Naast kerst is Sinterklaas mijn favoriete feest. Ik weet niet hoe het komt, maar ik blijf die man met die staf fascinerend vinden. Elke keer als ik hem ergens zie lopen, krijg ik de kriebels in mijn buik. Je kan best stellen dat ik gewoon een beetje verliefd ben op Sinterklaas. Die prachtige stem, die guitige lach en dat schattige wuifje, maken mij altijd een beetje week van binnen. Dus voor degene die denken dat ik op stoute afgetrainde mannen val, hier bewijs ik het tegendeel. Ik ben verliefd op een fossiel met een rode mantel en een mega baard. Laten we maar zo zeggen, uiterlijk is ook niet alles (zijn geld daarin tegen in wel heel eg makkelijk).
De zak van Sinterklaas
Waar mijn liefde voor Sinterklaas vandaan komt weet ik eigenlijk niet zo goed. Vroeger was ik altijd heel erg bang voor de sint en de zwarte pieten. Niet dat ik nu een heel stout kind was, maar ik was wel bang dat ik mee moest naar Spanje in de zak (echt, ik zou er nu een moord voor doen). Mijn ouders hebben mij op een gegeven moment maar verteld dat Sinterklaas niet de man is die ik dacht dat hij was, zo had iedereen weer wat meer effectieve slaapuren en kon ik weer rustig ademhalen.
Mijn liefde is denk ik pas echt gegroeid toen ik begon met werken in de kinderopvang. De liedjes, de verwachtingsvolle koppies, het knutselen in sinterklaasstijl, het Sinterklaasjournaal echt ik kan er helemaal in op gaan. En wanneer hij dan binnenkwam, mijn grote liefde 😉 dan bonste mijn hart zo ongeveer uit mijn lichaam.
Geregeld dachten mijn collega’s dat sinterklaas een hele fanfare had mee genomen, maar bleek het gewoon mijn hart dat vol verwachting klopte. Het enige wat nooit gebeurde was dat ik op zijn schoot mocht zitten. Ik denk dat hij bang was voor botbreuken 😉
En strooi dan wat lekkers
Ook onze kinderen hebben mijn liefde voor dit prachtige feest geërfd. Zij zijn totaal niet bang en gaan er helemaal in op. Z0 rond de zomer begint het hier al te kriebelen en dus niet alleen bij mij, ook de kinderen beginnen de verkleedspullen van zolder te halen. Het liefst zouden ze elke dag al hun snoetjes zwart schminken, maar daar beginnen we nog niet aan. Dat mag pas als Sint en zijn pieten voet op Nederlandse bodem hebben gezet.
Af en toe komt er al een zakje pepernoten in huis, en Ruben kijkt me hoopvol aan ‘mag ik al vast oefenen met strooien’. Wat denk je zelf? Ook de film Bennie Stout wordt weer uit de kast getrokken net als de dvd collectie van de club van Sinterklaas. Ik blijf me verwonderen dat de kinderen pieten herkennen als acteurs uit een andere televisie programma, het opmerken en vervolgens weer verder gaan alsof er niets aan de hand is.
De zak van sinterklaas
Maar vorige week was daar opeens dat moment, “Mam, G vertelt dat haar moeder cadeautjes in de schoen stopt in plaats van sinterklaas en ook dat sinterklaas niet bestaat”. Eigenlijk wilde ik op dat moment G een enkeltje Spanje geven, niet comfortabel in het vliegtuig maar vastgeknoopt in een zak. Met een mond vol taaitaai zodat ze even niets meer kon zeggen. Maar oké, het is een kind, en die floepen er soms wat uit. Ik vraag me wel af of ouders niet vertellen aan hun kind dat ze het niet aan andere kinderen mogen vertellen, dat dit een grote mensen geheim is.
Ik zag Sophie hoopvol kijken en kon haar droom nog niet uit elkaar laten spatten. Wat denk je zelf? Zullen papa en mama zoveel geld hebben om al die cadeautjes te kopen. Thank god dat de familie ook mee sponsorde en cadeautjes in de zak stoppen. En bij logeerpartijtjes de oma’s en opa’s ook de schoen vulde dan voelt het toch minder als liegen. ‘Maar er zijn wel meerdere Sinterklazen toch mama?” zeker hier thuis komt de hulpsint en toen schoot het eruit.
Het antwoord waardoor je weet dat mijn liefde voor Sinterklaas groot is. Op tv is de echte Sinterklaas. Het ergste is gewoon dat ik er zelf in geloof. Nog altijd als ik Bram van de Vlugt zie denk ik ja daar is hij, mijn Sinterklaas. Neem van mij aan daar hoeft hij niet eens die paal voor vast te houden en dat kleedje voor om te doen. Die stem is genoeg.
Voor nu zijn we nog even gered gelukkig en genieten we met elkaar al van de voorpret. Dat dit het laatste jaar is dat ze geloven daar ben ik nu wel van overtuigd. Gelukkig zal de magie van Sinterklaas nooit helemaal verdwijnen in huize Eising. Geloven kan je namelijk op vele manieren.
Hoe hebben jullie het thuis aan de kinderen verteld? Ik ben opzoek naar goede tips. Niet alleen voor de kinderen, ook voor deze mama, een gebroken hart kan ze namelijk echt nog niet aan.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Wij hebben vertel dat het een spel is waar iedereen aan meedoet. En dat het kind nu naar het volgende ‘level’ van het spel mocht gaan, namelijk weten dat de Sint niet echt bestaat! Op die manier werd het iets positiefs. Het werkte goed bij mijn kinderen.
dank je wel voor de tip, die ga ik zeker onthouden.
Maureen onlangs geplaatst…Hij komt, hij komt (die ouwe stouterd)