Okay, auto’s en wij blijken een hele slechte combinatie, als die dingen het doen… dan doen ze het, maar dat is niet altijd zo! Afgelopen zondag stond ik met een auto vol zwemmers met een te warme motor, we hebben al eens een lek van de koelvloeistof gehad en ook al wat gehad waardoor we vanaf Rotterdam naar Wageningen al stotterend hebben gereden.
Wanneer is het genoeg?
Hoe lang blijf je een auto rijden…. wij vaak tot het echt niet meer kan. Maar ja, wanneer bereik je dat punt nu precies? En wanneer kan het niet meer? Als het teveel geld kost? Als je te vaak stil staat? Wanneer hij teveel verbruikt? Ja… geen idee dus!
In mijn geval is het genoeg wanneer ik het ding niet meer kan vertrouwen. Het nu nu de tweede keer dat ik hem echt langs de kant van de weg heb moeten zetten. De andere keer kwam ik er (gelukkig) thuis achter dat er stront aan de knikker was.
Wat gebeurde er met de auto dan?
Vanuit Wageningen reden we richting Nijmegen, tenminste dat was het plan. We reden vanuit huis naar het zwembad, pikte daar zwemmers op en toen naar Nijmegen… nou ja, met dus hartslag 180 in de auto.
Op de doorgaande weg begon de auto een melding te geven maar ging weer uit… ik dacht als hij het zo nog doet stop ik. En ja hoor, hij begon even later weer opnieuw, maar nu echt wat serieuzer. De enige afslag die ik nog kreeg ben ik eraf gegaan, auto aan de kant en er uit.
Er kwamen nog andere zwemmers voorbij die ons zagen en alvast een deel van de meiden hebben meegenomen. Ondertussen waren mijn vader, zusje en een andere moeder onderweg naar ons om te kijken hoe we alsnog zo snel mogelijk naar Nijmegen konden gaan.
Ondertussen zagen onze oudste dochter en ik al dat de koelvloeistof wat leeg oogde, maar ja die haast hé. Toen mijn vader kwam zijn wij met zijn auto naar Nijmegen gereden en mijn zusje en vader hebben de koelvloeistof wat aangevuld en hebben de auto weer thuis gezet.
Wat is er nu aan de hand met de auto?
Niet echt een idee nog, deze week gaat de auto naar de dealer en dan zullen we het wel horen. Dus ja… geen idee, de koelvloeistof is in vier maanden leeg gelopen, dat is gek en hoort niet.
We hopen dat ik op tijd heb kunnen stoppen en er geen schade aan de motor is, dat het goed en betaalbaar te repareren is en we nog even een poosje door kunnen rijden met deze auto. Dus wij duimen ons een ongeluk… de melding is inmiddels verdwenen, maar ja te hoge temperatuur in de auto wil blijkbaar nog wel eens blijvende schade geven.
Wat gaan jullie nu doen met de auto?
Deze week gaat hij hopelijk naar de dealer/garage en kunnen ze er even naar kijken en als ze iets vinden het ook oplossen. Het zou voor deze keer eens fijn zijn als het een beetje betaalbaar is en wij deze auto nog heel even kunnen rijden en door kunnen sparen.
Stel dat er duurdere schade is zullen we met de garage om tafel moeten, dus ik hoop en duim heel hard voor optie één. Het is betaalbaar te repareren, ik vermoed ijdele hoop maar goed, hopen mag.
Voor mij is het vertrouwen in een auto hebben wel belangrijk, deze auto heeft me twee keer echt flink in de steek gelaten. De voorgaande auto had issues met de remmen en daardoor heb ik een ongeluk gehad, sindsdien stijgt bij “onvolkomenheden” mijn hartslag naar ongekende hoogte.
Duimen dus…. duimen jullie mee?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord