Ik had het nog zo gehoopt. Ik heb een schietgebedje gehouden. Helaas zijn mijn gebeden niet verhoord. Ver voor hun verjaardag 13 december begonnen ze met de vraag ‘mam, wanneer vieren we ons kinderfeestje?’ Nog getraumatiseerd van de vorige keer en onder de kalmerende middelen moest ik er niet aan denken, maar helaas. Afgelopen week hebben we niet één maar twee feestjes gevierd.
Ons tweespan had bedacht dat samen hun kinderfeestje vieren zo 2018 was, dat ik in plaats van één me over twee kinderfeestjes mocht buigen. Nu houd ik van een uitdaging, maar als het op kinderfeestjes aankomt dan zit ik nog liever een week opgesloten in een dwangbuis zonder eten, dan dat ik met acht schreeuwende ‘buzzels’ een feestje moet vieren. En dus niet één feestje nee twee. Je snapt de kalmeringsmiddelen werd verhoogd en de psycholoog gebeld voor een extra sessie.
Apenkooi met zeven apen
En daar begint de ellende, wat wil je doen en met wie. Onze zoon had bedacht dat laser gamen echt perfect was. Mama vond vijftien euro per kind minder geslaagd dus laser gamen werd het niet. Uiteindelijk kwamen we op het idee om een sporthal te huren. Onze zoon was er zo uit. Vier vriendjes en een vriendinnetje werden gekozen en het menu (lees pannenkoeken) werd samen gesteld en de tussendoortjes werden gehaald.
De gymleraar heeft een apenkooi parcours uitgetekend en daar gingen we op pad. Als extra oppas ging tante Corine mee om alle kinderen in bedwang te houden. In de gymzaal ontdekten we dat we gewoon vijf extra gymleraren mee hadden gekregen, die allemaal de beste apenkooi opstellingen wisten, echt Lucky us.
Ik moet zeggen wil je een energiek, goedkoop en echt tof feestje dan is dit echt een aanrader. Wil je geen hartaanval dan raad ik je dit af. Geregeld zat het hart in mijn keel. Eén van Rubens vriendjes zat boven op het wandrek en klom tot het plafond in de touwen. ik voelde de rimpels hun intrek nemen in mijn gezicht. Maar het is gelukt alle kinderen kwamen heelhuids mee terug naar huis.
Autopech
Alleen bedacht mijn auto dat ik wel wat rust verdiende. Daar zat ik met mijn schoonzus en Sophie in de auto om de sleutel terug te brengen. De auto deed niets meer. Martin heeft snel mijn bijrijders opgehaald in de hoop dat ons huis ondertussen niet afgebroken werd of in rook op zou gaan. En ik wachtte keurig op de man naast mij met de startkabels.
Doet u maar rustig aan hoor, ik heb alle tijd. Binnen vijf minuten was het gefikst. Wat nu al? En daar ging ik op weg naar huis. Wat heerlijk rustig zonder kinderen. Weet je wat, ik rij gewoon de lange route (sorry Martin;-)) even rust. Nou en ik heb het geweten, zeven kinderen in een huis, de één schreeuwt nog harder dan de ander. Is het al kwart over vijf? Twee pakken pannenkoekenmix verder waren de buikjes vol en kwamen de eerste ouders. ik zeg het beste moment van de dag 😉
Girls just wanna have fun
En toen kwam feestje twee, misschien wel het domste wat ik kon doen in mijn toestand. Twee feestjes in een week. Maar ik was voorbereid, de oordopjes waren aangeschaft en Martin had een ninja pak aangetrokken. Ons kon niets overkomen hoewel we nog in shocktoestand van het boys will be boys feestje door naar de Girls just wanna have fun party.
Waar de ongeleide projectielen woensdag sprongen op de bank, zaten hier keurig vijf meiden op de bank een cup cake te eten en te wachten tot Sophie haar cadeautjes had uitgepakt. Martin deed zijn zwarte band af en voorzichtig haalde ik een oordopje uit mijn oor. Wat een rust.
Daarna met de meiden aan tafel om een sieradendoosje te beplakken. Hier kwamen weer mijn shopaholic moves naar voren. Annie en haar weeshuis vriendinnetjes zouden prima mee kunnen doen, dan hielden we nog over (dit gold overigens ook voor de kraaltjes waar we daarna kettinkjes, armbandjes en ringen van hebben gemaakt).
Mijn oordopjes lagen ondertussen eenzaam in een hoekje en ook Martin had zijn ninja pak verruilt voor zijn spijkerbroek. Anderhalf uur hebben de meiden heerlijk gefröbeld en gezellig gekletst samen. Je leest het goed, gekletst niet geschreeuwd. En dat terwijl ondertussen meneertje en mevrouwtje Eising samen aan tafel zaten. Wauw zonder ruzie, zonder duwen, zonder schreeuwen. Het kan dus echt wel.
Echte dames drinken thee (gestreste moeders wijn)
Terwijl de meiden nog even hun favoriete liedjes gingen luisteren, zetten wij de high-tea klaar. Door de week heen had ik elke dag wat gebakken en dat me dat niet onberoerd liet merkte ik wel toen ik donderdagochtend niet naast Cas van Heel Holland Bakt wakker werd, maar naast mijn eigen man. Gedesillusioneerd begon ik de dag, na deze droom had ik gewoon twee mannen in mijn leven en nog een hele high-tea te organiseren.
Gelukkig waren de meiden vol lof, “wat lekker en wat kun je goed bakken”. Wat hebben ze genoten van de scones, de fruitspiesjes, mini muffins, soesjes, chocolaatjes, pannenkoekspiesjes en nog veel meer lekkers. En niet alleen de kinderen hebben genoten. Ik zat met een grote smile te luisteren naar de mooie verhalen, de wijze opmerkingen en de lieve complimentjes.
Als afsluiter nog even de kou in om nog een sneeuwballen gevecht te houden. Helaas kwamen de eerste ouders er al weer aan, voor het eerst was dit niet mijn favoriete moment van de dag, want wat was het een tof feestje met een stel leuke meiden bij elkaar. En als je dan ook nog hoort “dit was het leukste feestje wat ik heb gehad” (hopelijk was het niet haar enigste feestje ;-)) kun je alleen maar terug kijken op een geslaagde feestdag. Sophie ( en mama stiekem ook) hebben in ieder geval intens genoten.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een antwoord