Gister was zo’n dag en ook nacht eigenlijk! s’Nachts kwam onze oudste dochter naar me toe, huilend… flink warm en niet lekker! Ik dacht echt, “nee, daar gaan we weer!”. Ik maakte de slaapbank op, gaf haar wat drinken en een paracetamol en ging mijn bed weer in. Gelukkig bleek het half van de ochtend best goed te gaan en gingen we naar de bioscoop… met veel rumoer, gehuil en luchtjes.
Als slapen niet gaat
Anders als normaal ging ik een keer op tijd mijn bed in voor mijn doen, dat op nieuwjaarsdag! Ja, ja… nou ik lag er wel in maar slapen ho maar. Toen ik net goed en wel sliep stond ons oudste meisje aan het bed, huilend! Mama, ik ben niet lekker, heb het warm en hoofdpijn. Een hand tegen haar lijf verklaarde al het één en het ander, zoals wel vaker flink warm en klam.
In de meeste gevallen brengt deze mededeling veel overgeven en een slapeloze nacht met zich mee. Omdat ze op een hoogslaper slaapt besloot ik de slaapbank klaar te maken zodat ze daar kon liggen, met een emmer naast haar… gewoon voor de zekerheid. Ik gaf haar wat te drinken en een paracetamol waarna ik haar instopte en zelf ook mijn bed weer in ging.
Huh, mijn wekker ging? Echt? Maar…. nee? Wakker van de wekker? Dat had ik niet verwacht!
Ze had niet overgegeven en ze had alleen nog een beetje buipijn, gelukkig! Het sluit niet uit dat ze als nog ziek zal worden, maar wel fijn dat het is meegevallen en hopelijk ‘rolt’ ze er verder doorheen.
Toch naar de bioscoop!
Het idee was om gisterenochtend naar de bioscoop te gaan, maar eigenlijk was ik al van die gedachte af! Ziek is ziek… Maar nee hoor, we stonden op, er werd gegeten, gedronken en alles leek weer redelijk normaal te zijn. De vraag kwam dan ook al snel, “Mam, hoe laat gaan we naar de bioscoop?”.
Euh, ja nou de film begint om 11.00 uur, maar voel je, je wel goed genoeg? Ja, ze had alleen nog een beetje buikpijn, maar aangezien ze dat wel vaker heeft is dat doorgaans geen reden om thuis te blijven.
We vertrokken toch richting de bioscoop, kochten kaartjes voor de film Sing op rij 12 en gingen wat drinken. De meiden danste en liepen nog wat rond, gingen naar de wc en toen was het tijd om de zaal in te gaan! Het was lang geleden dat het zo druk was bij een film waar wij naar toe gingen, nu draait deze film ook nog niet zolang dus dat zal het zijn.
110 minuten lang hebben we gekeken, genoten en gelachen! Een leuke film waar je met het hele gezin heen kan gaan!
Luchtjes, onrust, gehuil en rumoer
Nu mijn ‘moppergedeelte’, misschien lag het aan de slechte nachtrust of gewoon omdat ik andere normen en waarden heb als andere mensen… wil je het niet lezen, ga dan verder bij restjes 😉
Tijdens het wachten en koffie drinken maande ik de kinderen om wat zachter te doen en niet te rennen. Rennen en gillen hoort niet in een dergelijke gelegenheid en wil ik liever niet. Ik had het nog niet gezegd of er komt een groep aan, van ik denk drie gezinnen. Alle kinderen rennen, schreeuwen en zijn nogal ‘lomp’ met elkaar bezig.
De meisjes kijken me aan en vragen zich af waarom zij zich moeten gedragen, de andere doen het toch ook niet? Tja, ik ben zo’n moeder die wel graag een beetje ‘gemiddeld’ gedrag ziet. Dus geen dingen als boeren, gillen en rennen in een dergelijke omgeving.
We gaan naar het toilet, waar het me verbaasd dat met name volwassen mensen gewoon zonder handen wassen weer naar buiten lopen.
Geurtjes en luchtjes
Vervolgens staan we in de rij voor de zaal en staat er een familie voor ons die volgens mij de kleding van het oliebollen bakken nog aan heeft. Ik hoop maar dat ze niet vlak bij ons zitten. Gelukkig, ze zitten een paar rijen voor ons met een beetje geluk ruiken we dat niet.
Rumoer
Als we zitten schuift er naast ons een oma met twee kleinkinderen aan en aan de andere kant een moeder met haar zoon. Gezellig hebben we het over ‘koetjes en kalfjes’ en de kinderen gaan rustig zitten. Iets later komt er voor ons een groepje zitten met behoorlijk wat jongere kinderen. Gedurende het eerste gedeelte van de film was er nogal wat rumoer. De volwassenen stonden telkens op om verschillende redenen. De kinderen huilde en schreeuwde in minder fijne taal, laat ik het zo zeggen… woorden die ik van mijn kinderen niet accepteer als ze die tegen mij of in het algemeen zeggen.
Een meneer een rij voor dit gezin of familie besluit de mensen erop aan te spreken en en het wordt rustiger, gelukkig! Okay, op één klein meisje na van een jaar of twee hooguit. Dat kleintje had er niets aan en was alleen maar boos en verdrietig, logisch zo’n lange zit is niet echt iets voor zo’n ukkie.
Restjes!
Na de film gaan we een pakketje ophalen, ik wil eten halen maar de meiden willen de restjes van oudejaarsavond. Ik overleg nog eens met ze aangezien dat allemaal koud is en eigenlijk hapjes… ze besluiten dat echt te willen eten.
Even denk ik, het is niet gezond genoeg en geen warm en zo nog meer dingen, maar toch gaan we voor de restjes! We eten van alles en nog wat, de kinderen kunnen pakken wat ze willen van kaas en worst tot fruit en groente. Prima, het is even prima zo!
Ga jij wel eens naar de bioscoop? Wat was de laatste film die je hebt gekeken?
Morgen meer over de film!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
