De kinderen van nu ‘moeten’ voor mijn gevoel zoveel meer als dat wij vroeger ‘moesten’! Onze dochters vragen zich wel eens af waarom alles nou zo nodig moet. Waarom moet je die toetsen maken, waarom moet je sporten, waarom moet iedereen van alles? Zelfs als het vakantie is moeten er dingen…

De eerste keer dat ik me kan herinneren dat onze oudste dochter thuis kwam met ‘Mam, waarom moet het allemaal?’ kan ik me nog goed herinneren… net als de laatste keer, dat was namelijk gisteren!

School

Toen wij kind waren

Net als nu werden er op school toetsen gemaakt, maar het lijkt erop alsof de cito toetsen in die 24 jaar (ships, zo lang geleden al?!?) dat ik van de basisschool af ben veel belangrijker zijn geworden.

Kan me niet herinneren dat het een ‘zorg’ was als iemand ziek was en die toets niet had gemaakt, dan maakte je hem niet of wanneer het uitkwam! De juf of meester wist wel wat je kon, daar was geen cito voor nodig.

Huiswerk hadden we wel, maar niet echt veel op de basisschool… of ik kan het me niet herinneren!

De kinderen van nu

Vanaf groep 1, de kleuterklas zijn er cito toetsen en methode toetsen die gedaan moeten worden, wat kan je en wat kan je niet? Naast spelen en wennen aan het onderwijs moeten er dus al toetsen gemaakt worden!

Als ik kijk naar mijn eigen kinderen, maar ook sommige klasgenootjes hoe die de cito toetsen het ‘moeten’ ervaren maak ik me daar zorgen om. De lat ligt voor deze jonge kinderen al hoog, hoe hoog moet die lat liggen? Als iemand ziek is geweest moet die toets nog wel even gedaan worden, anders is het niet compleet.

Elke week komt er huiswerk mee naar huis, de ene keer wat meer als de andere keer en het loopt relatief rustig op. Maar in combinatie met alle andere ‘verplichtingen’ en het feit dat deze jonge kinderen vooral nog willen spelen na schooltijd is het soms best veel!

Wat mij betreft!

Minder druk… geen toetsen in de kleuterklas, laat ze weer meer kind zijn! Daarnaast, maakt de cito toetsen minder belangrijk. Er zijn meer dingen belangrijk!

Goed en makkelijk kunnen leren is fijn, dat wordt beloond met een mooi rapport. Ben je toevallig daar minder goed in ziet je rapport er heel anders uit. In het rapport en met de cito’s zie je niet hoe lief, bijzonder en hulpvaardig iemand is. Ook niet hoe hij of zij zich inzet voor een ander… dat valt namelijk niet te meten.

Huiswerk is prima, maar inderdaad opbouwend en toewerkend naar de middelbare school.
In mijn ogen moet de ‘druk’ weg bij basisschool leerlingen, leren moet weer leuker en fijner worden.

Spelen

Toen wij kind waren

Als we wilde spelen liepen we naar een buurkindje of spraken we ter plekke af op het schoolplein. In ‘onze’ tijd was er in veel gevallen altijd een ouder (of opa en/of oma) thuis, ook bij klasgenootjes. Ver van te voren afspreken was niet nodig, het gebeurde gewoon.

Spelen deden we met speelgoed en dat wat er binnen en buiten beschikbaar was, een pc hadden wij vroeger niet thuis. Heel af en toe kwam er een ‘draagbare’ computer van het werk van mijn vader mee naar huis.

Er was ook meer tijd om te spelen, maar de deuren stonden ook wat meer open voor mijn gevoel. Je liep zo bij de buren naar binnen, dat was gewoon zo.

De kinderen van nu

Afspreken om te spelen moet soms dagen van te voren, kijk naar ons… werkende ouders maar ook kinderen die vrij veel (willen) sporten. Het is best even een dingetje om afspraken te maken en het geregeld te krijgen!

Daarnaast gaat het tegenwoordig ook wel via WhatsApp in plaats van even op het schoolplein. Spreken wij als ouders het niet met elkaar af doen de kinderen dat zelf wel even via de telefoon.

Onder spelen valt ook rustig ‘gamen’ of met de tablet een spelletje doen of filmpjes kijken, nou deze mama vind dat dus geen spelen! Spelen doe je met speelgoed, blokken, knikkers, knutselspullen of lekker buiten in de speeltuin of spelen met takken, bladeren en zand!

Wat mij betreft!

Kinderen weer vaker naar buiten! Maar ook gewoon zelf laten spelen, laat ze lekker creatief bezig zijn en hun fantasie de vrije loop laten gaan!

Helaas heb ik geen oplossing of idee bij het ‘makkelijker’ met elkaar afspreken, helaas moeten en willen veel ouders gewoon werken tegenwoordig. Maar hé ook met onze meiden kan gespeeld worden!

