Leed is wellicht een groot woord en die kinderbrillen zijn ook niet zo zeer het leed, maar die ogen waar ze voor nodig zijn! Vlak voor de meivakantie begon onze jongste dochter dat ze hoofdpijn had, we dachten ze is moe dat komt wel weer goed als ze zo vakantie heeft. Dat liep toch even iets anders, al hielp extra slapen en wat rusten tot op zekere hoogte wel!
Mam, ik zie dubbel!
Met een verbaasde toon hoor ik mijn dochter roepen, “Mam, ik zie dubbel… het is heel raar!”. Aangezien ze een week eerder al klaagde over hoofdpijn stuurde ik haar terug naar bed om nog een poosje lekker te gaan slapen.
Ze was wat boos, want ze had zwemtraining… maar dubbelzien en sporten leek me niet zo’n heel goed plan. Dus besloten we, dat ze nog even lekker naar bed zou gaan en ik bij haar thuis zou blijven. Peter ging met de oudste mee richting het zwembad.
Na anderhalf uur kwam ze slaperig uit bed, het dubbelzien was weg. Wij dachten nog, het is dus echt moeheid… net als een aantal jaar geleden.
Afspraak voor haar ogen
Met de wetenschap dat we begin mei toch een afspraak hadden staan bij de orthoptist van Bergman Clinics namen we het maar even voor lief. Na het eerste weekend van de vakantie klaagde ze niet meer over hoofdpijn en ook het dubbel zien hoorde we haar niet meer over. De eerste schooldag, 6 mei kwam ze toch weer terug met hoofdpijn… oeps!
Gelukkig stond er voor die woensdag de bewuste afspraak gepland. We waren lekker op tijd en onze dochter was direct aan de beurt. We vertelde dat ze regelmatig hoofdpijn heeft als ze van school komt en dat ze een paar keer dubbel had gezien.
Toch iets meer nodig dan rust!
Na de eerste testjes bleek al snel dat er vermoedelijk wat meer nodig zou zijn als rust… nog even wat testjes doen en toen werd besloten de ogen te druppelen. Even heel zeker weten gaf de orthoptist aan.
Even druppelen, met huilen tot gevolg… “Het prikt zo mam!” en een half uurtje wachten. Maar er staan heerlijke koekjes en je kan warme chocolademelk drinken, dus al snel weer een stuk beter. Okay, vooruit ze moppert een beetje en ja, dat snap ik het is gewoon vervelend.
We mogen weer naar binnen en al snel blijkt dat ze toch echt opnieuw sterkere glazen nodig heeft, waar het vermoeden er zonder druppeltjes al was bleek dat nu toch echt wel zo te zijn. Opnieuw krijgt ze er weer een punt sterkte bij aan het ene oog en 0,75 aan de andere kant.
Op naar de winkel dus… we gingen weer naar Eyes and More (daar komen we al jaren), dit keer in Ede en zochten daar weer nieuwe kinderbrillen uit. Een ‘gewone’ en een zonnebril in vrolijke kleurtjes!
Echt… dat ze nog zonder bril kan functioneren blijft me verbazen, naast dat het niet verstandig is lijkt het me ook niet prettig, maar goed het is en blijft een eigenwijs kind wat dat betreft.
Haar sterkte?
Ze heeft inmiddels rechts +4,5 (met Cyl – 0,75 en As 145 graden) en links + 5,0 (met Cyl 1,00 en As 56 graden). En zit daar nagenoeg mee aan de zelfde sterkte als haar vader, waar gaat het eindigen? Geen idee! Tot op heden zoeken we elk jaar zo’n beetje nieuwe kinderbrillen uit, met telkens een nieuwe sterkte.
De familie bril zijn we in ieder geval wel… met allemaal een bril op onze neus met allemaal min of meer hetzelfde probleem 😉
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
