Okay, eigenlijk orthodontie en geen orthodontist, maar is het leed? Ja, wat mij betreft wel, ik heb zelf net een nieuwe beugel en niet omdat ik dat leuk vind. Als tiener natuurlijk net als tegenwoordig elk kind verschillende beugels gehad van een blokbeugel met buitenboordmotor tot plaatjes (slotjes) beugel. Om dat vervolgens rond mijn 26ste te herhalen, die plaatjesbeugel en nu onlangs was ik weer bij de orthodontist.
Waarom was ik bij de orthondontist?
Eens in de zoveel tijd raakte het draadje dat achter mijn tanden zat los en langzaam maar zeker verschuiven mijn tanden toch weer in de ongewenste richting. Nu was die weer afgebroken en bleek het te komen omdat mijn tanden dus niet meer helemaal staan zoals ooit de bedoeling was.
Met mijn “beet” bijt ik dus gewoon het draadje stuk, zeker als ik dan zelf op iets moet kauwen is die kans erg groot. De keuze was dan ook een beugel of een beugel, tja wat doe je dan? Dan maar een beugel… maar wat dan?
Een nieuwe beugel op je 39ste
De orthodontie assistent bekeek het geheel eens en kwam tot de conclusie dat het draadje weer vastmaken een optie was. Maar dat het binnen de kortste keren weer los zou raken.
Ze vroeg zich dan ook hardop af hoe ik het voor elkaar had gekregen om het zo lang heel te houden. De orthodontist kwam erbij en hij kwam tot de conclusie dat het draadje niet de beste optie meer is.
Wat adviseert de orthodontist?
Maar wat dan? De boel weer herstellen… zodat het draadje er wel weer goed achter kan als versteviging? Of een nachtbeugeltje voor drie tot vier nachten per week… het vergt discipline maar volgens de orthodontist was deze laatste de beste optie.
Goed, het werd dus de uitneembare beugel, voor drie tot vier nachten per week gedurende de tijd dat ik nog geen kunstgebit heb…
Het draadje verwijderen en beugel ophalen
Het was zover het draadje ging er op donderdag uit… en pas een week later mocht ik de nieuwe beugel bij de orthodontist ophalen. De assistent die mij toen hielp herkende mij nog van tiener jaren en later in mijn twintiger jaren. Ze zei direct maar jij kan geen week zonder iets, dan kunnen we opnieuw gaan beginnen!
Ik was blij en opgelucht, dit was wat ik de vorige keer vertelde maar waarvan ze dachten dat het wel mee zou vallen. Ze zorgde ervoor dat ik maandag mijn nieuwe aanwinst al op kon halen.
Wat wel grappig was, ze ging nog even kijken of mijn oude dossier er nog was, zodat ze kon uitleggen aan de orthodontist hoe het er ooit uit zag en hoe snel mijn tanden zich verplaatsen. Helaas bleek het dossier weg… maar goed, het was ook 12 jaar geleden dat ik er voor het laatst was.
De toenmalige orthodontist is al lang en breed met pensioen en behalve het gebouw en de stoelen is er van alles veranderd. Ook de kosten…
Best gek weer een losse beugel!
De eerste weken moest ik dus echt weer in het ritme komen, bedenken dat ik om de dag dat ding in doe voor het slapen gaan.
Inmiddels ben ik er wel weer aan gewend. Al moet ik toegeven… ik was afgelopen weekend zo moe dat ik zo mijn bed in ben gegaan, toen heb ik het maar ingehaald met twee nachten achter elkaar.
Met de oudste naar de orthodontist…
Nu ben ik net met onze oudste dochter voor de eerste keer bij de orthodontist geweest… over een maandje offerte en stappenplan bespreken en dan over zes weken starten. Het gaat zo’n drie jaar duren het hele traject! Er komt dus ongetwijfeld een deel twee van “Het leed dat orthodontist heet…” 😉
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een reactie