November tikt langzaam zijn dagen weg, nou ja langzaam? Hier lijkt het wel of de dagen om vliegen! Iedereen lijkt nog net in het oude jaar wat van je te willen en zo komt het dan toch voor dat de agenda zich steeds verder vult met afspraken, feestjes en sportclubjes. Ach we zullen maar denken hoe sneller november voorbij is, hoe vlotter de kerstboom weer van zolder gehaald kan worden. Ik verheug me er weer op, maar eerst weer twee nieuwe thee vragen in op de thee bij Maureen. Vragen die best confronterend zijn, want ik zou niets liever willen als een betaalde baan. Een baan waar ik mijn passie in kwijt kan, maar helaas….
Wel beroep zou je wel eens voor een week willen proberen?
Vroeger wilde ik altijd juf worden. En nog steeds heb ik wel eens spijt gehad dat ik na de SPW nooit ben door gaan leren. Nu moet ik eerlijk zeggen dat taal zo niet mijn ding is. Ik maak aan de lopende band spelfouten en vind het echt heel erg moeilijk. Mijn blog gaan eerst door taalmachine Martin en dan kijkt Nathalie erover heen. Toch heeft het mij er nooit van weerhouden om niet te schrijven. Het heeft mij er wel van weerhouden om de pabo te gaan doen.
Dus als ik een week een baan zou mogen uitproberen dan zou ik inderdaad kiezen om juffrouw te worden. Ik ben benieuwd hoe ik de werkdruk zou ervaren, hoe ik om zou gaan met de jeugd die steeds mondiger wordt. Ik kijk echt met zoveel verbazing hoe de juf in de kleuterklas 27 kinderen in verschillende groepjes met diverse opdrachten aan het werk zet.
Ik denk dat ik onmeunig gestrest zou worden, een prima uitdaging dus. Maar voor nu is mijn uitdaging een keer per week een uurtje te helpen. Helaas lukt het de laatste weken niet om elke week te komen, maar elke week dat het wel lukt. wordt mijn respect voor de juf alleen maar groter.
Welke baan past absoluut niet bij jou?
Alles waarbij ik moet stil zitten en te lang op een schermpje moet kijken. Als ik Martin vol enthousiasme thuis hoor komen en vertelt over de ene vergadering na de andere, cijferanalyses en dat soort onzin dan denk ik alleen maar, dit kun je toch niet leuk vinden?
Hoe fijn is het om met je handen bezig te zijn en met mensen. Ik kan daar echt oprecht gelukkig van worden. Ik heb helemaal niets met kijken op een beedscherm. Ja, als ik leuke jurkjes zoek of een Netflix film. Maar daar houdt het dan ook wel mee op. Ik snap gewoon niet dat je blij kan worden van cijfers en uren vergaderen.
Gelukkig zijn we allemaal anders en krijg ik een man thuis met een lach op zijn gezicht, want laten we eerlijk zijn als we hem in de kinderopvang zouden zetten, zou hij gillend gek worden en de kinderen denk ik ook :-).
Wat zou totaal niet jou baan zijn?
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een antwoord