Wat een stom probleem is dat! Te pas, maar vooral te onpas steekt het de kop op… en waarom? Geen idee! Onlangs weer met een herhalingsdag, maar soms ook ineens tijdens een gesprek of een afspraak. Soms zijn er maanden dat het geen belemmering en soms in één week een aantal keren. Het zal te maken hebben met de omstandigheden en hoe ik zelf in mijn vel zit… maar dan nog het is verrekte stom die faalangst!
Faalangst
Faalangst is een vorm van angst, die vaak aanwezig is als er gepresteerd moet worden. Deze angst kan op verschillende manieren voorkomen, soms op het werk, school maar het kan ook thuis! Doorgaans ervaren mensen faalangst als ze moeten presteren op werk of op school.
Als je faalangst hebt, begint het vaak op de momenten dat je moet presteren. Zo kan je er bijvoorbeeld last van hebben op het moment dat je een examen moet maken of je voor het blok wordt gezet. Het kan zelfs zo zijn dat je tijdens het leren symptomen van faalangst ervaart omdat je angstig bent voor wat gaat komen.
Symptomen van faalangst
Symptomen van faalangst, vooraf dus nog niet tijdens het werkelijke ‘moeten presteren’ die je kan ervaren zijn piekergedrag, rusteloosheid, opgewonden, prikkelbaar, vermoeidheid en gespannen spieren.
Op het moment dat er iets van je gevraagd wordt, dus tijdens een angstaanval ontstaan er net wat andere symptomen. De symptomen die dan kunnen voorkomen zijn benauwd, hartkloppingen, zweten, droge mond, duizelig, tintelingen in ledematen, angst en paniek
Faalangst en ik
Tja, in mijn schooltijd had ik er ook last van, maar toen leek het wat meer onder ‘controle’. De afgelopen jaren zie ik steeds meer en meer op tegen examens, terugkomdagen of andere zaken waarbij ik iets moet doen wat niet helemaal bij mij hoort.
Een terugkomdag EHBO en reanimatie is me dit recent nog overkomen, ook een training waarbij ik van alles ‘moest’ wat uiteraard niet lukte. In mijn geval gaat het dan vaak om directe vragen die ik niet verwacht of een rollenspel, ik sla dicht en al weet ik het allemaal het komt mijn mond niet (meer) uit. Tijdens een examen van een avondopleiding ging het ook helemaal mis, gewoon shit is dat al is dat inmiddels al ruim elf jaar geleden… het voelt niet fijn.
Alleen als het me niet helemaal past
Wat ik persoonlijk wel ervaar is dat ik het alleen heb bij zaken die niet bij me passen en niet aansluiten bij mijn interesses. Vraag je me van alles over bijvoorbeeld de Speelgoedbank, over mijn blog en aanverwante zaken is er niets aan de hand… helemaal niets! Dan kan je me alles vragen en zal ik antwoord geven, dat zijn dingen waar ik genoeg van weet en ook gewoon van weet dat het goed is.
Voor de Speelgoedbank heb ik al eens in televisieprogramma’s gezeten. In een radiostudio, presentaties voor grote groepen mensen en instructie gegeven voor eveneens (soms grote) groepen mensen. Natuurlijk is het dan spannend, maar ik heb geen faalangst klachten dan… hooguit wat ‘opgewonden en spanning’.
Komt er dus iets om de hoek waar ik niet helemaal in thuis ben of waar mijn interesse minder ligt dan wordt het al wat lastiger. Zoals dus die trainingsdag van het werk, examen doen of die terugkomdagen en bijeenkomsten.
Perfectionisme, prestatiedrang
Wat ik opvallend vind is dat als ik mensen spreek met het zelfde ‘probleem’ al die mensen, net als ik aangeven dat ze ook perfectionisten zijn. Stuk voor stuk hebben ze de drang om veel dingen perfect te willen doen, iets dat ik tegenwoordig wat meer los kan laten… maar ik zeker wel herken!
Als iets niet helemaal volgens planning loopt, als iets verkeerd gaat waar een ander en dus ook ikzelf last van heb dan is het al snel niet goed. Het moet gewoon goed, nee… heel goed of eigenlijk perfect. Met minder neem ik liever niet genoeg als het om mezelf gaat.
De tegenwoordige tijd
Aan mezelf merk ik dat het veranderd, ik hoef geen hoge cijfers meer te halen voor iets. Maar het moet er wel goed uitzien, voor minder doe ik het niet. Maar een zesje is ook goed, die negen of tien dat hoeft niet (meer) zo. Iets hoeft niet meer perfect te zijn, goed is ook okay.
Er zijn wel regelmatig dingen spannend, zeker nu ik naast mijn werk voor mezelf ben begonnen. Het is maar goed dat het allemaal hobbymatig is en er geen druk op zit. Dat als het lukt het leuk is en zet het niet door het gewoon jammer is. Richtlijnen stellen en vasthouden aan mijn kaders en beweegredenen om iets wel of juist iet te doen. Leren dat “Nee” ook een antwoord is, ik roep dat regelmatig tegen andere mensen… maar zelf moet ik het nog leren.
Ik vraag me af of faalangst ooit echt over gaat… volgens mij gaat dat nooit helemaal weg.
Heb jij een vorm van angst? Of ken je geen angst?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
