Tot mijn verbazing is er een flinke discussie los op internet. Een jonge dame meent met de hashtag #geen4meivoormij wat te kunnen bereiken. Vervolgens is de hashtag #wel4meivoormij gekomen door een jongen die recht tegenover de dame in kwestie staat. Ik verbaas me over hoe kortzichtig mensen kunnen zijn, we herdenken alle slachtoffers van oorlogen ongeacht functie, afkomst en kleur. Niet alleen de slachtoffers van toen, ook de slachtoffers van nu.
De wereld zit vreemd in elkaar en hoe mensen met elkaar om gaan is discutabel. Maar respect hebben voor de mensen die zijn omgekomen in het gevecht naar vrijheid is toch wel het minste dat we kunnen opbrengen of niet dan?
Deze dame heeft het verdriet bij de veteranen niet gezien of gevoeld, zij kent de verhalen niet en de emoties die daarbij horen. Als iemand het heeft overleefd hebben deze mensen hun maat verloren of een trauma opgelopen. Deze mensen verdienen respect of je het nu met elke actie eens bent of niet, we zijn wel vrij!
Benieuwd hoe ik de herdenk en onze vrijheid vier? Lees verder!
Herdenken in Wageningen
Maar al te goed besef ik me dat vrijheid tegenwoordig een andere betekenis heeft dan zeventig jaar geleden. In 1945 was vrijheid het grootste goed, van 1940 tot 1945 was er oorlog… de tweede wereld oorlog. Na vijf jaar bezet te zijn geweest werd de bevrijding gevierd. Tot op de dag van vandaag herdenken we en vieren we de bevrijding, maar het begrip vrijheid is veranderd in 71 jaar tijd.
De (jong)volwassenen van nu zijn opgegroeid in vrijheid en zijn hier niet of nauwelijks in beperkt. De eerste generatie na de oorlog heeft nog vele verhalen gehoord en meegekregen van ouders, de generatie daarna wellicht nog van grootouders. Maar de mensen die het meegemaakt hebben worden schaars, daarmee worden de verhalen geschiedenis. Natuurlijk het is al geschiedenis, maar het zal niet lang meer duren voor de generatie die het werkelijk heeft meegemaakt de verhalen niet meer kan vertellen.
Ons stadje… Wageningen, Stad der Bevrijding heeft haar naam te danken aan het feit dat hier de onderhandelingen over de capitulatie zijn gevoerd onder toeziend oog van Z.K.H. Prins Bernard.
In Wageningen herdenken en vieren we nog altijd uitgebreid, Nationaal Comité Herdenking Capitulaties 1945 (Wageningen45) zet zich hier voor in. Op 4 mei herdenken we de slachtoffers, op 5 mei vieren we onze vrijheid. We herdenken niet alleen slachtoffers van de tweede wereldoorlog maar ook andere oorlogssituaties en vredesoperaties.
Vieren in Wageningen
Op 5 mei vieren we onze vrijheid, dan zijn er door heel Nederland festivals met veel verschillende podia en artiesten. In Wageningen hebben we behalve het festival met artiesten ook het Foulkes Festival.
Een festival voor het hele gezin waar genoten kan worden van re-enactmentgroepen, muzek, musea en roadshows. Op “De Dreijen” verzamelen zich vanaf 10.00 uur veteranen die mee lopen of rijden in het Bevrijdingsdefilé. Voor veel veteranen is het een gezellige dag waarin ze elkaar weer ontmoeten en hun ervaringen en verhalen delen met jong en oud.
Andere onderdelen naast het festival en het defilé zijn de herdenkingsbijeenkomst in de Johannes de Doperkerk en de Herdenking Capitulaties 1945 bij het Bevrijdingsmonument.
Persoonlijk ligt mijn hart bij de activiteiten op “De Dreijen” (Foulkes Festival), met veel plezier zet ik me al jaren in voor de activiteiten van Wageningen45! Met name op 5 mei zijn er behalve mijn vader en mijzelf veel vrienden en familie die hierbij helpen. Mijn vader helpt al achttien jaar mee aan activiteiten van 4 & 5 mei, zus een jaar of dertien denk ik, de man hier in huis een jaar of veertien en zelf ben ik nu gestart met mijn zestiende jaar. Het is een vrijwilligers ‘job’ waarin we weer andere dingen doen als in het normale leven.
Herdenk en vier jij je vrijheid? Zo ja, ga je ergens naar toe of blijf je thuis?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ik heb iets gehoord over die discussie. Heel even dacht ik om de hashtag in te tikken, maar ik heb het niet gedaan. Ik ga mezelf niet dat verdriet en die frustraties op de hals halen. Mijn opa heeft zo hard gevochten in WOII. Hij heeft zoveel vreselijke dingen meegemaakt. Ik denk dat ik die dame in kwestie persoonlijk op zou zoeken en haar eens even …. Dat dus. Ik heb geen zin in die negatieve energie. 5 mei zou wat mij betreft niet mogen… niet KUNNEN bestaan zonder 4 mei. Ik ben blij dat hier in Wageningen zoveel aandacht besteed wordt aan beide dagen. Ik blijf dit jaar thuis, want ik ben ziek, maar ik wens jou alvast twee hele mooie dagen toe.