Het leed dat zwemfeestje heet

Serieus ik vraag me af wie dit soort vreselijke feestjes heeft bedacht. In ieder geval iemand die een hekel heeft aan moeders in het algemeen, want echt een zwemfeestje daar is een moederhart niet op berekend. Ik zal eerlijk zijn, mijn moederhart vooral niet. Maar die was ook niet berekend op een kinderfeestje naar het pretpark. Vorig jaar had onze tweeling een kinderfeestje in het pretpark een stad verderop, een soort veredelde kermis.

Nu beken ik, ik heb ook een hekel aan kermissen, daar charter ik mijn schoonfamilie altijd voor hihi, maar dit pretpark, waarvan ik soms denk dat het nodig met pensioen moet, heeft een reuzenrad die aan alle kanten kraakt en piept en die gevaarlijk heen en weer slingert, dus ze mochten van mij alleen mee als ze niet in dat reuzenrad gingen.

Ik denk dat mijn vriendin stiekem gegniffeld heeft, want laten we eerlijk zijn, ze kunnen morgen ook voor een auto lopen. Uiteindelijk heeft iedereen het feestje overleefd, alleen ik ben in één dag tijd tien jaar ouder geworden, maar dat is vast het lot van een overbezorgde moeder.

Niet een maar twee feestjes

Vrijdag kwam onze zoon trots thuis, ik heb een feestje mam en we gaan zwemmen. Mijn eerste reactie is een rolberoerte en een acute paniekaanval. Ik hoefde nog net niet in een zakje te ademen of de zuurstoftank op mijn rug te nemen maar het scheelde niet veel.

Rustig leg ik hem uit dat ik eerst ga overleggen met papa wat hij er van vindt.  Ja ik weet dat hij diploma A, B en C heeft en toch denk ik, ‘hij is nog maar zeven jaar!’. Mijn man staat er natuurlijk veel nuchterder in, ‘joh Mau ze letten op elkaar, je moet hem een keer loslaten en daar komt hij weer hij heeft diploma A, B en C en er is een badmeester’.

Nu weet ik niet of dat een hele geruststellende gedachte is want ik zie die badmeesters vooral lonken naar de knappe mama’s in veel te kleine bikini’s. Maar oké we hadden beide dus een andere mening over het fenomeen zwemfeestje. En ik ben bang dat ik dit keer toch echt een kaal plekje op mijn hoofd krijg van de duim van Martin.

Mars versus venus

En dan komt hier het grote verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen gaan weer door met waar ze mee bezig zijn en vrouwen die gaan bellen. De meningen onder mijn vriendinnen was verdeeld. De één zou hem wel laten gaan en de andere twijfelde ook (zie je wel, ik ben niet de enige panische stresskip).

Was ik nog maar nauwelijks deze schok te boven dient de volgende zich al weer aan. Woensdag heeft hij weer een kinderfeestje en je raad het al!! Hoeraaaa nog een  zwemfeestje! Je snapt mijn hart was dusdanig toe aan elke vorm van reanimatie. Mijn vriendin stelde me gerust ‘ik let heel goed op Maureen en we gaan met drie volwassenen mee’.

De zaterdag mama heb ik ook opgebeld met mijn twijfels en angsten. Maar toen ik hoorde dat ze niet hier naar het golfslagbad met binnen en buitenbad ging was ik enigszins gerustgesteld.

Loslaten hoe doe je dat?

Loslaten ik vind het maar een wonderlijk begrip. Want hoe kun je iets loslaten waar je zoveel van houdt? Hoe kun je iets loslaten wat je koestert en altijd wil beschermen? In zijn ogen is hij al een hele kerel die legertje speelt in het bos met zijn vrienden. Die stoer doet voor de chickies, maar ik zie nog dat kleine mannetje die s’avonds tegen mij aan kruipt en dol is op zijn Woezel en Pip handdoek.

Zaterdag zwaai ik hem uit en wens hem super veel plezier op het feestje van zijn vriendinnetje. Ik zal mijn breedste glimlach opzetten om hem te laten zien dat ik hem vertrouw. En dat ik weet dat hij diploma A, B en C niet bij een pakje boter heeft kregen. Ik ga genieten van de qualitytime wat er zo vrijkomt met zijn tweelingzusje. Maar om eerlijk te zijn zou ik weer opgelucht ademhalen als om drie uur de bel gaat en mijn kleine grote man moe en voldaan weer veilig thuis is.

Heb jij ook zoveel moeite met het fenomeen zwemfeestje of vind je het alleen maar heel erg leuk? Ik ben erg benieuwd hoe jullie deze uurtjes doorkomen zonder een al te  hoge bloeddruk 😉