Sporten en bewegen

Toen wij kind waren

Wij sporten ook, genoeg! Naast dat we ‘echt’ naar een vereniging of club gingen speelde we ook veel buiten. Qua beweging zat het wel goed.

Het sporten was wel een ‘dingetje’ dat was uiteraard een verplichting maar als iets niet kon of wat dan ook was het niet zo’n probleem, d’r werd wel een oplossing gezocht. Meedoen was belangrijker als winnen in mijn herinnering.. al was winst natuurlijk wel leuk!

Okay, ook toen wij klein waren stonden er (over)fanatieke ouders langs de kant van het korfbalveld, nu achteraf gezien. Al heb ik het nooit zo ervaren als kind, tenminste dat denk ik als ik nu terug kijk naar toen.

De kinderen van nu

Onze dames zwemmen en dansen meerdere keren per week, twee tot drie keer zwemmen en twee keer per week dansen ze op dit moment!

Alleen op maandag is er geen sport voor de dames en op zondag meestal ook niet, behalve als er een zwemwedstrijd of voorstelling is. Wat een lastige positie is, is dat beide sporten best wat tijd in beslag nemen en helaas moet er soms een keuze gemaakt worden… zwemmen of dansen.

Daarnaast ligt er ook daar zo nu en dan wel eens wat druk op, wil je zwemmen? Dan moet je wedstrijd zwemmen… wil je meedoen met de voorstelling? Dan moet je zo min mogelijk missen, logisch! Maar het is wel weer een stukje ‘moeten’.

Wat mij betreft!

Lekker laten sporten die kids, niet één keer per week iets doen maar gewoon wat vaker! Kunnen kinderen hun energie kwijt, kunnen ook daar hun plus en min punten ontdekken en focus ligt even ergens anders.

Laat de ouders die extra druk op hun kind leggen lekker thuis blijven en laat kinderen gewoon kind zijn, ook bij het sporten!

Druk…

Toen wij kind waren

De enigste druk, de ‘moet’ dingen die ik ervoer was wat mijn ouders, familie of leerkracht mij oplegde. Naast mijn eigen gestelde eisen… die relatief hoog lagen en nog altijd liggen. Maar er was verder weinig waardoor ik mij voelde dingen wel of niet te doen.

De kinderen van nu

Kinderen krijgen al op jonge leeftijd te horen dat ze hun best moeten doen en het beste wordt er van ze gevraagd. Het wordt ook al vanaf de kleuterklas getest… hoe staat het kind ervoor en waar zitten zijn of haar tekorten.

Door onder andere internet, televisie en de verwachtingen die hoog liggen heb ik het idee dat de kinderen van nu, meer ‘druk’ en ‘moeten’ ervaren.

Wat mij betreft!

Haal de druk er af… in de breedste zin van het woord! Geen toetsen en onderzoeken in de lagere klassen, leer de kinderen dingen aan in hun eigen tempo, al is het binnen marges.

Geen onnodige druk bij presentaties, spreekbeurten, toetsen en sportwedstrijden … het is niet nodig!

Bij ons…

Bij ons mag het soms ook wel wat minder! Onze jongste dochter vroeg van de week nog, mama waarom moeten we elke dag wel iets?

Mijn reactie was dan ook, ‘Jullie willen dansen en zwemmen, als je dat niet wil moet je het zeggen!’. Ze wilde niet stoppen… toen uitgelegd dat als ze beide willen blijven doen je wel naar de trainingen hoort te gaan. Dat snapt ze dan wel, maar als ze dan moet kiezen tussen sporten en spelen met een vriendinnetje blijft het lastig voor een zesjarige.

Onze oudste heeft erg veel prestatiedrang en vaak lukt het niet zoals ze dat zelf graag zou willen. Het is voor ons als ouders ook frustrerend om dat te zien en ervaren. Onze jongste blijft met uitspraken van haar juf in het hoofd, ik kan niet goed genoeg lezen mam… als ze dan thuis bij ons leest gaat het best goed! En dan zeg ik ook, meisje het gaat prima, je doet het goed!

Dan het sporten, dansen doen ze met plezier! Dat is geen wedstrijd al is een voorstelling of show super spannend, maar er is niets te verliezen! Gewoon dansen en plezier maken samen met de andere dansers en musical leerlingen.

Zwemwedstrijden is een ander verhaal, je wint of verliest! Niets meer en niets minder, het is wat het is. Die resultaten kan je niet om heen, je zwemt naar een medaille of niet. Onze oudste wil altijd “PR” achter haar naam, dat is haar streven. De jongste wil gewoon een medaille, net als de oudste een aantal jaar geleden overigens.

Hoe ervaar jij de druk en het moeten voor jezelf en voor de kinderen?