Een nieuw leven, een klein wonder. Het klinkt zo gewoon, maar voor ons zo heel bijzonder. Dit was de tekst in het geboortekaartje van onze oudste dochter, stiekem was ze gewoon een heel groot wonder na al die jaren wachten! En inmiddels is het gewoon al weer een aardige dame en viert ze dit weekend haar twaalfde verjaardag, echt stop de tijd! Het gaat allemaal veel te snel moet een (bijna) twaalf jarige in huis!
Mini meisje!
Af en toe lijkt het pas geleden en soms lijkt het al heel lang geleden dat ons meisje werd geboren. In het koffertje zaten kleertjes maat 50, dat bleek veel te groot! Ze was zo klein! Mijn moeder ging op bad voor premature kleertjes, wat was ze klein!
Een ‘stevige’ zwangerschap, zware bevalling en de zorgen… ze horen bij ons. Maar wat waren we blij, eindelijk was ze daar. Een iel, klein meisje met overal nog donshaartjes. Eerder als verwacht mochten we naar huis. Er kwam een kanjer van een kraamhulp, want papa en mama ben je niet zomaar…
Wat was ze klein, maar compleet en zo bijzonder… zij heeft ons papa en mama gemaakt, ons oudste meisje waar we zo lang op hebben gewacht! We zijn nog elke dag zo blij dat je er bent!!
Pittig maar zo bijzonder
Echt makkelijk is het niet geweest de afgelopen twaalf jaar, maar hé wat zijn we trots, blij en gelukkig met haar. Ze heeft stormen doorstaan en bergen beklommen, een prachtige meid die vol passie zwemt, danst en super creatief is.
Daarnaast is ze super leergierig en gaat niets uit de weg, die komt er wel! Ze heeft de wilskracht en doorzettingsvermogen daar kan een gemiddeld mens jaloers op zijn!
Grote stappen!
Er worden nu grote stappen gezet, we kochten voor haar verjaardag een kleine damesfiets, na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare school. Ze weet wat ze wil, ze gaat zelf op pad, blijft alleen thuis en kiest haar eigen weg, bijzonder en mooi om te zien hoe zich dat ontwikkeld.
Ze maakt keuzes die ons verbazen, maar ze maakt ze meestal weloverwogen en soms puur op haar gevoel, wetend dat niet iedereen het haar in dank zal afnemen… maar ze doet het maar mooi! Angsten zijn er om overwonnen te worden en stappen worden gezet, grote stappen!
Ik als moeder
Nog altijd ben ik verbaasd als ik me besef dat ik al weer twaalf jaar moeder ben, mijn hoofd kan er soms echt niet bij. Twaalf jaar alweer! En dan ook nog van inmiddels twee mooie meiden.
Als mensen horen dat ik dit jaar 38 wordt verbazen ze zich dat onze dochters dit jaar 9 en 12 jaar oud worden. Eerlijk is eerlijk, ik voel me nog lang geen 38, het is dat het in mijn paspoort staat! Maar als ik de meiden zo zie groeien en me besef dat de oudste nog maar een aantal maanden op de basisschool zit denk ik “Shit, het gaat te snel, stop de tijd!”
Vieren!
Zondag is de dag dat ons meisje haar twaalfde verjaardag gaat vieren, morgen danst ze een voorstelling en gaat ze haar selectiegroep trakteren… gewoon omdat het kan! Maandag is haar klas aan de beurt voor haar traktatie en dan is het nog even wachten op het feestje voor haar vriendinnen.
Wat zal het feestje gaan worden? Vorig jaar een High Tea, mijn voorstel was een bioscoopje, maar dat is het niet geworden… we laten het nog even een verrassing aangezien een aantal klasgenootjes hier ook wel eens langskomen!
Hoe oud (of jong) zijn jullie kids? Enne… de tijd, mag die wat jouw betreft ook wel even stilgezet worden?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord