Al een paar maanden staat “aambeien” als onderwerp op mijn lijstje met blogideeën, maar op de één of andere manier dacht ik steeds “Nee, toch maar niet…”. Tot ik onlangs met iemand in gesprek raakte over aambeien, we realiseerde ons dat het eigenlijk raar is dat het een soort taboe lijkt te zijn. Tenminste, wij konden ons niet herinneren er ooit een gesprek over te hebben gehad met iemand. Google gaf vooral informatieve sites, in de medische richting… tijd voor het doorbreken van dit taboe!
Niet alleen het taboe doorbreken, maar ook even wat informatie over aambeien! Wie hebben ze? Wat voor een soort aambeien zijn er en wat moet je erbij? Of moet je er niets mee en kan je het zo laten? Ik zocht, helaas door mijn eigen ervaring ermee wat dingen uit.
Meer over aambeien
Er zijn verschillende soorten aambeien, inwendige en uitwendige aambeien en allemaal zijn vervelend! Aambeien komen vrij veel voor, klachten zijn jeuk, pijn en bloedverlies. Volgens de statistieken hebben mensen boven de 50 jaar er het meeste last van. Aambeien kunnen geen kwaad, maar er zijn dus wel veel mensen die er last van hebben. Daarnaast komen ze vaker voor bij vrouwen als mannen.
Inwendige aambei
Een inwendige aambei zit in het endeldarmkanaal. Deze aambei kan beschadigd raken waardoor bloed met de stoelgang mee kan komen, bij het afvegen kan dan bloed voor komen. Dit kan een branderig gevoel en jeuk geven.
Uitwendige aambei
Een uitwendige aambei bevindt zich na de kringspier, buiten het endeldarmkanaal. Zeg maar bovenop de anus en dan steken ze dus naar buiten toe. Uitwendige aambeien zijn extreem gevoelig en de minste beweging of spanning op de aambei kan pijn veroorzaken. Ook wrijving van ondergoed of kleding kan irritatie geven en ervoor zorgen dat ze kapot gaan.
Zwangerschap, bevallen en aambeien
Wist je dat zeven van de tien zwangere vrouwen last heeft van aambeien tijdens de zwangerschap of na de bevalling? Dit komt doordat zij onder invloed van de gewijzigde hormoonhuishouding meer last hebben van obstipatie, een veroorzaker van aambeien. Daarnaast zorgt de groeiende baarmoeder voor meer druk op de darmen, wat de darmlediging vertraagt.
Tijdens de bevalling komt er extra druk op de bloedvaten, dus ook de bloedvaten rond de anus. De extra druk geeft een grotere kans op aambeien, deze verdwijnen vaak niet direct. Ongeveer twee tot drie weken na de bevalling verdwijnen de klachten omdat het lichaam dan hersteld en de hormoonhuishouding weer op orde raakt.
Hoe kan je aambeien behandelen?
Doorgaans geven aambeien geen ernstige problemen en verdwijnen ze vanzelf weer. De meeste mensen (inclusief ikzelf) durven er niet mee naar de huisarts, waardoor eventuele behandeling eigenlijk pas laat van start kan gaan.
Zelf behandelen
Er zijn verschillende methodes om aambeien zelf te behandelen. Er zijn zalfjes, tabletjes en zetpillen die kunnen helpen met het laten genezen van aambeien.
Last van jeuk? Dan is een aambeienzalf gebruiken, dit verminderd de huidirritatie en jeuk. Vaak zorgt de zalf er al voor dat de aambei gaat verschrompelen. Na dat je naar het toilet bent geweest breng je een beetje zalf aan op de aambeien.
Er zijn ook zetpillen verkrijgbaar. Een zetpil kan de oplossing zijn voor inwendige aambeien, het zou verlichting geven bij jeuk, pijn en irritatie door aambeien en is echt alleen bedoeld voor gebruik bij inwendige aambeien.
Ook zijn er tabletten, dit zijn tabletten die ervoor zorgen dat de aderen soepeler en elastisch blijven. Hierdoor blijven de bloedvaten elastisch en in goede conditie.
Door de arts
Blijf je toch last houden nvan aambeien? Willen ze niet genezen en weggaan? Ga dan langs bij je huisarts. Krijg je felle en heftige pijn rondom je anus? Heb je koorts? Of blijft het bloeden met de ontlasting? Ga naar de huisarts, hij of zij kan je verder helpen.
Als de klachten en de aambeien niet weggaan, kan de arts besluiten om de aambeien te verwijderen. Bij bloedende aambeien kan een arts een injectie geven die de aambeien doen verlittekenen (scleroseren). Aambeien kunnen ook weggehaald worden door ze af te binden, waardoor de aambei verschrompelt. Als laatste optie kunnen ze operatief worden verwijderd, vaak zijn ze dan te groot om nog te laten verschrompelen.
Mijn (aambei)verhaal….
Goed, daar gaan we dan, ga ik dit echt opschrijven??? Ja dus, ik wil het aambeien taboe doorbreken!
De eerste keer dat ik er mee te maken heb gekregen was ruim elf jaar geleden, ik was net bevallen van onze oudste dochter. Tijdens de bevalling ontstonden de aambeien, echt weken heb ik er last van gehad! Via de verloskundige kreeg ik toen een recept voor zalf die destijds opgestuurd werd naar huis, er was slechts één apotheek die het toen maakte en leverde.
Het hielp en na een week of drie was ik er vanaf… nou ja min of meer! Er is altijd een restant blijven zitten, ja ik weet het lekker verhaal! Maar daar heb ik dus geen last van, maar er iets aan laten doen laat ik wel uit mijn hoofd!
Onlangs…
Nog niet zo lang geleden had ik voor het eerst sinds toen weer last van aambeien, niet zo gek aangezien mijn darmen gewoon anders werken als ‘gemiddeld’ gezien. Toch fijn dat het voor het eerst sinds al die jaren pas weer was! Maar goed, ik heb dus op het punt gestaan de huisarts te bellen voor een afspraak…
Ik kon echt amper zitten… ja op een zachte stoel, wat een ellende! Ik heb de telefoon gepakt, maar niet gebeld, ik durfde niet! Gênant voelde het en ik heb het niet gedaan. Mijn “best friend” google gaf me wat opties, ik besloot tabletten, doekjes en zalf van Curanol te bestellen en dat eerst te proberen. Na een week of twee was ik van de pijn en de aambeien af… wat was ik opgelucht!
Achteraf denk ik, waarom niet bellen om te overleggen stomme muts? Ik schaamde me dus gewoon echt, ik zag mezelf al liggen bij de huisarts. Al met al ben ik blij dat het nu zo opgelost is.
We praten over zo veel dingen… maar aambeien lijkt echt een ‘stilgehouden’ onderwerp te zijn.
Herken je dit taboe wat betreft aambeien? Wat vindt jij? Moet er gewoon over gepraat kunnen worden? Zo kunnen we elkaar misschien helpen met tips en tricks!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Interessant stukje gelezen over Aambeien.
Ik vermoed dat ik er ook last van heb.
En inderdaad ik deel je gevoelens over dit onderwerp.
Respect dat je hier over schrijft