Uren heb ik er doorgebracht… toen onze oudste dochter klein was heb ik zo ongelooflijk veel gewandeld en een aantal keren per week ging ik dan koffie drinken bij de Hema.
Ik leerde daar veel mensen kennen, wat zijn daar eigenlijk leuke en toch wel bijzondere dingen uitgekomen!
Ik leerde daar veel mensen kennen, wat zijn daar eigenlijk leuke en toch wel bijzondere dingen uitgekomen!
Ik raakte in februari ’07 werkeloos, ik verloor mijn baan tijdens de zwangerschap. Zwanger solliciteren terwijl ik niet mocht werken door hoge bloeddruk en een te trage groei van ons kindje leek ons niet zo’n goed plan. Zo af en toe gingen we er dan op uit, ik vermaakte me met uitstapjes in en rond Wageningen, er stond eigenlijk altijd een tussenstop Hema op de agenda als we op woensdag naar de markt gingen.
Ook toen onze dochter geboren was en ik weer naar buiten kon heb ik veel gewandeld. Als we dan naar het centrum gingen donken we iets bij de Hema, het personeel en een aantal bezoekers kende ons verhaal, wij leerde hen kennen. Daar kon ik gewoon borstvoeding geven en leerde nieuwe mensen kennen. Van personeel tot bezoekers, nog altijd vragen mensen die ik toen heb leren kennen hoe het met ons gaat, maar vooral hoe gaat het met de meiden.
De eerste vrijdag van dit jaar gingen we met de meisjes voor het eerst sinds tijden weer koffie drinken bij de Hema nadat we de noodzakelijke boodschappen in het centrum hadden gedaan. We zochten uit wat we wilde drinken, keken rond en zagen allemaal bekende van ‘toen’.
We zochten een plekje, ik raakte aan de praat met één van de mensen van toen. Het was een leuk en lief gesprek, de mevrouw ging weg maar kwam niet veel later weer terug. Ze vroeg me of ze de meisjes een euro mocht geven… voor het nieuwe jaar, dat hoort erbij zei ze… ik viel stil. Deze relatief vreemde maar toch bekende van ons gaf me een bijzonder warm en fijn gevoel.
Op dit moment wordt ‘onze’ Hema verbouwd, het toilet is verplaatst en de horecagelegenheid wordt groter en hipper, we zijn benieuwd! De mensen van toen zullen er na de verbouwing ook weer zijn… net als wij nu ons andere vaste zaakje Holle Bolle Gijs er niet meer is.
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord