Het leed dat menstruatie heet…

Geen smakelijk onderwerp en die (relatief zeldzame) mannen die hier komen kijken… Je kan beter afhaken of je moet meer willen weten over hoe vrouwen zich kunnen voelen of hoe dat nu eigenlijk is die ellende die menstruatie heet! Bij mij ging het van niet menstrueren en dus niet zwanger kunnen worden tot te heftig en er ziek van zijn. Over een heel aantal ‘invalshoeken’ kan ik helaas meepraten.

Ooit… toen ik klein was!

Ooit, ja echt… dan voel ik me best oud, maar toen ik slechts tien jaar oud was werd ik ongesteld. En wat was ik er ziek van, volgens mij heb ik dagen in bed doorgebracht en heb ik stapels paardenstickers gekregen van mijn ouders om mijn stickerboek te vullen.

Ik was zo nog niet toe aan die ‘grote meiden dingen’, ik leefde echt in een hele andere wereld… het overkwam me! Ik ging naar een kennis van toen, ik ging naar het toilet en het was er, snel ging ik naar huis. Niet veel later mocht ik al aan de pil omdat de menstruatie pittig was en gepaard ging met pijn en veel bloedverlies.

Dan ben je ‘groot’

En wordt je, in mijn geval dan (en niet geheel zoals het hoort) op een gegeven moment minder vaak ongesteld, sterker nog vier keer per jaar was veel. Ik had al wat overgewicht, maar was nog niet topzwaar! Na afvallen gebeurde er nog weinig… maar er was wel een kinderwens. Vele onderzoeken en medicijnen verder was daar naar jaren onze eerste dochter!

Ik viel weer af en werd keurig ongesteld, prima te doen… weinig pijn en de dagelijkse dingen kon ik gewoon blijven doen. Het was vervelend, zoals voor elke vrouw (denk ik). Maar het was ‘normaal’ en geen gekke dingen!

Geen kinderwens meer…

De zwangerschappen zijn voorbij, ik kwam door complicaties tijdens en na de zwangerschap flink aan. Ik gebruikte veel medicijnen en zat thuis, ik was niet in staat om te werken. Met twee kleine kinderen kwam ik niet ver en ik groeide in de breedte. Ik bleef ongesteld worden en dat was goed te doen… tot, zeg een jaar geleden!

Afvallen.. en maandelijkse ellende!

Nu ik een stuk minder weeg als zeg een jaar of twee geleden werd ik nog regelmatiger ongesteld, je kan de klok er bijna op gelijk zetten. Maar helaas is het sinds een jaar echt hopeloos! Niet omdat het niet meer klopt, ik blijf ‘keurig’ in de cyclus hangen…

Maar mijn lijf neemt die menstruatie iets te serieus als je het mij vraagt! Het lijkt soms wel een halve bevalling en ik kan het weten ik heb ze meegemaakt. In het laatste jaar is het steeds erger geworden, met name de pijn en slapheid van mijn lijf. Ik ben blij dat ik telkens rond het weekend aan de beurt ben zodat ik niet hoef te werken, anders zou ik me serieus ziek moeten melden.

Ik kan gewoon niet ver bij het toilet vandaan, omdat de hoeveelheid de eerste dagen niet goed te overzien is. Sporten, boodschappen doen of andere dingen die ik normaal doe kan ik de eerste twee dagen gewoon niet doen ik heb een soort wiebel lijf die dagen. Daarnaast is de pijn soms echt onhoudbaar, ik zit op de maximale hoeveelheid pijnstillers en gebruik nu eigenlijk wat teveel tijdens de eerste dagen.

Naar de huisarts

Een aantal weken geleden bezocht ik samen met Peter de huisarts voor onder andere dit probleem. Ongesteld? Niet zo’n probleem, maar ik wil wel normaal kunnen leven en de dingen doen die bij het leven horen. De huisarts stelde de pil voor, anders prikpil of spiraaltje… maar ik wil zo min mogelijk medicatie gebruiken en dat begreep hij gezien mijn achtergrond.

Neem de issues die er hebben gespeeld (details blijven privé, maar van zwangerschappen, complicaties tot uitstrijkjes) verwees hij me eigenlijk direct door en onlangs bezocht ik de gynaecoloog. Helaas heeft het nog niet tot een oplossing geleid, daar later meer over.

Heb jij (veel) last van je maandelijkse vrouwenkwaal? Of valt het allemaal wel mee?

Foto’s: Shutterstock