Zo jammer, het is al weer voorbij… 21 maart de dag dat we weer naar huis zijn gegaan! Een best wel lange en vermoeiende dag, eerst ontbijten dan spullen pakken en richting de bus. Vervolgens lang wachten op onze vlucht die slechts vijftig minuten duurt, maar dan dik anderhalf uur vertraging heeft.
Maar eerlijk is eerlijk Air France heeft het goed voor elkaar, we worden netjes ingelicht en krijgen een simpele lunch aangeboden in het vliegtuig.
De dag begint vroeg!
Daar is de dag dat we naar huis moeten, de vlucht is gepland… de bus staat om 9.00 uur klaar om ons naar Charles de Gaulle te brengen.
Maar eerst tijd voor ons laatste ontbijt in het hotel, we gaan vroeg ontbijten. We hebben de tijd en doen het dan ook rustig aan. We genieten van het ontbijt en gaan vervolgens onze spullen pakken en wachten buiten op de bus. De Disney bus die ons in een uurtje van ons hotel in Parijs naar Charles de Gaulle zal brengen.
Challes de Gaulle ~ Parijs
Als we aan komen rijden bij Challes de Gaulle moeten er eerst mensen bij terminal één afgezet worden. Opvallend was de grote hoeveelheid (zwaarbewapende) militairen die daar stonden. Vervolgens duurte het nog een kwartier voor we bij ‘onze’ terminal waren, ook daar stonden behoorlijk wat militairen. Eenmaal binnen bleek dat er ook binnen veel militairen rondliepen.
Het is natuurlijk niet voor niets, maar eerlijk is eerlijk het voelde niet zo fijn. Het geeft toch wat spanning en voelt min of meer “bedreigend”. Na de douane werd het wat relaxter en zagen we een stuk minder wapens, de sfeer was er ook beter! Al merkte je dat er bijvoorbeeld geen prullenbakken (meer) waren en het lijkt er sterk op dat ook hier het aantal ‘beveiligers’ zijn opgehoogd.
Lang wachten, vertraging!
We waren meer als op tijd bij de gate met al onze spullen, de grote koffer was al ingecheckt en de handbagage voldeed aan de keuring van de dames en heren. We zaten lekker dichtbij de controle om snel het vliegtuig in te kunnen.
Op een gegeven moment duurt het nog veertig minuten voor we aan boord zouden gaan, maar in geen velden of wegen was er een vliegtuig te bekennen. Deze bleek van
een andere vlucht af te komen met een flinke vertraging, ook wij hadden bij deze vertraging!
Ondertussen zijn de (grond)stewardessen wat onrustig geworden, waar blijft het vliegtuig… er wordt veel gebeld en ze hebben overleg. Als het vliegtuig er dan eindelijk is lopen ze af en aan om te kijken en controleren.
Met de dames ben ik nog een keer of drie richting het toilet gegaan, we hebben nog wat te drinken gehaald (belachelijk duur trouwens daar € 8,– voor twee best kleine kopjes koffie) en ik was nog even in de verleiding om macarons te gaan halen bij Paul! We hebben ook nog de Volkskrant en Telegraaf gelezen tijdens het wachten, de meiden hebben spelletjes gespeeld, gekeken en gek gedaan.
Onze vlucht van Parijs naar Amsterdam duurt volgens de gegevens vijftig minuten, de vertraging was langer als de reis. We hebben anderhalf uur vertraging gehad, we kregen van Air France wel een simpele lunch aangeboden in het vliegtuig door de vertraging. Netjes!
Zelfs toen we in het vliegtuig zaten moesten we veel geduld hebben, de luchtverkeersleiders waren aan het staken… en dan duurt het langer voor er toestemming komt om van start te gaan.
Dag mooi Disneyland en prachtig Parijs
Dan moeten de tafeltjes leeggemaakt worden, de riem om en dan gaat het vliegtuig rijden… we moeten weer wachten en dan gaan we opstijgen. Ik hoor mijn meiden met elkaar praten over het vliegen, ze vinden het beiden niet zo leuk.
