Eigenlijk had ik dit eerder willen schrijven en plaatsen maar het kwam er gewoon niet van door drukte. Maar nu dan eindelijk, een verslagje van het hardloopweekend met Pinksteren. Totaal ongepland trouwens twee wedstrijden in één weekend, maar niet minder leuk! De omstandigheden totaal anders, beide voelde wel als ‘pittig’! Maar het was leuk en ben blij dat ik ben gegaan! Eén van deze twee loopjes loop ik volgend jaar vermoedelijk weer, de andere? Mmm, nee ik denk het niet!
IJsselsteinloop
Er werd slecht weer voorspeld, echt behoorlijk wat regen, wind en mogelijk hagel. De temperatuur zou ook aan de lage kant zijn. Toen we erheen reden op 8 juni leek het mee te vallen, echter onderweg sloeg het weer al om.. oeps en stiekem baalde ik er een beetje van.
Regen is niet erg om in te lopen, maar in combinatie met wind voor mij wel een ‘dingetje’. Op de plattegrond van het parcours en foto’s van voorgaande jaren zag ik dat er ook veel open stukken waren, kortom flink wind vangen en hopen dat het mee valt.
Mooie plek, relatief ‘kleine’ loop!
Als we in IJsselstein aankomen kan je gewoon makkelijk parkeren op loopafstand van de start en het theater. In het theater kan je, je omkleden, wat drinken, naar het toilet en je kan jezelf er nog inschrijvingen mocht je dat nog niet gedaan hebben.
Buiten staat er een horeca kraam, een rij met dixi’s (die overigens heel schoon gehouden werden), waterpunt, een ambulance en er staat (als ik me niet vergis) verplegend personeel van een instelling voor de mensen die dat nodig hebben. Ook is er een water punt, heel handig ding! Bekertjes en stromend water, ideaal!
Mensen lijken elkaar veelal te kennen, ook wij raken ‘zomaar’ met mensen in gesprek en het lijkt een ‘dorps of regio’ loop te zijn. Inmiddels begint het nog wat harder te regenen en we schuilen nog even onder het afdak voor de schouwburg. Niet veel later mogen wij, van de tien kilometer naar de start… die start is een paar stappen lopen vanaf het theater.
En daar gaan we…
Het begint allemaal redelijk makkelijk en relaxt, ik probeer niet te snel te gaan… maar goed dat blijft een opgave wat mij betreft. Mijn ‘lastige punt’ is altijd tussen de twee en drie kilometer, daarna hobbel ik wel weer door. Maar op de één of andere manier is dit gewoon een lastig punt en dat elk loopje weer.
Continu loop ik bij dezelfde mensen, als ik wat sneller ga dan gaan er een aantal mee… net zoals ik dat bij hen doe. Op een gegeven moment gaat het best flink regenen en we zijn op een heel erg open stuk. Het doet zeer aan mijn gezicht en armen. Er loopt voor mij een groepje langere mensen (dat is niet zo heel moeilijk aangezien ik klein ben) ik ga schuin achter hen lopen en zo loop ik uit de wind en loopt het weer even wat makkelijker.
De laatste drie kilometer van de tien vliegen voorbij, grappig dat het zo snel lijkt te gaan. Ik ben inmiddels wat vooruit gelopen op de mensen waar ik de eerste zes kilometer bij in de buurt liep. Iets verder vooruit kom ik te lopen bij een moeder en dochter in het zwart en twee mannen die er iets achterlopen. Zij lopen een voor mij lekker tempo.
Tempo….
Ik kom in 57.52 over de finish van deze 10 km wedstrijd! Een wedstrijd waarin ik redelijk continu heb gelopen. De start kilometer en de derde waren het traagste met 6.01, de snelste was 5.33 minuten per kilometer. Best netjes dus, ik verbeter mijn eigen PR.
Wat jammer is, is dat mijn horloge aangeeft dat ik geen 10 km heb gelopen maar 9,94 km! Helaas geeft mijn horloge dus geen PR. Maar de run is officieel gemeten, dus hup ik kan 10 km binnen het uur ter voet afleggen!
