Misschien zou zelfs de titel “Het leed dat zwembad ouders heet…” niet misstaan, maar toch koos ik niet voor deze titel, waarom? Omdat niet alles leed is maar ook gewoon humor of ronduit dom! Mensen die niet nadenken en maar wat doen. Ouders die denken dat hun kind (nu al) een topatleet of toptalent is, al hebben ze net hun A in hun zak. Nou ja, kortom… ik ga weer eens wat meer vertellen over mijn belevenissen op het zwembad.
Als je wat langer meeleest en meekijkt op Instagram weet je dat ik enkele keren per week in het zwembad kom. De ene keer als vrijwilligers van de vereniging de andere keer als moeder van zwemmers. Op het zwembad doe ik dan ook verschillende dingen en kom ik vele ouders met hun kinderen tegen. In dit artikel ga ik niets uit de weg, kortom… een eerlijke blog met zaken die mij soms laten lachen maar ook regelmatig flink laten nadenken.
De “Mijn kind is een toptalent, toch?” ouder
Stel je voor, het kind in kwestie heeft voor alles aandacht behalve voor de zwemjuf en heeft net haar A op zak. Op naar B dus! Maar volgens haar vader is het meisje een serieus toptalent.
Deze meneer was ik al een aantal keer tegengekomen de laatste tijd, hij is altijd duidelijk aanwezig en ook lekker op tijd. Zijn dochter mag na de kinderen van onze vereniging zwemmen. Uitspraken als ‘Kijk, dat kan jij ook wel’ vliegen over en weer langs de badrand, het meisje met grote vraagtekens in haar ogen en papa trots kijkend.
Je moet dan weten dat het ging over de jongens en meisjes die allemaal hun C hebben, inmiddels een kleine twee jaar techniek school erop hebben zitten en tussen de zeg 8 en 10 jaar oud zijn. Ik keek meneer lachend aan en zei tegen het meisje, rustig aan hoor… je leert het vanzelf, het toverde weer een lach terug op haar gezicht.
De “Ik weet het beste hoe het zit… ” ouder
Ouders van zwemmers, al dan niet wedstrijdzwemmers… je komt ze namelijk elke keer overal tegen. Ouders die zelf net een schoolslag hebben geleerd tijdens het schoolzwemmen dertig jaar geleden en nu slechts als toeschouwer in het zwembad hangen. Ze weten te vertellen dat een uur echt te lang is voor hun kind, dat twee keer in de week korter ook niet best is en dat de zwemjuf, zwemmeester of trainer het niet goed genoeg ik kan schatten.
Het ‘mooie’ van deze ouders is dat ze zelf niets anders doen als ‘commentaar’ leveren en koffie of thee drinken. Op zich niets mis met koffie drinkende ouders, vind ik op z’n tijd ook echt heerlijk! Maar commentaar op de trainer of zwemjuf gaat me te ver, zij hebben ervoor geleerd, cursussen gevolgd, zelf veel gezwommen en vaak jaren ervaring.
Kortom, onderschat ze niet! Ze nemen bepaalde besluiten niet voor niets… dus ja, je weet het beste hoe je kind in elkaar zit, maar niet hoe zwemmen en het ‘leertraject’ in elkaar zit dus vertrouw ze wat meer.
De “Je mag mijn kind niet corrigeren” ouder…
Dit zijn trouwens vaak de ouders die met grote regelmaat zelf niet aanwezig zijn tijdens de zwemles, zwemtraining of wedstrijd. Ik heb het onlangs bij het zwembad zien gebeuren bij de leszwemmers, maar ik ken inmiddels best wel wat voorbeelden van dergelijks situaties.
Op de één of andere manier is er een ontwikkeling waarbij ouders van mening zijn dat andere hun kind niet mag of kan corrigeren als het om (ongewenst) gedrag gaat. Een week of twee geleden werd een jongen door iemand aangesproken op ongepast gedrag, springen, rennen en klimmen langs de zwembadrand. Het was te gevaarlijk en te veel risico door natte vloeren enzovoort… toch ging het kind door. Hij is op een bankje gezet en ze hebben nogmaals uitgelegd dat het niet de bedoeling is, dat hij voorzichtig moet doen om vallen en gat in het hoofd te voorkomen en dat hij anders beter kon gaan aankleden.
Vervolgens hoor ik een gesprek waar mijn haren van overheid gaan staan. De ouders waren van mening dat zij de jongen niet zo hadden mogen behandelen maar dat zij gebeld hadden moeten worden. Maar dan denk ik op mijn beurt, waar waren jullie dan? Als je voor in de centrale ruimte had gezeten had je gezien wat je kind aan het doen was… en was je er waarschijnlijk gewoon bijgeroepen.
De “Mijn kind doet dat soort dingen niet hoor…” ouder
Dit verhaal speelde al weer aan aantal jaar geleden in het groepje jonge zwemmers, maar zo nu en dan moet ik hier gewoon aan terugdenken.
Een ouder wordt gevraagd er even bij te komen, het kind in kwestie zit telkens aan andere kinderen. Die andere kinderen worden daar niet blij van, sterker nog er ontstaat een vervelende sfeer. Het is duidelijk dat dit kind in kwestie dit ‘gewoon’ lijkt te vinden, je kan aan elkaar zitten…. ook al vinden de andere het onprettig.
Ondanks dat het geconstateerd is door verschillende mensen, andere kinderen hebben aangegeven er klaar mee te zijn komt de ouder alsnog met de mededeling “Nee, mijn kind doet dat soort dingen niet hoor…” Tja wat moet je er dan nog mee? Nogmaals aangeven dat we niet aan elkaar zitten en dat we er vanuit gaan dat het niet meer zal gebeuren.
Vervolgens zit je focus op deze groep kinderen, want je wilt voorkomen dat de kinderen zicht onprettig voelen.
De “Ik ga gewoon in de dames kleedkamer” vader…
Een vader gaat, zou je denken met zijn zoontje/dochtertje in de herenkleedkamer, de gemengde ruimte of een klein hokje. Er is één nogal ‘hardnekkige’ vader die we drie weken op rij hebben gevraagd of hij de volgende keer in de heren of gemengde kleedkamer wil gaan met zijn dochter. De reden? Er zijn dames tussen de 6 en tja wat zal het zijn 30 jaar oud die omkleden in deze kleedkamer, waar dames op de deur staat.
Niet gepast een man daar zou je denken? Deze meneer vind het allemaal maar onzin en dat hij niet goed behandeld zou worden… hij heeft een dochter dus de dames kleedkamer? Er waren zelfs dames die het met hem eens waren… ik ben benieuwd hoe ze erover denken als ze zelf daar moeten omkleden of hun puber dochters laten omkleden onder het oog van een man.
Met meest typische vind ik nog, als het je al een aantal keren gevraagd is… waarom dan nog doen? Wil je zo graag deze (jonge) dames (half) naakt zien? Wat is je reden? Denk logisch na en ga met je kind in een andere kleedkamer, er zijn genoeg opties.
De oplossing? Het zwembad heeft bordjes met “Alleen moeders met zoon/dochter” en “Alleen vaders met zoon/dochter”, deze worden inmiddels in overleg met het zwembad weer ophangen.
*Foto’s: Shutterstock
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Zo leuk om te lezen. Ik zit nu 3 jaar als ouder van zwemmers aan de kant en het is soms tenen krommen welk commentaar er werd gegeven. Op een gegeven moment gaf de juf mijn dochter een zetje het water in terwijl ze iets niet durfde dr andere spraken er schande van. Maar een juf had haar perfect ingeschat ze moest letterlij k even een dutje in de rug hebben. Ik voelde toch de noodzaak.om het uit te leggen . Maar wat ben ik blij met onze zwemjuffe en ja ook ik mopper weleens. Maar top hoor. Ze hebben de oudste 2 erg goed leren zwemmen en nummer 3 is onderweg naar a. Top team
Wonderlijk wereldje wel hé dat zwembad? Als het voor een kind werkt, dan werkt het en vaak kunnen deze juffen en meesters dat prima inschatten. Het zal ongetwijfeld ook een keer mis gaan… maar dat weegt dan vaak niet op tegen de keren dat ze het prima hebben ingeschat. Dat uitleggen… dat herken ik wel, maar tegenwoordig houd ik me in en beperk ik me toch het minimale (nou ja vooruit, ik de meeste gevallen ;)).