Daar is hij weer, een nieuwe op de thee bij Maureen. Sinterklaas hebben we inmiddels uitgezwaaid. Voor het eerst in mijn leven was ik blij dat mijn grote liefde vertrok. Het leek wel of de kinderen er meer last van hadden dan andere jaren. Al heb ik ook het gevoel dat dat komt dat ze het hele Sinterklaasfeest in twijfel beginnen te trekken. Nu kunnen we weer verder met de rest van hectisch december.
Volgende week is de tweeling jarig en 24 december ben ik jarig. Daarna volgt de kerst en als klap op de vuurpijl oud en nieuw. Ik zeg, we hebben nog wel het één en ander te doen. En het allereerste van deze leuke feestelijke dingen is dat we dit weekend de kerstboom hebben opgezet. Ik hou er zo van… Maar nu is het eerst weer tijd voor twee Pickwick Tea Topic vragen.
Hou je meer van honden of van katten?
Om heel eerlijk te zijn heb ik echt helemaal niets met katten. En om de één of andere reden voelen die dieren dat altijd prima aan. Ze willen altijd komen knuffelen of lopen dan met hun harige lijf langs mijn benen en geven mij kopjes. En ik denk alleen maar, ga weg en blijf uit mijn buurt. Echt kleine terroristen zijn het, het leek wel of ze het erom deden.
Mijn vriendinnetje van vroeger, Wilma die was echt wel het toppunt. Geregeld belde ze in paniek op wanneer ze op weg was naar mijn huis ‘Mau, ik word achtervolgd door een kat kun je NU komen’. En dan haalde ik haar weer op en verjaagde de kat.
Beethoven
Daarentegen vind ik honden wel heel erg leuk. Vroeger hadden wij een boeren fox terriër genaamd (niet lachen) Beethoven. Mijn zus, moeder en ik wilden heel graag een hondje, maar van mijn vader mocht het niet. Uiteindelijk toen mijn vader naar een feestje thuiskwam een paar biertjes teveel had gedronken, kregen we hem zo ver dat we een hond mochten. Dat lieten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen.
Al snel kwam er een superlief en schattig willig hondje bij ons wonen. Dat hij vooral eigenwijs en hondsbrutaal 😉 was, daar kwamen we al snel achter. Überhaupt dat we die hele puppycursus hebben afgerond en niet werden verzocht te stoppen is me nog een raadsel. Beethoven was vooral de boel op stelten aan het zetten.
Waar alle hondjes keurig na het loslopen naar hun baasjes gingen rende Beethoven als een boef die ontsnapt was, zijn vrijheid tegemoet. De halve les rende hij rondjes zo en wij er maar achteraan. Zitten en liggen vond hij maar onzin, maar zodra we over hindernissen moesten stond hij met de neus vooraan. Waar andere honden vooral bang waren klom Beethoven overal op. Soms zeggen ze wel eens dat hondjes op baasjes lijken. In dit geval kan ik zeggen, voor ons gelde dat niet, hihi.
Met wie was je laatste app contact
Het laatste appje in mijn telefoon was van mijn oud collega en vriendin Rebecca. ‘Bedankt dat je er was gisteren. Dat deed mij goed’. Altijd fijn om te horen dat iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is, zo wordt gewaardeerd. Rebecca’s moeder is het weekend helaas overleden aan de gevolgen van kanker en gisteren was er gelegenheid tot afscheid nemen en condoleren.
Toen mijn moeder overleed en toen ik zelf ziek werd heb ik gemerkt hoe fijn het is als er dan mensen voor je zijn. Je even knuffelen of een lief woordje hebben.Pakjesavond hebben we gewoon iets later gevierd, al waren de kinderen wel even bezorgd of dat wel in de planning van sinterklaas paste. Maar ook dat is natuurlijk helemaal goed gekomen. Het is verdrietig dat iemand die zo vol in het leven stond er niet meer is.
Onze kindjes hebben nog gymles van Rebecca’s moeder gehad. Elke week gingen ze met zoveel plezier naar de peutergym. En wij als ouders ook. Een uur lang quality time met je kinderen en lekker bewegen is de beste combi. Herinneringen worden door de dood kostbare momenten die we heel hard koesteren. Ik had het er net nog met Rebecca over, opeens kan je niet meer bellen voor dat ene recept of gewoon even een hele dikke knuffel geven omdat ze dat zo verdiend.
Hoe vaak ik of iemand anders haar nog zou knuffelen, het zijn niet de armen van haar moeder. Maar ik kan wel beloven lieve Rebecca dat ik er voor je ben. Om te luisteren, om samen te huilen of voor een hele dikke knuffel.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
