Een week of twee drie geleden bedachten we dat we toch wel graag naar de zee wilde en dat het liefst in de door ons zo geliefde omgeving Callantsoog, Julianadorp. Een rondje internet liet wel zien dat de huisjes in de regio bezet of belachelijk duur waren, geen optie voor ons, helaas. Toen we het erover hadden had mijn oma een erg leuk voorstel, waarna mijn opa langs kwam en het vast stond… wij gingen een weekend weg met ons gezin! En hoe? Met een camper vlak bij zee!
Met mijn zusje sprak ik over dat we graag naar de zee wilde, al was het maar één nachtje. Gewoon weer even het zand aan onze voeten en de zeelucht ruiken. Daar zat mijn oma bij, dat gesprek ging ergens heen waar ik zelf nooit aan gedacht had!
Kamperen gedag gezegd
Een jaar of vier geleden hebben we het kamperen gedag gezegd, onze caravan was flink op leeftijd, had drie serieuze slaapplaatsen en de voortent was op. Met een gezin van vier en huisdieren was het gewoon niet de meest handige caravan.
Maar wat doe je dan? Na lang nadenken hebben we de caravan verkocht aan een opkoper, die gaf er nog een paar centen voor en voor ons was kamperen verleden tijd. We besloten destijds dat we dan maar niet meer zouden gaan kamperen en dan voor een huisje zouden gaan. De andere optie was wat weekendjes weg, zodat je wat meer met de kinderen zou zien.
Dus toch niet…
Toen we zo zaten te praten zei mijn oma “Maar Nathalie, we hebben een camper en gaan er niet mee weg met Hemelvaart, waarom neem je hem niet mee?”. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg of dat wel zo’n goed idee was, mocht Peter er wel mee rijden en vindt opa het wel goed. Haar reactie was even verbaasd “Ja, natuurlijk wel… ik bel hem!”.
Zo gezegd zo gedaan, ze belde opa die besloot even langs te komen en het was in kannen en kruiken, de camper ging met ons mee naar zee. Dat betekende een camping zoeken in plaats van een huisje, het was iets makkelijker… maar het ging niet geheel geruisloos.
Zelfs de campings zaten een week of drie geleden al behoorlijk vol, ondanks dat er op dat moment niet zulk best weer was voorspeld. Twee campings hadden nog een grotere plaats, die nodig is in verband met de camper en we kozen ervoor om een camping echt dicht bij het strand te boeken.
En als toch een soort van ‘zekerheid’ besloten we dat Peter met de camper zou rijden en ik met de meiden en de hond in de auto, zodat de camper gewoon kon blijven staan en we toch met de auto op pad kunnen gaan. Ja, ergens stom, maar voor ons is het een goed besluit het zo te doen.
Hoi camping de Zwaluw!
Tussen het uitspreken van het idee om naar zee te gaan en dat we nu hier zit net drie weken, gewoon zomaar spontaan! Dat is voor mij persoonlijk al heel wat, ik ben niet zo’n grote vakantieganger. Maar die zee hé, dat lonkt! En dan niet om dagen aan het strand te liggen! Maar gewoon s’morgens of s’avonds wandelen langs het strand, de zilte zeelucht inademen. We besloten echt te gaan kamperen aan zee, zo dicht mogelijk bij zee!
Gistermiddag kwamen we rond 13.00 uur aan op de Camping de Zwaluw, het ontvangst was wat rommelig. Peter was er als eerste en trof bij de receptie een lijst met het nummer van onze plek. Bij controle bleek dat de plek al bezet was, hij belde even en toen mochten we naar een andere plek. Prima, maar toch wat rommelig in het begin!
De toilet en douche voorziening ziet er keurig netjes en schoon uit. Nadeel is dat het met een muntjes systeem werkt. Feit is wel dat je meer als genoeg hebt aan één muntje, je hebt relatief lang de tijd om te douchen. Er is ook een familie douche één hok met twee douches, ideaal met kinderen.
Hét strand!
Het strand is dus echt dichtbij… echt kamperen aan zee! Je steekt de straat over en loopt de duinen in om vervolgens al snel de zee te zien. Met langs de strandopgang strandtent Paal 6, waar je ook de hond gewoon aangelijnd mee naar toe mag nemen.
Gisteren dus al heerlijk genoten van een dik uur strand, rond 18.00 uur waren we op het strand. De meiden besloten te gaan zwemmen, stelletje gekken! De buurman hier op de camping vertelde dat het zeewater zo’n 9 graden was, brrr! Maar wat hebben ze genoten en wat was het ook voor ons heerlijk op het strand.
Wij vermaken ons hier wel! Gaan jullie nog wat leuks doen dit weekend?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord