toen werd het mei, alle kinderen gingen weer naar school. Behalve Ruben en Sophie (en natuurlijk nog heel veel andere kinderen). Waar heel veel ouders opgelucht waren dat de kinderen weer naar school mochten, haalde ik opgelucht adem dat de neuroloog en de GGD een negatief advies gaven voor onze kinderen.
De kinderen kregen weer les via teams en de laatste weken voor de schoolvakantie mengde we ons heel voorzichtig weer buiten in de gymles.
Fijne vakantie
En zo ineens was daar de schoolvakantie, op advies van de longarts en neuroloog zijn we gaan versoepelen. De kinderen kozen eerst twee vaste vriendjes uit en daarna mochten ze met de buurtkindjes spelen. We hebben heerlijke buiten uitjes gehad en zien weer vrienden en familie achter thuis.
De banken staan op 2,5 meter uit elkaar en we krijgen weer een stukje van ons sociale leven terug. De kinderen genieten zo van het spelen met hun vriendjes en vriendinnetjes en ik geniet van de bedrijvigheid en de stralende koppies.
Weer naar school
En nu zijn we belandt in de week voordat de school weer begint. We hebben groen licht gekregen. Na een gesprek met onze IB-er en directeur heb ik het vertrouwen dat de kinderen naar school kunnen. Iedereen is even behulpzaam, waakzaam en begripvol en dat maakt dat we de tweeling ook met een gerust hart naar school kunnen laten gaan.
Maar toch is er ook angst, angst om los te laten. Thuis hebben wij de controle en regie in handen. Er komt niemand in ons huis (behalve voor het infuus) en we spreken mensen in onze tuin. We zoeken voor uitjes alleen rustige plekken op en houden geen 1,5 maar 2,5 meter afstand.
Nu moeten we gaan leren vertrouwen op de maatschappij en dat vind deze controlefreak onmeunig lastig. We gaan het dan ook stapje voor stapje doen. Eerst school, dan het sporten en daarna kijken we weer verder.
Het leven gevierd
Als ik terug kijk op de afgelopen maanden kan ik alleen maar concluderen dat we een goed team zijn. Oké, de eerste week niet hoor, maar toen we eenmaal onze draai hadden gevonden hebben we eigenlijk alleen maar heel erg genoten van deze corona tijd hoe gek dat voor andere mensen misschien ook klinkt.
We hebben heel wat afgebakken met elkaar, geknutseld, spelletjes gespeeld en mooie gesprekken gevoerd. We hebben veel gefietst, gewandeld em gezwommen in ons nieuwe zwembad. We hebben geweldige thuisconcerten en etentjes gehad, maar we hebben bovenal het leven gevierd met ons viertjes. Het was voor mij echt een openbaring hoe goed we ons samen konden vermaken en hoe fijn we het samen hebben.
De kinderen weer naar school, de vlag uit!
Maandag gaat de vlag uit, de kinderen gaan weer naar school. Sophie alweer naar groep 7 en Ruben naar groep 6. Het zal even wennen zijn voor ze om weer een gebouw binnen te gaan.
Het zal ook weer even wennen zijn om zoveel kinderen om zich heen te hebben, maar wat zullen ze het fijn vinden. En ik, ik ga ze uitzwaaien met mijn meest stralende lach. Ik wens ze veel plezier en vertel ze hoe onmeunig trots ik op ze ben. Om daarna de brok in mijn keel weg te slikken en wat tranen weg te vegen. Want ondanks dat ik de tweeling hun vrijheid gun, geeft het ook een stuk angst en onzekerheid terug. Maar ook dat zal heus weer gaan wennen.
Voor nu kijk ik met een glimlach terug naar een tijd die voor vele mensen vreselijk was, maar die mij zoveel kansen bood. Waar ik zoveel van genoten heb en die mij zoveel inzichten heeft gegeven. Alleen daarom kan de vlag al in volle glorie uit.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een reactie