Daar is hij weer een splinter nieuwe op de thee bij Maureen. Terwijl ik dit type kijk ik met een oog mee naar de Netflix serie La casa de papel. Waar ik normaal echt niets van deze spannende series moet hebben, intrigeert me deze enorm. Leuke bijkomstigheid voor de heer in huize Eising hij hoeft eens geen romantisch gesnotter naast hem te horen. Hebben jullie deze spannende serie al ontdekt? Maar ok het is weer tijd voor twee theelabel vragen, en vandaag heb ik gekozen voor de volgende twee.
Zou je liever gedachten lezen op onzichtbaar zijn.
Ik heb best even na moeten denken over deze vraag. Laten we eerlijk zijn beiden zijn buitensporig handig. Maar uiteindelijk zou ik gaan voor onzichtbaar. Het lijkt me namelijk erg vermoeiend als ik alle gedachten van alle mensen steeds door krijg. Volgens mij wordt het dan een warboel in mijn hoofd. Ik zou waarschijnlijk ook dingen kunnen lezen die ik eigenlijk helemaal niet wil weten, terwijl als je onzichtbaar bent heb je een keuze (denk ik).
Ga je wel of niet die kamer vol mensen in. Lijkt me best wel eens grappig om te kijken hoe het er bij sommige mensen echt aan toe gaat in huis. laten we eerlijk zijn de insta story’s zijn soms zo fantastisch dat het bijna onmogelijk is dat er zon gezin bestaat in de wereld 😉
En het lijkt me ook best handig om eens echt te horen hoe mensen over je praten achter je rug om. laten we eerlijk zijn dat is meestal een stuk minder vriendelijk dan in je gezicht. dus ik zou lekker onzichtbaar door het leven gaan.
Zou je liever voor een dag koning zijn of voor een dag weer kind?
Dat is een makkelijke vraag. Het lijkt me heerlijk om weer kind te zijn. Helemaal met de kennis van nu. Wat zou ik me minder druk maken dan. Vorig jaar vond ik een foto terug. Ik denk dat ik een jaar of veertien was. Lange tijd werd ik gepest omdat ik dik was, gehoorapparaatjes had en een bril. Toen ik die foto zag schrok ik, wat had ik een laag zelfbeeld gehad al die tijd. Terwijl het meisje daarvoor mij op de foto, een normaal postuur had. Misschien wat mollig zeker niet dik.
En niet alleen dat, het meisje straalde plezier uit, kracht, humor en heel veel liefde. Ik vind het zo jammer dat ik dat toen niet zag. Het had mijn leven zoveel makkelijker hebben gemaakt. Maar ik zou ook terug willen gaan naar de tijd toen ik een jaar of acht was. Dat ik heerlijk met mijn zus buiten op een kleedje speelde met de barbies.
Ik heb daar zulke fijne herinneringen bij. We mochten dan alle dozen mee naar buiten nemen inclusief het barbie zwembad. Groot feest was dat altijd, hele middagen konden we ons er mee vermaken. Of met de buur kinderen en de ouders slagballen op het pleintje voor de deur. Vaak bij mooi weer na het avond eten kwamen we met zijn allen naar buiten en deden we een potje slagbal. Dat zijn de momenten waarna ik met wee moet terug kijk.
Dus als ik mocht kiezen dan werd ik geen statige koning maar koos ik weer voor dat kleine meisje van vroeger. Die zo gelukkig was op haar kleedje.
Waar zou jij voor kiezen onzichtbaar zijn of zou je liever gedachten kunnen lezen? En ben je liever koning van ons land of zou je net als ik nog eenmaal terug willen naar je kindertijd? Ik ben echt heel benieuwd na jullie keuze!
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Ik hoef dan weer geen kind meer te zijn, maar koning lijkt me ook niet veel soeps eigenlijk. Daarom vind ik deze vraag alsnog lastig: ik vind geen van beide wat eigenlijk.