Of Cooper nu een vechtersbaas is kunnen we niet zo goed inschatten, we hebben eerder het idee dat ze het onderspit delft. Ze is klein, weegt nog geen drie kilo en ze loopt meestal met een grote boog om andere katten heen. Honden waren nooit zo’n probleem, maar ook daarbij is ze inmiddels iets minder enthousiast. In mei 2018 werd Cooper gesteriliseerd, maar of dat nu helemaal goed is gegaan? Ze moest nu in ieder geval opnieuw onder het mes!
Onze allereerste buitenkat, of eigenlijk poes
We hebben in ons leven al heel wat katten gehad, en alleen Vlekje de kat die we bij mijn ouders thuis hadden kwam buiten. Alle katten die Peter en ik hebben gehad kwamen niet buiten, gewoon omdat we dat eigenlijk liever niet hebben.
Op de eerste plaats het risico dat ze iets overkomt, maar daarnaast ook domweg dat ze bij iedereen op hun terrein en tuin kan komen. Maar wat als je beestje binnen gefrustreerd raakt?
Onze Cooper zou dus ook gewoon binnen blijven, net als al onze voorgaande katten… maar helaas ze was een half jaar en vloog tegen de ramen op. Ze dacht keer op keer naar buiten te kunnen, maar nee dus. We dachten eerst het gaat wel over, maar dat ging het niet. Ze kon er domweg niet aan wennen, blijkbaar zit het echt in haar aard.
Maar ja, naar buiten en dan?
We besloten, okay… we gaan haar naar buiten laten. Maar eerst moest ze dan gesteriliseerd worden, we hebben geen behoefte aan jonge katten.
Zo ging ze in mei 2018 onder het mes voor haar sterilisatie, een paar maanden later had ze een bultje op haar buik. We hebben, de dierenarts en wij tijden gedacht dat het om een navelbreuk ging en dat konden we wel even aankijken. Als dat zo bleef kon het wel wachten.
Gesteriliseerd en wel lieten we Cooper even voor haar eerste verjaardag naar buiten… we kregen een totaal ander poezebeest in huis… lief en gezellig in plaats van gefrustreerd.
Die tweede operatie, onlangs dus…
Dat navelbreukje dat we in de gaten moesten houden bleef lange tijd super klein, geen operatie nodig was het jaar naar jaar. Tot afgelopen voorjaar, de breuk leek groter te worden. Zelf twijfelde we of het wel het navelbreukje was… het leek namelijk iets verder naar voren.
Hoe dan ook, Cooper moest toch onder het mes voor haar gebit…. iets met een afgebroken tand toen ze het onderspit delfde bij buurkat Lief. Een leuke poes, maar ze maakt haar naam niet bepaald waar zeg maar ;).
Dus dan ook maar direct die buik onder handen nemen, zo gezegd zo gedaan. Ze ging onlangs dus onder narcose en het mes ging erin. De operatie duurde al wat langer, en wat bleek? Het leek niet alleen het breukje te zijn, eigenlijk precies wat we dachten een stukje voor de navelbreuk zat een bult.
Het vermoeden is dat dit ontstaan is tijdens de sterilisatie, dat de hechting te vroeg is opgelost of dat ze een lichamelijke reactie heeft gehad op het hechtmateriaal of het spul wat er in is gegaan. Natuurlijk weten we dat niet precies maar goed… het was een flinke bult geworden.
Op de foto hier lijkt het een klein bultje, maar het was denk ik een cm of drie voor een kleine poes een behoorlijk ding dus. Het is netjes opgelost en terug gestopt waar het hoorde, ook de navelbreuk hebben ze gerepareerd nu ze toch bezig waren. Echter die bleek keuring te zijn, eentje waar niet per definitie iets aan moet worden gedaan.
Cooper de kat met de drie hoektanden
Tijdens een stiekeme aanval van buurkat Lief, met in haar kielzog Brutus was Cooper helaas de Sjaak. Ze kwam binnen met wat schrammen en een beschadigde tand. Aangezien ze snel voor haar jaarlijkse enting en controle moest lieten we het even en bespraken het met de dierenarts.
De tand begin wat te verkleuren, de conclusie? Die moet er uit hij bleek gescheurd en dat zou uiteindelijk afbreken worden. Dat afbreken gebeurde dan ook niet veel later, vlak voor ze geopereerd zou worden.
Nu heeft Cooper nog drie hoektanden, genoeg om lekker te kunnen eten en van zich af te kunnen bijten… als ze dat tenminste voldoende zou doen 😉
De totale schade?
Een stukje uit haar oor, een flinke ritssluiting in haar buik en een tand minder en dat nog voor je vierde verjaardag. Tot zover haar lichamelijke schade, hopelijk blijft het hierbij en is onze strippenkaart bij de dierenarts op en hoeven we geen abonnement af te sluiten of een nieuwe strippenkaart te kopen.
De financiële schade? Daar hebben we het maar niet over, ik kan je vertellen… onze Cooper is heel wat waard inmiddels!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord