Afgelopen week was het in eens zover! Ik zat niet achter de laptop, was niet bezig met foto’s maken of we hadden het een aantal dagen niet over bloggen. Het was gewoon zo en dat is prima, ook wel eens lekker! Op eens kwam de vraag van onze jongste, Mam, moet je niet bloggen? Ik keek enig sinds verbaasd en vertelde haar dat ik wat vooruit had gewerkt en niet perse aan het werk hoefde voor Veusteveul.
Ook al probeer ik het bloggen te beperken tot de uurtjes dat de kinderen er niet zijn of op bed liggen, het werkt niet 100% sluitend. Foto’s maak ik meestal wel als ze op zijn, soms beantwoord ik ook mail terwijl de dames rondhuppelen. En ja, een aantal weken heb ik best veel achter de laptop gezeten… zowel voor Veusteveul als wat andere werkzaamheden.
Bloggen in kinderloze uurtjes
Hoe zeer ik het ook probeer om alleen te bloggen als de dames op bed liggen of er niet zijn, het werkt momenteel even niet zo goed!
Op de eerste plaats het foto’s maken, het is te vroeg donker om foto’s met daglicht te maken. Zolang het nog vroeg donker is maak ik dus overdag foto’s. De hoeveelheid mail, berichtjes en reacties op de verschillende kanalen kosten inmiddels iets meer tijd om bij te houden.
Bloggen is niet alleen het schrijven van een artikel, er komt meer bij kijken als alleen ‘even’ wat schrijven. In het artikel ‘Bloggen is STOM‘ schrijf ik daar wat meer over, daarnaast schrijf ik daar ook over de plus en min punten.
Mam, moet je niet bloggen?
De meiden zagen mij de laatste tijd regelmatig bezig met de blog en alles wat daarbij hoort. Nu was ik even wat minder met de blog bezig, de laptop bleef dicht en de mail liet ik ook even voor wat het was… dat was raar volgens de dames!
De jongste dochter vroeg dan ook al snel of ik niet moest bloggen of mijn mail moest doen. Als reactie gaf ik dat ik als antwoord dat ik vooruit had gewerkt en even niet aan het werk hoefde voor Veusteveul. De reactie van de kinderen was vervolgens, ‘Maar Mam, straks mis je een leuk iets voor ons in de mail!’
Verleiding, maar terug naar…
Terug naar hoe het was, ik wil binnenkort er echt weer zoveel mogelijk naar toe dat ik in mijn ‘kinderloze’ uurtjes aan Veusteveul werk. Op de momenten dat de meiden thuis zijn en niet op bed liggen wil ik er zoveel mogelijk voor hun zijn.
Samenwerkingen
Nu ben ik al heel selectief als het gaat om samenwerkingen, nog niet de helft van de aanvragen komt online. De mailtjes of aanvragen zijn zo divers, ik lees en beantwoord ze allemaal. Samenwerkingen doe ik alleen als ze geen do-follow links verwachten. Ook het product of de dienst bij ons past en er een eerlijke en voor mij acceptabele vergoeding tegenover staat.
Soms is de samenwerking super interessant en bieden ze een mooie mogelijkheid, maar dan willen ze de regelgeving zoals vastgesteld door de Reclame Code Commissie negeren. Zo’n domper! De verleiding om toch met bedrijven in zee te gaan is best groot, dat is lastig!
Vooral als ik zie en weet dat andere bloggers akkoord gaan met de gestelde voorwaarden. In zulke situaties voel ik me echt ‘roomser dan de paus’. Vroeg of laat betaald mijn manier van werken zich wel uit, aar ben ik van overtuigd!
Naast bovenstaande laat ik me ook wel verleiden om gewoon wat meer samenwerkingen te doen als dat ik eigenlijk zou willen. Sinds vorige week ben ik dan ook begonnen met dingen die ‘wel leuk zijn’ maar toch niet helemaal passen niet op te pakken en de samenwerking niet aan te gaan.
Bloggerkids
Tja, mijn ‘bloggerskids’ staan dan wel niet met hun hoofd op de blog maar ze profiteren natuurlijk ook mee van de leuke dingen. Spullen om uit te proberen, dingen die we mogen uitzoeken of uitjes waar we naar toe mogen, dat is best bijzonder natuurlijk.
Ze hebben er ook weinig problemen mee als ik toch eens achter de laptop kruip. Zo zat ik afgelopen week mail weg te werken, links van mij zat de jongste (hardop) te lezen voor haar leespaspoort en aan de rechter kant zat de houdste haar huiswerk te maken. Allemaal bezig met ons eigen ‘ding’ en toch samen, met een kopje thee erbij. Op deze manier kon ik ze helpen als ze vragen hadden en ondertussen kon ik zelf ook productief zijn.
