Alweer een nieuwe op de thee bij Maureen, de weken vliegen echt voor bij. Nog twee weken en het is pakjes avond. En dan gaat de drukke december maand in huize Eising gewoon verder. De verjaardag van de tweeling, mijn verjaardag, dan kerst en oud en nieuw en dan, een groot zwart gat van saaie winter maanden. Laten we dan vooral hopen op veel sneeuw, zodat we lekker kunnen sleetje rijden. Maar nu eerst de theelabel vragen voor vandaag!
Wat maakt jou huis een thuis?
Een lastige vraag, vooral omdat dit een actueel onderwerp is in ons gezin. Toen Martin en ik samen kwamen had hij een super leuk huisje binnen de singel in Enschede, een oud huisje uit 1904. Met een voor en achterkamer, het ideale huis wanneer je met zijn tweetjes bent.
Maar toen er als verrassing niet één maar twee kindjes kwamen werd het toch tijd om te verhuizen. De eerste keer dat ik binnenkwam in dit huis voelde ik het niet. Het was donker en ik miste gezelligheid, toch was het huis perfect. Met wat aanpassingen en een verbouwing zou dit echt ons huis kunnen worden. Zo gezegd zo gedaan, we kozen een prachtige hoogglans witte keuken, de keuken werd opengebroken, de muren en plafond werd behandeld en langzaam aan veranderde ons huis in een paleisje.
Ik moest ontzettend wennen aan de burgerlijkheid in de buurt, mensen die spontaan naar je zwaaiden wanneer je langs loopt, koffie drinken met de buren en misschien nog wel het ergste niet meer op loopafstand van de stad. In ons vorige huisje waren we redelijk anoniem en ik vond dat heerlijk. Nog geen half jaar nadat wie hier kwamen werd ik ziek, in hoeverre dit huis een eerlijke kans heeft gekregen weet ik niet, maar het gevoel van wat een heerlijk huis heb ik nooit gehad, spijtig genoeg.
In april wilden we de knoop doorhakken, op zoek naar een ander huis. Terwijl we huizen bezochten ging mijn gezondheid achteruit en dus hebben we moeten besluiten dat hier blijven wonen de beste oplossing is. We hebben de muur zachtgroen geverfd en een vermogen uitgegeven aan nieuwe meubels. Voor het eerst in mijn leven heb ik een volwassen huis. Zonder roze en schattige lieve details, stoere hout elementen en groen en cognac.
Helaas heeft ons nieuwe interieur nog niet geholpen mij thuis te laten voelen in mijn eigen huis. Toch ben ik er wel gelukkig. Vooral met mijn man en de tweeling om mij heen. Bij hun kom ik wel echt thuis.
Wat is jou favoriete snoep?
Om eerlijk te zijn hou ik helemaal niet van snoep. Je zal me niet heel snel een snoepje zien pakken. Nou had ik dat als kind al, waar andere kinderen van snoepjes hielden en zoetigheid op brood, werd ik veel gelukkiger van een plakje kaas of chips.
Mijn guilty pleasure qua chips zijn Bugles met sambal smeerkaas. Mijn moeder at dit vroeger al en als mijn zus en zwager bij ons liedjes avond komen doen, gaan we weer even terug naar onze jeugdjaren en genieten we van deze te lekkere combi. Een zoete kauw ben ik niet. Een broodje zalm kan ik niet weerstaan, maar de jaarlijks gekregen chocoladeletter ligt na een half jaar nog te wachten om opgegeten te worden.
En jullie, van welk snoep worden jullie blij of hou je net als ik liever van hartig?
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een antwoord