Nog niet zo lang geleden vertrok ik op een zondagmiddag naar de stad, helemaal alleen op de fiets! Na een, gevoelsmatig, lange dag met de dames besloot ik toen Peter thuis kwam weg te gaan. Rustig op mijn gemak heb ik genoten van koffie en de mensen die er zaten, de verhalen en de verbazing. Het was niet druk, dat maakte dat ik bijna letterlijk alle gesprekken kon verstaan en dat toverde zo nu en dan een lach op mijn gezicht.
Als ik dan helemaal alleen zit, al dan niet met een tijdschriftje of mijn telefoon in de hand kan ik me volop amuseren met wat er om me heen allemaal gebeurd. Waarschijnlijk is het lastig om er een beeld bij te vormen.. maar toch ga ik wat van die situaties vertellen!
Twee oudere vriendinnen
Nog voor ik ga zitten, al langs het buffet valt een stel vriendinnen op leeftijd me op. Op dat moment heb ik nog geen idee waar het over gaat en is alleen de aanblik van deze lachende dames al leuk. Er zijn nog twee plekjes bij het raam vrij, ik ga achteraan in het hoekje zitten met mijn zicht op het restaurant gericht.
Twee zitjes voor mij zitten die oudere vriendinnen, een geamuseerd gesprek is het gevolg. De ene dame verteld trots net de eigenaresse te zijn van een ‘hippe’ telefoon. De andere laat die van haar ook zien, met enig gemopper laat ze weten liever een oude telefoon te willen hebben. Deze telefoon was immers gisterenavond nog ruim 40% vol en nu is die echt bijna leeg… het gaat te snel dat hippe spul.
Na even zoeken vind één van de dames wat ze zoekt, foto’s van haar yoga klas en het uitje dat ze hebben gehad. Vol verbazing kijkt de ander toe en zegt “Echt? Yoga met zoveel mensen? Daar is toch niets zen meer aan?”. Waarop de ander wat terughoudend reageert… “Eigenlijk wel, het zijn hele rustige mensen… ze kunnen niet allemaal meer goed horen en sommige ook niet best meer praten of nou ja je verstaat het gewoon niet.” De ander kijkt even naar haar telefoon, stopt hem weg en zegt nog even “Okay, ach het zal wel gezellig zijn.” en neemt een slok van haar koffie.
Twee gezinnen?
Geen idee hoe het precies in elkaar steekt… maar het is een man met twee dochters en een vrouw met een jongetje. Ze kunnen vrienden zijn, maar ook iets meer als dat en dat zou me niet helemaal verbazen gezien de indruk die ze maken.
De meisjes vertellen tegen het jongetje hoe het bij hun gaat met snoepjes en met het naar bed gaan. Het jongetje verteld dat vervolgens dat hij best veel mag snoepen en wel om half acht naar bed mag. De meiden komen al snel tot de conclusie dat ze de verkeerde mama hebben getroffen. Bij papa is het wel zo, ze mogen meer snoepen en ze mogen later naar bed als bij mama.
“Mogen we niet mee met jou? Naar jouw huis met papa en mama?” Het mannetje reageert direct “Dat kan niet, ik ben nu bij mama maar ik moet soms ook naar mijn papa en daar passen jullie echt niet bij in huis. Ik mag gelukkig wel bij papa op zijn slaapkamer slapen, tenminste als Sanne er niet is, dat is zijn vriendinnetje.”
Op dat moment beseffen de drie kinderen dat ze alle drie in hetzelfde schuitje zitten, “Hé, heb jij ook twee huizen? Eentje met papa en eentje met mama?”. “Ja! net als jullie….” alle drie gaan ze weer aan tafel zitten en lachen naar elkaar, vervolgens praten ze door elkaar heen met hun mama en papa die mee zijn.
Het besef op de koppies van de kinderen, herkenning en rust best mooi! Al is de situatie misschien minder mooi…
Groepje pubers
Zonder al te veel budget! Al als ze aan komen lopen zie ik aan de reactie van het personeel dat het ‘weer zover is’. Ik ben benieuwd wat die gezichten precies bedoelen dus ik aanschouw het even.
Ze staan zeker tien minuten langs een leeg buffet een gedeelte staat met wat geld in hun hand en de andere helft luistert mee naar de discussie. Ze zijn aan het kijken hoe ze het meeste krijgen voor het beperkte budget dat er is. En hoe het dan verdeeld kan worden, zodat iedereen wel iets heeft. Ze kopen flesjes drinken en nemen er glazen bij, daarnaast kopen ze iets van chocolade of iets dergelijks en nootjes. Alles staat op tafel en iedereen heeft iets en het is een gezellige bedoeling.
De groep bestaat uit iets meer jongens als meisjes, ze hebben het over relaties en stomme vriendjes. De jongens hebben het dan over de vriendjes die de meiden hebben of hebben gehad. Kennelijk zijn deze niet opgenomen in deze vriendengroep en voor zover ik het kan volgen zijn ze daar ook niet geschikt voor.
Als één van de meisjes, ik schat een jaar of vijftien zegt dat hij misschien niet de leukste is maar wel lekker kan kussen moet ik lachen. Tegelijkertijd denk ik… shit, onze dochter is elf… hopelijk niet dit soort praatjes en ervaringen op haar vijftiende!
Ga jij wel eens in je eentje ergens wat drinken? En kijk je mee met de mensen om je heen als je ergens zit?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ja, elke week drink ik in mijn eentje koffie bij Bakker Bart. Heerlijk. En er is genoeg te zien inderdaad.
Heerlijk hé? Beetje luisteren beetje meekijken… ik kan daar echt van genieten!