Veusteveul door kids
Binnen enkele weken komt er een product binnen waar ik echt de input van onze meiden nodig heb. Onze oudste bedacht dat het een goed idee is als zij helpt met het schrijven van de review. Zij moet het immers ook uitproberen en testen!
Het is leuk om te merken dat onze meiden inmiddels meedenken en willen helpen. Dat onze oudste ooit zou zeggen dat ze wel wat wil proberen te schrijven verbaasd me! Maar ben ook erg benieuwd of het werkelijk zover gaat komen, eerst maar eens de levering afwachten en uit proberen.
Blog jij? Zo ja, wat vinden de kinderen daarvan? En wanneer werk jij aan je blog?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Grappig om te lezen, want mijn kinderen vinden het dus ook geweldig vanwege al die leuke spullen en ervaringen. Ik probeer er nu ook daadwerkelijk mijn baan van te maken en dat vindt mijn man niet altijd even leuk. Wanneer hij erover klaagt dat ik te weinig thuis ben om het huishouden te doen, krijgt hij een speech van mijn 5-jarige: dat ze vindt dat mama juist meer moet bloggen! Want dan krijgen we meer leuke dingen. Als ze met z’n 3tjes iets gezelligs aan het doen zijn zegt ze het nu ook ineens, ga jij maar even bloggen mama dan kan je nog iets leuks verdienen… tssss
Marguerita onlangs geplaatst…Eenzaam op Valentijnsdag? Hier Bloggerliefde + winactie
Haha, geweldig toch! De man… ja dat is een verhaal apart. Die van mij kan er (nog) wel mee leven, maar voor mij blijft het hobby. Ik werk daarnaast, dus ik voel de verplichting minder denk ik.
Die kleine dame weet het wel, mama bloggen en zij heeft daar een voordeel bij dus hup aan het werk!
Herkenbaar. Ik blog ook in de kinderloze uurtjes. De afgelopen weken is het ontzettend druk en bloggen is dan wel een nevenactiviteit/hobby wat uit de hand is gelopen maar ik doe het alleen als ik echt zin heb.
Die kinderloze uurtjes zijn wel een dingetje wat mij betreft, ik heb er te weinig van om te doen met mijn blog wat ik graag zou willen.
Maar wie weet in de toekomst! Blijven lachen en niet forceren.
Als het je hobby is, zou ik het zeker geen verplichting laten worden, want dan verlies je je plezier 😉
Klopt!! Dat is precies waar de grens zit nu… het is een hobby, geen bron van inkomsten. Ik moet het loslaten!
Leuk om te lezen hoe je kinderen meeleven.
Foto’s maken is inderdaad iets dat bij daglicht moet. Daar gaat wel even de nodige tijd in zitten. Ik vind het ook het minst leuke onderdeel van bloggen, maar ik probeer er wel altijd een zelfgemaakte foto bij te doen, het breekt te tekst een beetje.
Ik krijg niet veel aanbiedingen voor samenwerkingen. Soms zou ik dat wel willen, het is een alternatieve bron van inkomsten. Maar soms is de vrijheid me ook wel lief. Een gesponsorde post geeft toch weer verplichtingen. Ik krijg wel vaak een recensie exemplaar van een boek trouwens. Maar dat moet altijd in mijn eigen ontwikkeling passen, meestal is het geen top10 boek. Daar heb ik niet veel mee.
Mijn dochters zijn 8. Nu gaan ze naar school en kan ik een keer of 2 overdag schrijven, maar ik heb ook mijn huishouden natuurlijk. Die balans blijf ik zoeken.
Aantekeningen maak ik wel waar de kinderen bij zijn, uitwerken lukt echt niet, teveel onderbrekingen. Toen ze nog niet naar school gingen blogde ik ook wel als ze wakker waren, maar daar voel ik me nog altijd rot over. Maar ik blogde ook om mezelf geestelijk gezond te houden, dus dan is het weer geoorloofd 🙂
Anita Willems onlangs geplaatst…Een recept voor de liefde (en een recept voor monchou taart zonder pakjes en zakjes)
Hier wel samenwerkingen, maar dat wat ik doe dekt de kosten zodat mijn hobby dus nauwelijks geld kost. Bloggen blijft leuk maar soms…
Het lekker schrijven zonder ‘werkdruk’ werkt het beste wat mij betreft!