Labrador Jet, onze Jet!

Een gekoesterd en toch wat stille wens van mij gaat in vervulling, vandaag gaan we onze Jet ophalen. Een Labrador, net als onze Bono! Hij heeft ons hart gestolen en de liefde voor het ras aangewakkerd. Ja, we hebben al een ongelooflijke kanjer, onze Corgi Jazzy en hij is de grote, kleine broer van Jet. Onze Jazzy zouden we voor geen goud willen missen, uberhaupt een Welsh Corgi Cardigan niet! We hebben er onwijs veel zin in, okay het zal ons voor uitdagingen stellen met een puber en een pup, maar ik voel aan alles… uiteindelijk komt het goed!

Waarom nog een hond?

Er is altijd wel de wens geweest voor een tweede hond, nadat we Diesel en Bono hebben gehad was wel duidelijk dat het prima kan twee honden… zelfs in een appartement! Net als mensen passen honden zich ook prima aan, aan de situatie. Feit is wel, je moet wel lekker erop uit gaan met de honden. Nu ben ik van mening dat je dit overigens altijd moet doen met een hond, het hoort ook bij het hebben van een hond of honden.

Waarom dan naast een Corgi een Labrador?

Oude liefde roest niet denk ik… Bono mocht maar zeven jaar bij ons zijn maar heeft ons hart gestolen. Daarnaast is het zo een tweede corgi in overweging is genomen. Jazzy is immers een super leuke, fijne en sociale hond. Voor mij persoonlijk is echter een wat grotere hond wat makkelijker met mijn rug. Domweg minder bukken, zowel met aandacht geven als met het wandelen en trainen.

Natuurlijk zijn er meerdere rassen de revue gepasseerd, van een herder tot een bordercolli of een leuke middelgrote kruising. En toch gingen mijn gedachten toch telkens naar een Labrador of tweede Corgi. Het werd dan ook naar wat langer wikken en wegen een Labrador, voor mijn lijf handiger.

Wat is het snel gegaan!

Absoluut! Dit is echt snel gegaan, wij hadden verwacht wel op een flinke wachtlijst te moeten… en in veel gevallen is dat ook zo.

Er viel al snel een fokker af omdat het me een onprettig gevoel gaf, er was van mijn kant geen klik… niet met de fokker en niet met de teef, de mama to be. We stonden op een wachtlijst bij nog een andere fokker, maar daar werden minder pups geboren als gehoopt.

Op de vrijdag dat we hoorde dat er een stuk minder pups waren geboren als gedacht, zoals het eruit zag geen pup voor ons. En ergens was het okay, het is wat het is… een soort berusting. We mochten bij deze fokker wel weer op een wachtlijst voor één van de andere teefjes, maar ik hield een slag om de arm en zou er later op terug komen.

Nog geen uur na dit bericht ging mijn telefoon, één van de fokkers waar ik informatie had ingewonnen. Zij vertelde dat haar vriendin een nestje in huis had waarvan nog niet alle pups een nieuw thuis hadden. Ik belde en we spraken de volgende dag af, voor mij is dat onderbuikgevoel en het kijken of er een klik is van belang. We gingen er heen, eerst in gesprek met de eigenaren, dat klikte! Eerlijke mensen, geen grootschalig fokprogramma en vooral veel liefde voor hun dieren. Het voelde goed, er was een klik met zowel de fokker als de moeder van de pups, een lieve en blije hond!

Dus ja… wat eigenlijk het idee was, dus opzoek naar een fijne fokker, met leuke teef en een wachtlijst werd zomaar over een aantal weken een pup in huis!

En nu?

Vandaag gaan we Jet dus ophalen! Okay eigenlijk heet ze Queen (met nog een hele naam erachter), maar wij noemen haar Jet! En nu is het afwachten hoe het samen gaat en hoe lang Jazzy de tijd nodig heeft om er aan te wennen en rustig zijn eigen ding te blijven doen. Maar ook hoe lang gaat het duren dat Jet denkt, dit is wel okay zo.

Ondertussen gaat Peter vanaf volgende week met Jazzy naar een cursus bij Tanja’s Hondenschool om enerzijds Peter te leren hoe je dingen met Jazzy voor elkaar krijgt en anderzijds om Jazzy een stukje te helpen bij zijn opgelopen trauma.

Vanaf half december ga ik samen met onze jongste dochter en Jet puppycursus volgen, eens zien hoe dat weer is! Ook wel weer leuk.

Verder genieten, veel tijd besteden aan onze twee honden en zien hoe het gaat!