Het hardlopen is verleden tijd

Zo sh*t, echt niet leuk. Inmiddels weet ik al een aantal weten dat hardlopen niet iets is wat ik langer kan blijven doen. En mocht het ooit zo goed gaan en stabiel zijn met mijn rug, dan kan ik het weer eens proberen. Maar dan hebben we het echt over een paar kilometer, daarnaast de vraag… is het verstandig? Nee dus. Na het paardrijden en dansen moet ik nu ook hardlopen loslaten en dat is kl*te.

Kwakkelen

Telkens kwamen de rugklachten, maar ook pijnklachten in de heup en billen terug. Ook als ik van origine daar helemaal geen last had, zoals met mijn darmproblemen. Toen eerder dit jaar de darmproblemen nagenoeg over waren bleef de rug lastig doen, dus overlegde ik met de huisarts.

Mijn vraag, wat gaan we doen? Wat is wijsheid? Ook de fysio waar ik kwam voor mijn darmproblemen, maar ook mijn ‘eigen’ fysio vroeg ik om advies.

Het is lastig als je geen overdreven pijn ervaart, maar toch telkens ‘vastloopt’ door pijntjes, blessures, tintelingen in armen en benen of domweg stijfheid.

Daarnaast was voor mijn gevoel het “grote” euvel van die darmen min of meer opgelost, tenminste het is in de hand te houden met de juiste voeding en medicatie.

Hardlopen opbouwen

Na heel veel wandelen begin ik wat eerder dit jaar met het opbouwen van het hardlopen, super op mijn gemak. Geen haast en geen druk, tenminste dat was de bedoeling.

Helaas ben ik zelf wat minder “relaxt” in dergelijke dingen, ik heb graag een doel en ga altijd net een beetje verder als nodig. Want hé, het is toch leuk als ik nog met iets langer hard kan lopen of net even onder die 6 minuten per km kan lopen.

Het is gewoon niet snel goed genoeg, ik baal dan ook snel als iets niet lukt. Ik weet stom, onverstandig en gewoon dom, maar wel het aard van het beestje.

Ondertussen weer fysio en toch bleef ik maar te horen krijgen, weet je zeker dat je wil blijven hardlopen? Moet er niet verder gekeken worden?

Dan toch maar verder kijken

Toen ik op een ochtend fit opstond maar bij het oprapen van een paar sokken niet meer omhoog kwam was ik er klaar mee. Ik ging op mijn zij op bed liggen en belde de fysio voor een afspraak.

Ik was er en voorzichtig werd het idee geopperd om weer eens iets verder te kijken, misschien toch weer eens een foto laten maken van die rug? Misschien geeft dat duidelijkheid?

De volgende ochtend belde ik de huisarts, ik legde het uit aan de assistente en met een paar uurtjes had ik de verwijsbrief al in mijn mailbox. Nog geen uur later belde het ziekenhuis ik kon twee dagen later terecht voor een röntgenfoto.

Röntgenfoto van de gehele rug

Er werden foto’s gemaakt van mijn gehele rug… de volgende ochtend belde ik naar de huisarts. Ik kreeg geen uitslag ik zou terug gebeld worden, oeps! Dat gebeurt alleen als er iets niet helemaal klopt, als het niet een soort van normaal is.

Die middag kreeg ik een mini update, iets waar ik niet echt rekening mee had gehouden. In het kort staat er in het dossier: “Artrotische veranderingen en aanpunting aan dek- en sluitplaten, wigvorming en hoogteverlies aan de wervels. Aanpunting van dek-en sluitplaten en sclerotisch aspect van de facetgewrichten.”

In het dossier staat bij mijn naam nu Artrose, aan borst- en lede wervels.

De foto’s gaven aanleiding om ook een DEXA scan uit te voeren, dat is een scan die de botdichtheid meet. De uitslag hiervan was normaal, dus heel fijn!

Sportadvies, stoppen met hardlopen?

Omdat het probleem op meerdere plekken zit, er een soort “wildgroei” is van bot maar ook op een aantal plekken weinig bewegingsruimte is hardlopen eigenlijk geen optie. Het risico van beschadigen en verergeren van mijn rug is te groot.

In tegenstelling tot een heup of knie met artrose is een rug niet te vervangen, helaas. Het is ook niet iets dat over gaat, al zijn er wel goede en minder goede periodes.

Risico sporten zijn dus onverstandig, nu is hardlopen niet per definitie een risicosport. Maar het geeft toch elke stap een druk op je wervels, een grotere druk en risico als met wandelen bijvoorbeeld.

Wat dan wel, ja let op ik krijg “oude mensen advies”, namelijk bijvoorbeeld wandelen, zwemmen en yoga. Tja, euh…

Wandelen doe ik al, al is of was dat eigenlijk een tijdelijk iets. Zwemmen, nee dank je… ik ben vrijwilliger maar verder ga ik toch echt dat water niet in! Water leuk als ik onder de douche ga maar verder niet. En dan Yoga, ja tot op heden ervaar ik dat niet als iets dat ik echt leuk vind.

Geen halve marathon dus

Mijn doel, inmiddels ook wel een soort van droom geworden… die halve marathon in Utrecht zal hem voor mij dus niet gaan worden. Net als die kwart in Rotterdam. Niets om trots op te kunnen zijn en met een glimlach van oor tot oor om op terug te kunnen kijken.

En dat doet wel pijn, maakt me verdrietig en momenteel is elke hardloper confronterend.

Spierversterkende oefeningen en wandelen

Naast dat wandelen wat ik nu doe, doe ik dan spierversterkende oefeningen. Dat is ook niets nieuws… dat deed ik ook al een langere tijd meerdere keren per week, thuis en in de sportschool.

Nu de oefeningen weer eens doorgelopen met de fysio en zien dat het me iets op gaat leveren, nog sterker worden en hopelijk minder klachten. Verder probeer ik het wandelen vol te houden.

Al moet ik bekennen… ik vermoed dat het wandelen wel minder zal worden als nu. Nu in coronatijd heb ik ook gewoon meer tijd en geduld om te wandelen. Als alles straks weer meer normaal gaat worden ontbreekt het me op bepaalde dagen gewoon aan tijd om twee uur per dag te wandelen.

De meeste van jullie hebben mijn verhaal al gelezen op Insta, maar toch schrijf ik hier nog even op hoe het zit… voor al die mensen die via zoekopdrachten als “singelloop Utrecht”, “hardlopen” en “ikbeginvandaag” op Veusteveul terecht komen.