Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en die tijd van gaan is nu gekomen. Mijn oude baas schreef deze zin eens op een afscheidskaart en ik vond het zo’n mooie zin, dat ik hem altijd onthouden heb. Vandaag is dit dan ook mijn afscheidszin, mijn afscheidszin voor jullie. Dit zal mijn allerlaatste blog zijn voor Veusteveul. Een weloverwogen besluit vanuit mijn kant, maar natuurlijk is afscheid nemen nooit leuk.
All I want for Christmas is Scrooge
Mijn eerste blog schreef ik een dikke drieënhalf jaar geleden. Dertien december, op de verjaardag van de tweeling, kwam mijn eerste schrijfsel online. All I want for Christmas is Scrooge. Een blog over mijn liefde voor kerst, het leven en mijn gezin. Ik denk dat dat wel de rode draad in mijn blogs is geweest, de liefde voor het leven, mijn gezin in een soms wel lastige positie door mijn ziekte. En toch heb ik altijd geprobeerd de humor en het genieten centraal te stellen.
Ik heb genoten van het schrijven en van al jullie reacties. Er waren blogs bij waarbij ik keihard heb zitten huilen, maar ook blogs waarbij ik smakelijk moest lachen om mijn eigen klungelige gedrag. En wat was het geweldig om te mogen samenwerken met ondernemers en om grote maten kleding te mogen laten zien, maar de mooiste samenwerking had ik wel met KWF.
Hoe bijzonder dat je blog in 2 uur tijd meer dan 2000 keer gelezen is. De herkenning van mensen raakte me diep, net als hun verdriet. Mooie contacten hield ik aan deze blogs over en met een hele lieverd belde ik nog vlak voor haar sterfbed. De blog leverde mooie intense gesprekken op.
En waarom wil ik dan toch stoppen?
Zoals met alles in het leven veranderen mensen en situaties. En dat is precies wat hier ook is gebeurd. Ik voel me niet meer passen bij Veusteveul. Ik heb altijd gezegd dat ik plezier moet hebben in wat ik doe, dat ik iets wil doen wat als een warme jas om mijn lichaam sluit.
Als er af en toe tocht door heen komt is dat niet erg, maar als je het alleen maar koud hebt dan moet je op zoek naar een andere jas. Die andere jas is er nog niet en misschien komt hij er ook wel nooit, maar ik wil wel onderzoeken of een andere jas beter bij mij past.
Tot slot
Ik wil Nathalie bedanken voor de kans die ze mij geboden heeft. Voor de mooie tijd die we samen aan de blog gewerkt hebben. Voor de hilarisch vragen die we samen beantwoord hebben en waar we af en toe het schaamrood van op onze wangen hadden staan.
Voor nu zeg ik gedag tegen jullie, bedankt voor de mooie tijd en de fijne gesprekken, voor de lach en de traan. Dit is hopelijk geen afscheid voor altijd, dit is slechts een tot ziens.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Afscheid nemen is altijd een beetje bitterzoet.
Bedankt voor al je schrijfsels, die waren echt Maureen. Alle goeds gewenst.
Wat een ontzettende lieve reactie. Een mooiere compliment had je me niet kunnen geven.