Ondertussen beseffen ze dat onze dagen in Parijs en bij Disneyland voorbij zijn, de jongste zegt “Dag Disney, dag Parijs” de oudste vult aan “ja de mooie Eiffeltoren en Disney”. Ik besef me… shit het is over, we gaan naar huis en morgen begint het normale leven weer, bah!
Wolken wens
Er zijn met deze reis veel wensen van onze bucketlist in vervulling gegaan, er was ook nog een wens van onze oudste dochter. Zij wilde erg graag de wolken van dichtbij bekijken, de heenweg zat ze bij het raam en hebben we geen wolken gezien alleen een beetje ‘mist’ maar meer als dat was het niet.
Nu de terugweg wilde de meisjes niet bij het raam, tot ze zagen dat we door de wolken gingen. Dat was balen! Ze hadden toch wel beter willen kijken! We maken een filmpje van het opstijgen dus het ligt vast, we hebben de wolken gezien. Ik krijg de opdracht van de meiden om foto’s te maken, behalve de opdracht is het ook erg bijzonder het zo te zien.
Weer in Nederland
Mooi om te zien, dat is het echt wel… ik heb echt tientallen foto’s gemaakt van de lucht, de wolken maar ook van het land en de zee! De terugweg vliegen we over zee, als we net uit de wolken zijn zien we zee en niet veel later de kust.
Opvallend is dat Nederland in sterk op gedeeld is in vakken, mooi en tegelijkertijd opvallend! De meiden
vinden het prachtig de snelwegen te zien met auto’s zo klein als speelgoed autootjes.
De landing gaat soepel, we staan nog niet stil en de mensen staan op uit de stoel en pakken hun spullen. We kunnen het vliegtuig nog niet uit maar mensen hebben kennelijk haast. Samen met nog een aantal mensen blijven we rustig zitten tot de haastige mensen weg zijn.
Met de meiden stappen we als laatste uit, de stewardessen zijn gecharmeerd van onze meiden en prijzen ze om hun geduld en nette gedrag. Als een soort van beloning mogen ze in de cockpit kijken, papa wordt gesommeerd door te lopen… hij mag niet mee kijken. Zelf mag ik mee en maak snel foto’s met toestemming van de piloot, de meiden vinden het prachtig!
Als we uit het vliegtuig stappen staat de schoonmaakploeg en de nieuwe crew al klaar voor een lange vlucht richting Azië.
We zoeken een poosje naar de juiste band voor onze koffer, niet veel later lopen we richting de uitgang waar mijn vader op ons staat te wachten! (o)Pa brengt ons terug naar Wageningen, we eten bij mijn ouders en gaan naar huis.
Terug naar de orde van de dag, het is voorbij!
Bedankt (o)Pa & (o)Ma!
Dit prachtige cadeau hebben we van mijn ouders gekregen, een mooier cadeau hadden we niet kunnen krijgen. We hebben met ons vieren zo intens genoten van deze dagen.
Na een lastige tijd en jaren van zorgen was het zo welkom! Het is zo bijzonder geweest, met ons vieren op pad… een reis waarvan we echt niet hadden durven dromen dat het ‘zomaar’ op ons pad zou komen!
Bedankt voor deze reis naar Parijs en Disneyland, de mooie ervaring en bijzondere herinneringen!
Hebben jullie wel eens een reis gemaakt die zo bijzonder was en voelde? Zo ja, waar ben je heen geweest en met wie?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Wat een ontzettend mooi cadeau. Dit is een herinnering die jullie altijd bij jullie zullen hebben. Mijn dochter is in december met haar tante naar Disney geweest en ze heeft het er nog echt elke week over 😉
Nesrin onlangs geplaatst…Cellulite, spataders, hardlopen en mijn benen
Hier hebben de dames het er bijna dagelijks over, dat zal binnenkort minder worden maar vergeten zullen ze het zeker niet. Het was echt héél fijn!