Na de run komt er een vrouw naar me toe, we stonden bij de start bij elkaar en kwamen elkaar continu tegen tijdens de wedstrijd. We liepen nagenoeg gelijk, het zelfde tempo. Even kletsen, leuk! Dat sociale is zo leuk met wedstrijden,
Keppelrun
Op de terugweg vanuit IJsselstein hebben we het over een kids run, het blijkt dat er een dag later in Laag-Keppel een kids run is van één kilometer. Onze jongste dochter heeft er wel oren naar, maar om voor slechts één kilometer die kant op te gaan is zonde. Ik besluit me dus aan te melden voor de vijf kilometer wedstrijd, zonder mezelf een verwachting op te leggen.
Gewoon lopen, ontspannen en de finish halen is het doel. Als ik éénmaal aan het lopen ben verlies ik uit het oog wat ik wilde. De zin om gewoon harder te gaan en misschien wel een PR op de vijf kilometer neer te zetten komt meer en meer. Ik besluit gewoon zo goed mogelijk te gaan lopen!
Kleine loop!
Ook dit is een kleine loop, nog iets kleiner als IJsselstein overigens, er schijnen zich nog nooit zoveel mensen zicht te hebben ingeschreven voor de vijf kilometer wedstrijd. We worden verwelkomt bij een relatief klein sportcomplex met een sporthal, (buiten)zwembad(je) en kleedruimtes.
Als we aankomen zijn er wat mensen kraampjes aan het opbouwen en hier en daar zie ik mensen met instrumenten rondlopen. We halen onze startnummers op en gaan een kopje koffie drinken in de kantine. Niet veel later gaan we naar buiten, het zonnetje doet haar best en langzaam maar zeker komen er meer mensen. De sfeer is leuk, ongedwongen en relaxt! Na het weer van gisteren is dit weer een verademing!
Het startvak in…
We moeten een klein eindje lopen om bij de start te komen, bij de start staat inmiddels een dweilorkestje en er staat een toilet wagen, fijn! De start is op de weg, de start is ook de finish en dit is voor zowel de vijf, tien als één kilometer op dezelfde plek.
Alle lopers verzamelen zich in het startvak, ik sta redelijk vooraan en laat nog heel wat meer sportievere mensen voor mij. Een groepje hele fanatieke mensen blijft achter me staan, naast mij staat een mevrouw waaraan ik zie dat ze hetzelfde denk als ik. Wat we denken? “Mmm, ze doen heel fanatiek, grote mond maar zouden ze echt lekker kunnen lopen?” ze waren bijna op het vervelende af met hun ‘grote praat’.
Klaar voor de start!
We gaan starten en we moeten met veel mensen door een smal stuk, geduld dus! Maar dan gaan we ‘eindelijk’ over de weg, de golfbaan, bos en weer een stuk weg en zo gaat het wel een poosje door. Redelijk veel grint en een soort van ‘semi verhard’ geen asfalt of tegels maar grint op een ondergrond van zand. Bang om mij te blesseren kijk ik voor me op de grond, ik wil geen blessure oplopen!
Het laatste stuk door het bos vond ik pittig, het laatste stuk is verhard, gewoon asfalt. Als ik de hoek om kom staat er een grote klok met de bruto tijd en die laat zien dat ik mijn PR zou kunnen verbeteren. Ik zet nog even aan, maar mijn benen voelen zwaar. Toch blijkt die laatste kilometer de snelste te zijn. En ja, volgens de tijd loop ik sneller als ooit, vijf kilometer in 28.27.
Wachten…
Daarna is het (best lang) wachten tot onze jongste dochter mag lopen. Ik laat nog even mijn nagels lakken door een meisje van ik denk een jaar of vijf voor het goede doel. We kijken bij de finish van de tien kilometer en de eerste kidsruns.
Dan mag eindelijk onze dochter, haar geduld is op de proef gesteld! Ze gaat lekker vlot van start, maar na de finish barst ze in tranen uit. “Mijn benen doen pijn en hardlopen is stom, ik doe het niet meer!”. Grappig is wel, ik denk dit ook wel eens maar ga dan toch weer lopen. Ze liep 5.25 over één kilometer!
Inmiddels is ze iets bij getrokken en denkt aan de Singelloop Utrecht de kidsrun, maar er is nog enige twijfel. Deze zomer gaat Peter met haar lopen en kijken of ze het wil ja of nee… niets moet alles mag!
We gaan beide met een mooie medaille weer naar huis, toch een leuke ervaring! De IJsselsteinloop ga ik absoluut vaker lopen, de Keppelrun? Ik denk het niet!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord