Denk in mogelijkheden…

Ja, ook ik vind het spannend en soms wat benauwd… maar we moeten wel in mogelijkheden denken. Het punt is dat we eerst weinig mochten door Corona, nu de maatregelen versoepelen kan er ook weer meer. Maar in mijn ogen zijn er mensen die van veel dingen nogal een punt maken… ik weet dit gaat reacties oproepen, maar dat is prima!

Het gaat niet over…

Dit bericht is niet geschreven op basis van mensen die een risicogroep zijn, tenminste geen ernstige. Neem Maureen, dat snap ik! Zo ken ik ook mensen die mantelzorger zijn en geen risico willen lopen voor degene die zij verzorgen, logisch!

Heb je andere serieuze aandoeningen waarbij Corona nog grotere problemen kan opleveren? Ook helemaal goed dat je (extra) goed oplet!

Wat bedoel ik dan wel?

Nou daar komt het hoor… Nathalie heeft weer eens een mening! En ja, ik besef me goed dat dit voor iedereen anders is, maar toch ga ik het delen.

Versoepeling van de maatregelen

Langzaam maar zeker versoepelen de maatregelen vanuit het kabinet en het RIVM en dat is zoals ik dat ook verwacht had. Je kunt nu eenmaal niet iedereen “opgesloten” houden tot er een vaccin is.

Waarom niet? Domweg omdat een vaccin het het snelste geval nog maanden duurt en in het meest nadelige geval nog jaren. Mensen kunnen niet oneindig bij huis blijven, het werk allemaal vanaf huis doen, de leerlingen thuis laten of de kunst en cultuur, maar ook sport sector zo blijven beperken.

Inmiddels zijn de basisschool leerlingen weer naar school, niet volledig maar ze gaan weer en in juni gaan de middelbare scholen ook weer open. Helemaal aangepast, ja dat is zo… en dat is dan ook weer niet zo gek! Maar er wordt inmiddels dus in mogelijkheden gedacht in plaats van in beperkingen.

Noem is voorbeelden dan…

Okay, prima… ik moest met onze dochter naar de brillenwinkel haar brillen ophalen en laten afstellen. Brillen die voor de corona situatie al besteld waren. Wij moesten buiten even wachten tot we naar binnen konden dus gingen we op een afstandje even ergens op een trapje zitten.

Tot mijn verbazing liepen er hele gezinnen voor de fun in Ede centrum. Tenminste het zag er niet noodzakelijk uit, als je met het hele gezin op pad bent met een ijsje in de hand ga je niet even snel halen wat nodig is lijkt me. Al die mensen houden ook nog eens nauwelijks 1,5m afstand en ja, daar heb ik dan stiekem toch wel moeite mee!

Nog een voorbeeldje? Iemand die dus niet naar zijn werk gaat, maar uitsluitend thuis werkt, want stel je raakt besmet. Maar vervolgens zie ik op social media wel dat er met een groep vrienden afspreek in een tuin waaruit ook blijkt dat er geen 1,5 meter wordt gehanteerd. Dat kan ik er niet zo goed met mijn hoofd bij.

Ja, ik kan nog wel wat dingen opnoemen maar daar word ik alleen maar boos van, dus ik laat het hierbij. Ik hoop vooral dat mensen wat meer in mogelijkheden gaan denken…

Beren of mogelijkheden zien?

Van nature ben ik geen grote optimist, ook geen doemdenker maar wel een realist. Die vooral vaart op haar onderbuik gevoel, met hier en daar een tikkeltje verstand.

Nu heb ik me ook gewoon goed aan alle maatregelen gehouden, ook ik zoek de drukte niet op. Die 1,5 meter is heilig voor mij en dat mag de rest van mijn leven wel zo blijven (met uitzondering van mensen die me dierbaar zijn dan ;)). Ik werk vooral thuis, mag ga af en toe naar kantoor en ben ook te vinden bij trainingen van het zwemmen maar allemaal op gepaste afstand.

Die trainingen voor de zwemmers, ook daar is goed over nagedacht. Niet alleen door mij, maar met een hele groep mensen. Wat zijn de mogelijkheden, wat mag en kan… en wat is haalbaar en tadaa we zijn (wel is waar in een andere vorm) weer gestart met samen sporten.

De speelgoedbank gaat binnenkort ook weer open, we gaan maar met een beperkt groepje vrijwilligers aan de slag. Maar we willen de hulp weer gaan bieden die nodig is, misschien juist wel nu!

We hebben gekeken wat is er mogelijk, welke mensen hebben we, wat kunnen we met onze ruimte en hoe pakken we het aan. Eigenlijk werkt het ook gewoon beter als je kijkt wat er wel kan, daar worden mensen gewoon blijer en gelukkiger van.

En door…

Nu de scholen hun deuren, weliswaar met aangepast beleid, weer openen en de kinderdagopvang ook weer op gang is zijn de grotere besmettingshaarden in mijn ogen al weer geopend.

Ja, ze zitten met de helft van de kinderen in de klas, dat scheelt al. Deuren blijven open en zo zijn er allemaal kleine regeltjes die de kans op besmetting verkleinen. Uit onderzoeken zou blijken dat deze doelgroep niet of nauwelijks iets te maken heeft met het Corona virus, maar toch.. ik vraag me het af.

Het sporten in inmiddels weer ruimere vormen mag worden opgepakt denk ik dat het tijd is verder te kijken als je eigen huis, gezin, familie of hulpbehoevende buurman of vrouw.

Er weer staan en zijn voor andere op gepaste wijze is niet meer als logisch als je het mij vraagt.

Wat dit voor mij in gaat houden?

Dat ik voorlopig nog thuis werk, met zodra het mag hier en daar wat op kantoor werken. Echter door de relatief krappe ruimtes zal het vermoedelijk nog wel even duren voor we weer echt op kantoor kunnen en mogen werken met alle collega’s.

Verder bij de speelgoedbank aan de slag, op gepaste afstand van andere mensen als mijn gezin en inpandig worden de aantallen mensen geminimaliseerd. Alles wat ingeleverd wordt mogen mensen zelf in de garage zetten en blijft daar een aantal dagen staan voor we het gaan uitzoeken.

Verder het trainen met “onze kids” van het zwemmen in de buitenlucht, lekker samen bewegen tot we weer terecht kunnen in het zwembad. Alles op gepaste afstand, wat overigens best goed blijkt te kunnen!