Een half jaar geleden schreef ik mijn laatste fitter worden blog er is gewoon niet zoveel te melden aan het begin van mijn “fitter worden” traject! Het is niet zo dat er niets gaande is, maar ik heb zelf het gevoel dat er niet zoveel te melden is en ik er alleen maar mensen mee verveel. Toch kreeg ik weer steeds vaker de vraag hoe het is met het fitter worden project, daarom nu toch maar weer eens een update!
Fitter worden…
Mijn wens is nog altijd om fitter te worden, waarom dat zo blijft? Geen idee… ik blijf het gevoel houden dat ik er nog lang niet ben, dat het gewoon beter kan.
Zoals gewoonlijk heb ik geen plan… ik ‘doe maar wat’ op de één of andere manier kan ik momenteel geen echt plan bedenken. Maar ik blijf sporten en ben weer beter aan het opletten wat ik in mijn mond stop, dit is volgens mij het belangrijkste op dit moment.
Hoe gaat het dan nu?
Na lange tijd klungelen met mijn gezondheid, op gynaecologisch gebied, maar ook vitamine te kort, bloedarmoede en iets met eiwitten gaat dat nu weer een stuk beter. Er moet binnenkort weer bloed geprikt worden maar ik zie het wel positief in!
De fysio
In maart kreeg ik te maken met een korte, maar toch wel pijnlijke blessure, het vermoeden was een verkeerde houding en/of overbelasting. Een aantal weken fysio en wat meer rust en het probleem was voorbij.
Afgelopen najaar was er weer een ‘pijnprobleem’ in mijn lijf, dit bleek iets met het bindweefsel te zijn. Dit zou kunnen komen doordat er langdurig een te laag HB is geweest. Ook het vele autorijden en zitten kan hier een oorzaak van zijn. Maar naar mate het jaar vorderde en ik braaf naar de fysio ging, ging dat steeds beter…
Tot ik weer tegen een ander issue aanliep, namelijk overbelasting aan mijn benen met pijn in mijn scheenbeen en kuit tot gevolg. Gelukkig is hier het grootste leed inmiddels ook geleden en kan ik weer iets positiever vooruit kijken! Ondertussen bezoek ik dus nog steeds de fysio, stukje bij beetje maken we stapjes en leer ik begrijpen waar de pijntjes vandaan komen.
Sporten! In beweging blijven
Hardlopen
Het hele jaar heb ik doorgelopen, de koude winter, maar ook de warme zomer en zelfs tijdens mijn zomervakantie. Wel schema loos, maar ik maakte mijn kilometers en bleef ik beweging! Als het warm was loop ik zo vroeg mogelijk, waar mogelijk zelfs voordat Peter gaat werken en ik moet gaan werken.
De wintermaanden zijn wat dat betreft een stuk lastiger, ik loop liever niet in het donker, dat is duidelijk niet mijn ding. Dus plan ik steevast mijn loopjes overdag… en ja, soms moet ik schuiven omdat er in de wintermaanden nu eenmaal minder uren zijn waarin het licht is buiten.
Ik oktober 2018 liep ik ‘eindelijk’ 5 km, maar dit ging moeizaam. Naar januari 2019 toe ging het steeds wat makkelijker en liep ik op een gegeven moment die 5 km relatief makkelijk. Door de hulp van de trainingsschema’s van Laetitia liep ik tegen mei zo’n 9 km, het ging niet makkelijk maar het lukte! Langzaam maar zeker kreeg ik wat meer het gevoel van ‘ik kan dit’.
In mei liep ik de kwart marathon van Utrecht, die zo’n 15 km werd… dat was shit maar het zette me wel aan het denken. Na die ‘verpeste’ kwart liep ik nog een aantal keer een 10 km run en ook wat 5 km runs.
Augustus 2019 zegt LaCoach op de whatsapp, “ik ga zeuren tot je een halve hebt gelopen”. Ik negeer het, tenminste dat denk ik! De maand daarna zijn wij druk met zorgen, zorgen binnen ons gezin maar vooral ook voor mijn vader. En koste wat het kost wil ik blijven lopen en stiekem blijft die halve marathon door mijn hoofd spoken en onder het mom #durftevragen app ik Laetitia met de vraag of ik dat zou kunnen en hoe de trainingsbelasting is.
