Het tweede leven van mijn poezenjurk

De jurk die een jaar lang aan de kast heeft gehangen. De jurk met zoveel kleur dat hij bijna licht geeft in het donker. Maar ook de jurk, die door onze kinderen liefkozend poezenjurk werd genoemd, heeft afgelopen week een wel hele bijzondere bestemming gekregen. De jurk heeft bijna drie jaar symbool gestaan voor het leven en de dood. Afgelopen week hebben we samen een hele mooie herinnering gemaakt, met in de hoofdrol mijn mooie poezenjurk. En hoewel ik gehuild heb toen de schaar erin ging, heb ik mij geen betere bestemming kunnen wensen.

In de weken na de diagnose kanker ben ik meteen aan het werk gegaan met mijn crematie. Stel je voor dat de operatie niet zou slagen, voor mijn gevoel moest ik alles op papier zetten. Maar dan ook echt alles. Van muziek keuze tot de kist, van wie er wel en niet mochten komen tot de bloemen.

Mijn schoonheidsspecialiste, waar ik toch wel een heel bijzondere band mee heb, heb ik gevraagd als het zo ver is mij op te maken (iets met ijdelheid, ik wil natuurlijk niet als Bassie in de kist) en Martin moest mij echt beloven dat mijn dagboeken ritueel verbrand werden of naar mijn vriendin van vroeger ging waarmee ik waanzinnige stapavonden heb beleefd. Zolang mijn vader ze maar niet in handen kreeg, die arme man. Maar ook de keuze voor mijn kleding. Unaniem met ons viertjes werd er gekozen voor de poezenjurk. De dag voor de operatie heb ik hem aan de kast gehangen, voor het geval dat.

Jurk liefde

xDe poezenjurk is een prachtige lange maxi dress. De eerste keer dat ik haar in Amsterdam zag had ik totaal geen klik met haar. Martin gelukkig wel en op aandringen van hem heb ik haar aangetrokken. Toen ik haar aandeed gebeurde er iets magisch ik was meteen verliefd op haar. We pasten zo goed bij elkaar dat het vanaf toen mijn favoriete jurk werd. En niet alleen van mij. De hele familie was fan van de poezenjurk al was het alleen al omdat ze niet gestreken hoefde te worden en zo heerlijk zacht was. Maar vooral omdat ze mij liet stralen.

Een jaar heeft ze aan de kast gehangen tot ik voorzichtig weer een beetje vertrouwen kreeg in het leven. De jurk, die voor de dood stond, veranderde in de jurk die het leven met mij vierde. Op mooie zomerdagen mocht ze mee naar het zwemmeertje, ik deed haar aan wanneer we uiteten gingen of op een dag wanneer ik me slecht voelde maar zo graag wilde stralen.

Bijgeloof

Toen ik haar afgelopen zomer in een weekend uit de kast pakte zag ik het, de hele jurk zat vol gaten. Compleet in paniek heb ik Martin geroepen. Diezelfde dag hebben we een nieuwe wasmachine gekocht. De andere drie jurken die kapot waren dat kon ik wel aan maar niet mijn geliefde poezenjurk.

Mijn eerste gedachte was, “Is dit een voorteken?” Ik wist me met mijn gevoel geen raad, er zat een scan aan te komen en ik dacht alleen maar dit is foute boel. Mijn hele leven had ik opgehangen aan die jurk, hoe moest het nu als de scan niet goed was? Wat moest ik dan aan? De scan was uiteindelijk goed en de jurk bleef trouw aan mijn kast hangen.

Van poezenjurk tot poep-emoticon

Tot gisteren, samen met Ingrid, mijn oud collega en intussen ook vriendin, zijn we aan het werk gegaan. De kinderen hebben eerst schetsen gemaakt en samen hebben we de schetsen uitgeknipt en overgetrokken op mijn jurk. Toen de schaar erin ging kwamen de tranen. Het voelde even alsof ik een stukje van mezelf kwijtraakte.

 
Ingrid voelde het gelukkig goed aan en leidde de kinderen af, zo had ik even mijn momentje met mijn jurk. Toen de tranen gedroogd waren konden we aan het werk. Onze zoon creatief als altijd wilde een poep-emotion en een paas ei 😉 onze dochter een stuk gevoeliger wilde een groot en klein hartje. En toch eigenlijk ook wel een ijsje net als de spons in bad. Uiteindelijk hebben de kinderen 3 uur achter de naaimachine gezeten. En wat hebben ze genoten van dit speciale moment. Intens gelukkig zijn ze met hun zachte poezenjurk kussens.

Met de stof, die over was, hebben we nog mooie knuffel popjes gemaakt voor in hun herinneringsdozen. Een doos die hopelijk nog heel lang op zolder blijft staan, maar die vol zit met mooie dierbare herinneringen. Met mooie, lieve woorden, persoonlijke cadeautjes, foto memorie en nu dus ook de herinnering aan mijn poezenjurk.

De jurk die heeft bewezen niet voor de dood te staan, maar voor het leven. En dat leven vieren we samen volop.