Op de thee bij Maureen

Terwijl deze op de thee bij Maureen uit komt, lig ik waarschijnlijk voor pampus op de bank na een weekendje weg met ons gezin. Heerlijk even eruit en dat helemaal naar Holten. Een klein half uurtje hier vandaan. We zijn een weekendje bij Landal geweest. Ondanks dat de kinderen langzaam aan wat te groot worden voor Bollo, vinden ze het stiekem nog best wel leuk. En wij ook, al is het alleen al voor het feit dat hier geen wasmachine is 😉

Hoeveel paar schoenen heb je?

Gelukkig kan ik jullie melden dat dat er een stuk minder veel zijn dan mijn jurkjes. Schoenen ik vind het altijd nogal een dingetje. Voor dat ik kinderen kreeg kon ik eigenlijk overal op lopen, op goedkope ballerina’s en zelfs op badslippertjes. Na de bevalling was ik aangewezen op steunzolen en stevige schoenen. Tel daar nog even een brede voet bij op en schoenen kopen is meteen een stuk minder makkelijk.

Nu hebben wij in Enschede gelukkig een super leuke schoenenwinkel waar ik eigenlijk al kwam toen de tweeling nog echt mini’s waren. Ik vind het altijd bijzonder dat de medewerkers al onze namen kennen maar ook echt alle tijd nemen. Niet snel afraffelen, maar de perfecte schoen zoeken voor de juiste persoon. Ik kom er dan ook soms gewoon voor een kopje koffie of een praatje, maar meestal vind ik wel een paar mooie schoenen.

De eerste schoentjes van de tweeling kocht ik dan ook bij Tiptoo en nog steeds komen we elk seizoen schoenen kopen voor de kinderen. En tegenwoordig niet alleen voor de kinderen ook ik kan tegenwoordig prima slagen voor een paar kekke schoentjes.

Pas geleden kocht ik nog deze leuke champagne kleurige schoenen met lintjes als veters. Niet dat ik nou echt schoenen nodig had, ik kwam er voor een rits voor een andere schoen, maar ruim een uur later vertrok ik met een spiksplinternieuw paar weer richting huis. De teller staat nu op ongeveer vijventwintig, valt best mee toch.

Welke award zou je graag willen winnen?

Deze vraag kreeg ik geappt van mijn Bento collega Mariska. ‘ik moet tegenwoordig steeds aan jou denken door je blog”. Wat een geluksvogel is ze toch. Elke keer dat ze thee drinkt denkt ze aan mij ;-).

Over de vraag waren we het unaniem en heel snel eens. Lekker cliché ook de beste award als moeder zouden we beiden willen winnen. Ik moet zeggen dat ik niets zo moeilijk vind als opvoeden. Toen ik werkte in de kinderopvang ging opvoeden volgens de boekjes me prima af. Maar nu het om mij eigen kinderen gaat, vind ik opvoeden toch een stuk minder makkelijk.

De opvoedboeken heb ik maar aan de wilgen gehangen, want om de één of andere reden werkt dat toch niet bij mij en onze kinderen. Uiteindelijk voeden we in huize Eising op, op gevoel. En dat dat niet altijd makkelijk is geef ik meteen toe. Juist omdat de kinderen wat gevoeliger zijn moeten we elke keer weer zoeken naar de beste methode hoe te reageren in welke situatie. Werkt de ene dag de rustige aanpak, de volgende keer moeten we de humor methode gebruiken.

Maar om eerlijk te bekennen gebruikt deze mama wanneer ze kei moe is en niet lekker in haar vel zit de schreeuw methode. En ik baal daar zo van. Toch hoop ik dat de kinderen ooit wanneer ze groot zijn terug kunnen kijken op een liefdevolle jeugd, waarin er ruimte was voor zelfontwikkeling, fouten maken, humor, compassie, heel veel knuffelen, liefde maar vooral dat ze ten alle tijden hebben gevoeld dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat we trots op ze zijn.

Waar zou jij graag een award voor in de wacht willen slepen?