Ook stel ik de vraag, wanneer zou ik dat überhaupt kunnen? Wanneer zou ik zo’n halve marathon kunnen lopen? Haar antwoord is februari, maar gezien ik niet met sneeuw loop gaan we uit van april. We gaan dus van start… op naar een halve marathon!
Dansen
Het dansen staat helaas even stil, de fysio adviseerde om even te concentreren op één ding en dat is hardlopen geworden. Daarnaast is mijn favoriete dansles, tapdance nog niet gestart omdat er geen docent is. Maar hopelijk kunnen we dit jaar nog van start, maar het is afwachten.
Dan is er nog Urban, ook leuk, maar voor mij persoonlijk vind ik de les een beetje vol. Nog even een aantal lessen volgen en dan mijn gevoel volgen en besluiten of ik wel of niet door ga… hoe leuk ook, ik moet me wel prettig voelen.
GoalTrainers
Met GoalTrainers ben ik gestopt, het paste op een gegeven moment niet lekker meer in mijn planning. Daarnaast voelde de verhouding tussen de kosten en wat het me oplevert uit balans, dit kwam vooral naar boven als ik weer eens in een grote groep aan het trainen was. Super gezellig, maar naar mijn gevoel te weinig begeleiding.
Kortom, voor nu is dit gewoon niet passend bij wie ik ben en wat aansluit bij onze mogelijkheden. Wel ben ik aan het kijken naar een alternatief en die zijn er wel.. maar hoe of wat laat ik nog even in het midden.
Mijn gewicht
In 2017 begon ik met mijn “fitter worden” project, met een gewicht van 92,8 kg. Onlangs kwam ik er achter dat dit nog niet eens het zwaarste gewicht is dat ik heb gehad, vermoedelijk is dat meer als 100 kg geweest.
Ik ben niet gestart met lijnen of een dieet maar bewegen en kiezen voor de gezondere opties. Vanaf 2017 tot januari viel ik 23,8 kg af, in januari 2019 woog ik 69 kg en op dit moment weeg ik dat weer! Afgelopen zomer woog ik even wat minder, maar helaas bleef dat er niet af. ‘Gelukkig’ bleef ik onder die 70 kg!
Dat gewicht moet echt wel weer zakken, ik wil ‘eindigen’ rond de 66 kg als dat lukt. Of het dit jaar gaat lukken? Geen idee, maar ik ga het proberen! Wat ik als een ‘frustratie’ ervaar is dat ik volgens de statistieken nog altijd te dik ben.
Doel
Mijn doel was ooit om weer op de 72 kg te komen, toen ik dat relatief makkelijk behaalde dacht ik… okay ik wil ‘wiebelkilo’s’. Kortom de mogelijkheid om soms wat zwaarder te zijn als de andere keer maar met een maximum gewicht. Ik stelde mijn doel bij maar 68 kg, dat heb ik inmiddels bereikt.
En toch blijf ik op papier en voor de wereld “te zwaar”. Ik vrees dan ook dat ik altijd ‘te dik’ zal zijn, als je bedenkt dat ik volgens de BMI berekening tussen de 46 en 63 kg zou moeten wegen. Mijn BMI is dus nog altijd te hoog en zou tussen de 18,5 en 25 moeten zijn.
Omdat ik me toch elke keer weer fitter en meer mobiel voel als ik minder weeg maakt het me nieuwsgierig… hoe zou ik me voelen als ik rond die 62 kg zou wegen? Zou ik me dan nog beter voelen? Beter in mijn vel (okay, veel te ruim vel, wat ook niet prettig is overigens… maar iets met ‘eigen schuld, dikke bult’) zitten?
Mijn doel voor nu is 66 kg, die 62 kg nastreven lijkt me domweg te hoog gegrepen. Daarnaast wil ik gewoon echt nog fitter worden. Het gaat nu zo langzaam… dus de volgende update zal wel weer een poosje op zich laten wachten 😉
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord