Een vraag die ik op dit moment, ruim twee maanden na de baarmoeder verwijdering nog regelmatig krijg, zo wel on- als offline is ‘Hoe gaat het herstel?’. Vandaag ga ik er even wat over schrijven, want ja het gaat goed en toch valt het me tegen… Ik weet het, het is niet snel goed! Maar er zit vooruitgang in en binnenkort begin ik weer met het bezoeken van de fysio en het opstellen (en uitvoeren) van een plan van aanpak om mijn lijf weer sterker te krijgen zodat ik weer stappen kan maken naar een fijnere situatie. Herstellen van de baarmoederverwijdering en de jaren daarvoor gaat iets minder snel als dat ik had gehoopt.
Negen weken later!
Vandaag is het negen weken geleden dat ik werd geopereerd werd en mijn baarmoeder werd verwijderd. Vandaag heb ik, als alles goed is het laatste gesprek en controle. Ik verwacht dat ik dit hoofdstuk dan kan afsluiten, eindelijk na negen weken!
Wil dit zeggen dat alles weer helemaal goed is? Ja en nee, ja ik ben weer gezond en nee ik voel me nog niet altijd zo. Dus ja, het gaat echt goed en dat is fijn. Maar er zijn nog wel wat puntjes op de i te zetten de komende tijd, daarnaast zijn er nog wat “probleempjes” waarvan ik hoop dat ze door oefenen en met de tijd zullen verbeteren.
Herstellende van wat?
Ik ben herstellende van zo’n 11 jaar dagelijks bloedverlies, buikpijn, laag HB, vitamine te korten en uiteindelijk verwijdering van de baarmoeder, baarmoederhals en eileiders.
De vraag die ik ook vaak krijg is, is dat zwaar en pittig? Ik kan volmondig ja zeggen! Het is een relatief zware buikoperatie met een lang herstel. In mijn geval duurde het nog wat langer omdat de inwendige wonden niet wilde helen. Wat voor mij juist meevalt is het hormoonverhaal omdat de eierstokken konden blijven zitten.
Hoe nu verder?
Nu de nacontroles zijn geweest en ik goed ben bevonden mag ik weer wat meer doen, ik mag wat meer gaan wandelen en weer sporten. Al is het advies, bouw het echt heel rustig op, voorkom problemen in je buik en rug (mede i.v.m. de artrose).
Het plan is gemaakt en komende maandag ga ik met mijn fysiotherapeut de sportschool in, eerst wordt mijn rug even nagekeken en indien nodig rechtgezet. Daarna gaan we kijken wat voor mij verstandig is om te gaan doen, welke oefeningen en welke gewichten/kilo’s voor mij het beste zijn om mee te starten zonder mijn lijf te overvragen.
Ik weet namelijk… als ik alleen ga dan ga ik makkelijk te ver, met die check en controle van de fysio maakt dat het toch wat meer gecontroleerd.
Verder spelen er nog wat urologische issues, al gaat dat ook steeds beter. Ik heb gewoon een gek gevoel bij het plassen, maar dat hoor ik van heel veel mensen die deze ingreep hebben ondergaan. En voor nu ga ik daar ook verder niet mee naar een specialist, ik ga eerst proberen het op te lossen doormiddel van training van mijn spieren in mijn romp en bekken. Lukt het onvoldoende of blijf ik last houden moet ik terug naar het ziekenhuis, maar eerst even zelf doen ;).
Aan het werk!
Een aantal weken geleden ben ik op eigen gelegenheid weer begonnen met werken, dit was bij nader inzien wat te veel. Mijn lijf kon dat nog niet echt aan, na de derde dag was ik gebroken en op. Nu speelt naast het herstel van de baarmoeder verwijdering ook de artrose in mijn rug en de kortere dagen. Geen ideale situatie!
Op advies van de bedrijfsarts werk ik opbouwend, ik ben begonnen met 4×2 uur en inmiddels is dat 4×3 uur! En ja, het is fijn om weer aan het werk te zijn. Tegelijkertijd is het ook vermoeiend en heb ik weinig puf meer in andere dingen!
Sporten… of eigenlijk bewegen!
Ja wat ga ik nu eigenlijk doen als ik weer alles mag? Tja.. hardlopen zit er niet meer in, net als dansen. Dit is voor mijn rug onverstandig, dit kan meer schade brengen als dat er al is.
De opties zijn zo’n beetje wandelen, in de sportschool spieren kweken, yoga en zwemmen. Dat laatste is niets voor mij, echt geen optie. Yoga lijkt me wel okay, maar best wel kostbaar… dus blijven wandelen en sportschool over. Daarnaast wandelen met de hond, een sport apart 😉
De blog…
Ja die schiet er nu dus eventjes wat bij in! Vroeger plaatste ik, toen samen met mijn collega drie dagen per week een blog. Dit is sinds twee weken terug gebracht naar een situatie waarin ik iets plaats als ik zin, tijd en energie heb.
Voor mijn operatie heb ik onwijs veel artikelen en blogs klaargezet, voor echt zo’n acht weken maar dat is nu op en klaar en in de tussentijd heb ik geen energie gehad om er meer klaar te zetten. Maar hier schrijf ik later nog eens over! Ik ga er een andere aanpak op nahouden en dat is prima!
Vrijwilligerswerk
Ook het vrijwilligerswerk ligt nagenoeg stil, als ik iets doe is het eventjes thuis of zoals morgenochtend help ik even met een wedstrijd op Jury waardoor ik lichamelijk niet zo belast wordt. En dat is prima voor wat het nu is, ergens is het ook okay nu. Het voelt goed om alles even op een wat rustiger tempo te doen en wat minder.
De speelgoedbank is dus echt even minimaal, de zwemvereniging hetzelfde verhaal… het is wat het is! Maar ook dat komt wel weer goed.
En door (zonder baarmoeder)!
Voor wie mij volgt op insta (nathalie_veusteveul) weet dat ik best wel weer wat dingen aan het oppakken ben en er weer van alles te beleven is binnen ons huishouden! Ik wil graag door, ondanks dat ik me wat beperkt voel nog, maar ik geloof er komen veel betere tijden aan!
Op naar een mooiere en fijnere tijd en een fittere Nathalie.
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord