De laatste weken van mijn eerste zwangerschap waren wat lastig, ziekenhuis in en uit was het niet voor een kort bezoekje dan mocht ik blijven logeren in het ziekenhuis. Soms ter controle, soms omdat ze de bevalling op gang probeerde te brengen. Niet alles ging met evenveel succes, helaas. Heel wat keren liep het allemaal net even anders als gedacht of gepland.

In 2007 schreef ik ook op een blog, de blogjes van toen heb ik nog en het leek me leuk blogjes van toen te delen! Het is immers best een mijlpaal… bijna tien jaar geleden werd ik mama! Tien jaar geleden alweer dat in aan het einde van mijn eerste zwangerschap liep!

Het blogje dat ik op 13 maart 2007 schreef is verschrikkelijk lang met te veel details, daarom een iets kortere versie van het artikel dat ik tien jaar geleden schreef!

———

13 maart 2007 ~ Dagboek van toen

Zaterdag, ik voel me niet zo goed

Zaterdagavond zaten we televisie te kijken toen mijn hoofdpijn begon toe te nemen, evenals het drukkende gevoel rechts boven onder/achter mijn ribben. Daarnaast werd ik gek van de ‘vliegjes’ die langs mijn hoofd, oren en dus ogen vlogen! Ik twijfelde erg.. moet ik bellen of niet. Manlief herinnerende mij eraan dat de arts heeft gezegd dat ik echt moest bellen als het slechter werd.

We besloten het ziekenhuis te bellen, we moesten toch even komen en spullen meenemen om te blijven. Daar aangekomen rond 21.00 uur werd ik aan de ctg gelegd, bijna twee uur lang. Ondertussen diverse onderzoeken, ze testte mijn reflexen, namen bloed af en er moest urine naar het laboratorium. De ctg was goed, er was wel wat gerommel en weenactiviteit, maar nog geen heftige weeën.

Daarna was het wachten op de arts die dienst had, er waren meerdere bevallingen dus dat duurde wel een poosje. Ondertussen gepraat en eigenlijk waren we in de veronderstelling dat alles wel goed zou zijn en ik naar huis zou mogen omdat ik maandag toch weer op controle zou moeten bij onze eigen gynaecoloog.

Helaas was niets minder waar, rond 00.00 uur vertelde de arts dat er erg wisselende waardes waren sinds donderdag. De waardes die sterk wisselde waren niet eens de eiwitten, maar onder andere de Hb, deze was flink gezakt in twee dagen tijd en dat zou eigenlijk niet moeten kunnen.

Inmiddels is het zondag

Er volgde een opname, om 00.30 uur werd ik naar een kamer op de kraamafdeling gebracht, een kamer voor mij alleen. Ik had niets te lezen bij me, liggen en slapen leken de enigste optie. Uiteindelijk kwam één van de verpleegsters een oude margriet en vriendin brengen en heb ik gelezen tot laat, eigenlijk vroeg een uurtje of half vier was het uiteindelijk! Toen ben ik in slaap gevallen maar rond 04.00 uur werd ik wakker met pijn in mijn buik, harde buik, hoofdpijn, misselijk en vliegjes voor mijn ogen! Ik kreeg een kop thee en wat yoghurt en ben daarna weer gaan liggen.  De bloeddruk was toen nog steeds iets aan de hoge kant, deze moest echt zakken!

De volgende ochtend volgde weer vele controle’s, door een oudere dame, een verpleegkundige van ‘de oude stempel’ en een arts-assistent. Temperaturen, bloeddruk, gewicht, reflexen, urine en bloed.. verder reflexen door een arts-assistent en toen begon het wachten weer. Ik dacht zelf wel naar huis te mogen, helaas besloten ze dat ik nog even moest blijven. 

Die dag kreeg ik een kamergenoot, best gezellig alleen is ook maar alleen! De wispelturigheid van de artsen gaven me geen prettig gevoel. Zoveel artsen, zoveel verschillende interpretaties van uitslagen en nog meer meningen, lastig! Zondag eind van de dag waren de eiwitten weer onder de grens die gesteld is, inmiddels kreeg ik een lading medicijnen om de andere ‘problemen’ de kop in te drukken. 

‘s middags kreeg ik een hypo ondanks het dieet dat ik volg, mijn glucosewaardes bleken veel te laag te zijn. Ik kreeg vla met siroop en het trok weer bij. De nacht van zondag op maandag ging nog slechter! Mijn kamergenoot en ik konden niet slapen, beide waren we klaar wakker met harde en pijnlijke harde buiken. 

Maandag, ik mag naar huis!

De volgende dag was alles stabiel en mocht ik weer naar huis, ondanks de aanhoudende klachten zoals de flinke hoofdpijn, ‘sterretjes of vliegjes’ zien, pijn rechtsboven onder/achter mijn ribben, strak gevoel boven in/op mijn buik en soms zichtklachten. Ik was blij naar huis te mogen, maar eerlijk is eerlijk het voelt erg dubbel. Gaat het wel echt goed? Heeft ons kleintje er geen last van? Het maakt me bang, ik voel me gewoon niet goed.. kan me niet voorstellen dat het ‘normaal’ is.

Thuis moet ik rust houden, iets waar ik niet zo goed in ben… morgen gaan we de kraam bedankjes afmaken en donderdag moeten we weer richting het ziekenhuis.

———

Afgelopen vrijdag plaatste ik de eerste terugblik naar tien jaar geleden, de komende tijd zal ik wat vaker blogjes van 2007 online zetten op Veusteveul. Na tien jaar vind ik het leuk om even terug te kijken, ondanks dat het best een lastige tijd is geweest!

Hoe waren de laatste weken van jouw zwangerschap?