Op de thee bij Maureen

De allerlaatste op de thee bij Maureen van dit jaar, die sluiten we af natuurlijk met het laatste feestje van december. Ook een top feest, maar dat vond ik vooral toen ik nog tot in de vroege uurtjes in de kroeg hing. Nu vieren we het een stuk rustiger en zonder glitter. Gelukkig heb ik van nature sparkle genoeg (en nu zou Martin zeggen, wat een slechte woordgrap, 1 euro in de pot) hihi. met als allerlaatste vraag “Doe jij aan goede voornemens? Ik leg uit waarom ik er niet aan doe! Maar heb jij ze wel, ik hoor ze graag.

Hoelang ben je ooit achter elkaar wakker geweest?

Ik denk dat het ongeveer een uurtje of zesentwintig zal zijn geweest. Maar toen was ik nog jong en onbezonnen. Ik denk dat ik een jaartje of 18 was, mijn vriendin ‘The one and only’ Wilma had haar rijbewijs dus wie maakte ons wat?

Maar eerst moest er gewerkt worden, naast mijn SPW opleiding werkte ik bij de Hema. Echt de meest leuke bijbaan die ik ooit heb gehad. Ik werkte op zaterdag van acht tot vijf uur, snel naar huis om te eten. Om daarna bezig te gaan met restauratie Maureen (dit was de tijd dat maskertjes nog een kans van slagen hadden) nagels lakken, bodylotion, haren föhnen, opsteken, heel veel make-up en nog meer glitterspray.

Stik zenuwachtig wachtte je tot het twaalf uur was, kussen, vuurwerk kijken en dag pap tot straks. En dat straks dat werd best heel veel later. We gingen naar Hengelo uit en hadden de nacht van ons leven. Meestal maakte we er een sport van om zoveel mogelijk gelukwensen binnen te halen, gewoon keurig op de wang. Maar ja, jong en onbezonnen, toen deed ik dat nog.

Nu zou ik het echt niet meer in mijn hoofd halen om een wildvreemde jongen te vragen of hij met me wil zoenen, om vervolgens te hopen dat hij nee zei, want immers dan bleef hij voor altijd een kikker. Toen de kroeg dichtging zijn we nog met een stel vrienden mee naar huis gegaan. Uiteindelijk gingen we rond een uur of 10 naar huis. Om eerlijk te zijn, ik moet er nu nog van bijkomen.

Welke goede voornemens heb jij voor dit jaar? 

Eigenlijk heb ik helemaal niets met goede voornemens, als je wat wil veranderen moet je dat meteen doen. Mijn motto is dan ook stel niets uit, wat je ook vandaag kan doen. En dat vind ik ook met goede voornemens.

Eigenlijk ben ik alleen maar heel trots op mezelf. Ik probeer wat van mijn leven te maken, terwijl ik dat soms echt wel lastig vind, en heb gekozen om niet te blijven hangen in alles wat ik niet meer kan, maar ik kijk naar wat ik wel kan. Is het niet meer confronterend dat ik niet meer kan werken? Natuurlijk wel! Heel erg. Maar waar dat eerst mijn leven compleet beheerste probeer ik nu te kijken naar de mooie kanten van het leven.

Daar waar een deur dicht gaat, gaat er ook weer een raam open. Werken kan ik helaas niet, maar heb heel veel liefde en voldoening gevonden in het schrijven. Door het schrijven heb ik lieve en bijzondere mensen gevonden, ik ben Nathalie nog elke dag dankbaar dat ze mij deze kans heeft geboden. Ik denk dat het schrijven mij letterlijk heeft weggetrokken van dat dekentje en hoekje van de bank. Ik sport en voor mij doen fanatiek ook. Kon ik in het begin nog niet eens 2 minuten fietsen, nu zit ik 8 minuten op de fiets. Is het veel voor jullie? Nee, maar wat ben ik onmeunig trots wanneer ik mezelf twee keer per week afbeul bij de fysio om te sporten.

Dat ik ook daar weer uit dat hoekje van de bank kom. Als ik zie wat ik bereik heb in de afgelopen jaren en dat gaat echt met vallen en opstaan dan durf ik voor mezelf wel te zeggen dat ik geen goede voornemens nodig heb. Ik ben alleen maar oprecht trots op hoe ik me staande hou in een leven met myasthenia gravis. Een leven wat moeilijk is en confronterend, maar ondanks alles wel heel leuk.

Ik wens jullie een heel goed uiteinde en een fantastisch begin! Tot in het nieuwe jaar!