De gelegenheid om weer eens een kinderfeestje te vieren was er en we pakte dat met beide handen aan. Onze jongste heeft vorig schooljaar geen feestje gegeven, iets met één of ander virus dat de wereld plat heeft gelegd. Maar nu er weer veel meer mogelijk is besloten we dat het tijd was om een kinderfeestje te geven. Het werd Jumpen bij JumpXL Ede by Boaz, Tie dyen en patat eten!
Best lastig kinderfeestje groep 7
Misschien is het niet per definitie zo dat een kinderfeestje voor groep zeven lastig is, maar deze rit vond ik het wel lastig! Wat ga je doen en met wie? Onze jongste wilde heel graag iets buitenshuis doen, dus net als de oudste destijds mocht ook de jongste nu iets uitkiezen.
Al snel was de keuze gemaakt… trampoline springen bij JumpXL Ede, maar ja alleen springen is best saai, maar wat dan? Eten? Knutselen? Spelen? Spelletjes?
Kinderfeestje met een programma op maat
Toen onze dochter eruit was wie ze wilde uitnodigen kwam het op Tie Dye, precies ja… die verftechniek met textielverf waarbij je allerlei vlekken maakt in leuke kleuren! Dit leek haar wel leuk, kortom het werd een programma op verzoen speciaal voor haar en haar vriendinnetjes.
Om 14.00 uur kwamen de dames vanuit school naar de locatie van het feestje, één vriendinnetje van het zwemmen en drie klasgenootjes. Ook de oudste mocht mee en zowel tante Mimi als Mama mochten als chauffeur en activiteiten begeleiding mee (was die opleiding toch nog ergens goed voor).
Goed om 14.00 uur begon het feestje, wat eten, drinken en natuurlijk cadeautjes! Daarna op naar Ede, naar het trampoline park waar we gekozen hebben voor een uurtje jumpen. Toen terug naar Wageningen om daar de verf en alle witte items erbij te pakken voor ons creatieve avontuur en daar bleef het niet bij. Ook kwamen de oude maar vertrouwde loom elastiekjes weer tevoorschijn.
Tot slot was er patat met mini snacks en wat te drinken… en die patat? Tja die ligt gewoon over de hele tafel, net als de snacks en de sauzen!
Wat was er zo lastig?
Het organiseren van het kinderfeestje op zich is het punt niet, maar deze verjaardag zit aan het einde van het schooljaar… altijd druk met van alles en nog wat. Niet alleen bij ons thuis maar gewoon overal, ook in het trampolinepark bijvoorbeeld.
Maar ook kennen we de klasgenootjes van onze jongste minder goed, althans we kennen ze wel maar door Corona en het niet meer op het schoolplein zijn echt wel minder goed als voorheen toen we nog wel op school kwamen. En zeker minder goed als de klas van de oudste.
Wat vinden de meiden leuk, kunnen ze alles en wie zijn ook al weer precies hun ouders? Klinkt misschien gek en zo voelt het ook.
Het is een geslaagd kinderfeestje!
En toch is het kinderfeestje geslaagd, de meiden vonden het (volgens mij) leuk. Ze hebben allemaal loom elastiekjes, een petje, sokken en shirt geverfd en wel mee naar huis en allemaal hun buik vol en vermoeide lichamen van het jumpen. Wat wil een mens nog meer?
Nog één kinderfeestje te gaan en dan verschuift ook onze jongste naar de middelbare school waar feestjes anders zijn of niet meer gevierd worden. En heel eerlijk? Ik kan niet wachten!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord